Ενα παραμύθι ....για τον Θόρυβο !!!

25η Απριλίου ήταν η παγκόσμια ημέρα θορύβου....Πρωτότυπη " γιορτή "  και πολύ άρρηκτα δεμένη με ένα χώρο όπως το ...νηπιαγωγείο...Εμείς αγαπάμε τον θόρυβο πολύ και τον γιορτάσαμε με τον δικό μας τρόπο...Πολύ παιχνίδι, φωνές, τρέξιμο ώσπου είχαμε μια πολύ καλή ιδέα. Να φτιάξουμε ένα παραμύθι και να το ...ζωντανέψουμε και η ιστορία μας ξεκίνησε ...

Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε μαι μάγισσα που μισούσε τους θορύβους. Την έλεγαν ...Κορβίνα.

Μια μέρα άκουσε θόρυβο που ερχόταν από την θάλασσα και επειδή την ενόχλησε πολύ ...την πάγωσε.

Μια άλλη μέρα είδε το χορτάρι που κουνιόταν από τον αέρα έτσι όπως το φυσούσε και ...το πάγωσε κι αυτό.

Ενα μεσημέρι που κοιμότανε...άκουσε τζιτζίκια και τους πήρε τη λαλιά . Την ίδια μέρα άκουσε μια γάτα να νιαουρίζει και θύμωσε τόσο πολύ που ...της πήρε τη φωνή.

Την ενοχλούσαν ακόμα και οι άνθρωποι που μιλούσαν συνέχεια και πιο πολύ τα παιδιά. Ετσι πήρε το μαγικό της πέπλο, τους ακούμπησε έναν έναν και τους πήρε την φωνή.

Η μάγισσα ήταν πολύ χαρούμενη με την... ησυχία , αλλά η ζωή της είχε αρχίσει να γίνεται πολύ βαρετή. Ολα ήταν αμίλητα και ακούνητα και κατάλαβε πως ο κόσμος δεν ήταν καθόλου χαρούμενος έτσι. Απόφασισε να δώσει πίσω τις φωνές όλων. Τους ακουμπόυσε με το χέρι της και ...έδωσε τη λαλιά των τζιτζικιών πίσω, το νιαούρισμα της γάτας, τις φωνές και τα γέλια των παιδιών. Στη θάλασσα έδωσε τα κύματα και άφησε ελεύθερο τον αέρα να φυσάει το χορτάρι ...

Κι έζησαν από τότε όλοι καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα...

Το παραμύθι φτιάχτηκε από μια ομάδα νηπίων ( ΄Ελενα - Ιζαμπέλλα - Εμανουέλα) και την επιμέλεια της νηπιαγωγού Σόνιας Μποτονάκη .

Το φωτόδεντρο ή αλλιώς.. Poet - tree...IMK ...ταξιδεύοντας με τον Ελύτη

Μια βόλτα στο ΙΜΚ για σήμερα...Μιά βόλτα ...διαφορετική ...Σήμερα μιλάμε, παίζουμε, ζωγραφίζουμε, ανακαλύπτουμε την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη....

Πρώτος μας σταθμός η μεγάλη φωτογραφία του ποιητή . Ο Οδυσσέας Ελύτης έχει γεννηθεί εδώ στην πόλη μας, στο Ηράκλειο και μάλιστα λίγα μέτρα πιο κάτω απ  το σχολείο μας ήταν το εργοστάσιο του πατέρα του...Τι έγραψε όμως ο Ελύτης ; ...ποίηματα και η πρώτη ερώτηση από την κυρία Φανή είναι τι είναι ποίημα ....

- Ποίημα είναι μια μικρή ιστορία με πολλές εικόνες....

κι εμείς ξέρουμε πολλά πολλά ποίηματα και έχουμε πολλές πολλές εικόνες ....

Προχωρήσαμε στην μπλε αίθουσα με τις τεράστιες φωτογραφίες της Ελένης και του Δημήτρη Καλοκύρη από το βιβλίο - ποίημα :Η ποδηλάτισσα  και το παιχνίδι μας ξεκίνησε ...

Παρατηρήσαμε όλες τις εικόνες και οι ερωτήσεις άρχισαν...
Τι είναι ; γιατί είναι  γυμνή ; γατί το ποδήλατο έχει φτερό; γιατί πετάει ; ....κι ακόυσαμε το ποίημα μελοποιημένο ...
Μετά ψάξαμε να βρούμε διάφορα αντικείμενα μεσα στο μουσείο ...ένα δακτυλίδι, τα κουδουνάκια,ένα σάλι,πέτρες διάφανες,φρούτα ....κι ύστερα ακούστηκαν παντού τζιτζίκια....από πού να είχαν βγει άραγε...

Διαβάσαμε κι αλλο ποίημα του Ελύτη αυτό για τα τζιτζίκια και ψάξαμε αυτήν την φορά να βρούμε καλοκαιρινές λέξεις μέσα στο ποίημα ...και είχε πολλές ...αχινούς , μπουρού, γοργόνα , θάλασσα και τις ζωγραφίσαμε ...

και σαν επιστρέψαμε στο σχολείο μας μ όλες αυτές τις όμορφες εικόνες φτιάξαμε την παλέτα του Οδυσσέα Ελύτη...με χρώματα από τα ποιήματα του και με τα σύμβολα που χρησιμοποιεί και τα βάλαμε στις ομάδες των χρωμάτων

Λευκό : η βάρκα, το δελφινοκόριτσο
Μπλε   : η θάλασσα
Κίτρινο : ο ήλιος
Πράσινο : τα φύκια, το σπαθί
Χρυσό  : το στέμμα του βασιλιά ήλιου, τα τζιτζίκια
Κόκκινο : τα ψάρια

Το πρόγραμμα στο ΙΜΚ παρουσιάστηκε από την Φανή Καμπάνη , μουσειοπαιδαγωγό

Ολα ήταν αλλιώτικα ή που πήγε το Πάσχα;

Πρώτη μέρα στο σχολείο ύστερα από 17 μέρες διακοπών. Ξεκούραση, χαλάρωση ,πολύ φαγητό,πολύ παιχνίδι,έτσι μου είπαν όταν τα ρώτησα πως πέρασαν το Πάσχα και ...ύψος. Ναι ήταν το πρώτο πράγμα που πρόσεξα μόλις μπήκα στην τάξη μου το πρωί, είχαν ψηλώσει όλα ..απότομα . 

Ολα ήταν αλλιώτικα !!!.Τα χρώματα, οι μυρωδιές, τα λουλούδια μας, τα δέντρα μας, που δεν  ήταν πια καθόλου γυμνά.Μικρά πράσινα φυλλαράκια είχαν γεμίσει τα κλαδιά τους . Κι η θάλασσα ...η θάλασσα δεν είχε πια εκείνο το γκρίζο χρώμα .Είχε πάρει αυτό το απέραντο γαλάζιο, κείνο το μπλε που μόνο σαν τη φωτίζει το απριλιάτικο φως του ήλιου μπορεί να πάρει ...Το φως του Ελύτη, το απλό, το άπλετο και το απέριττο.Ο Κούλες είχε " χρωματιστεί " κι αυτός. Σαν  πελώριος κίτρινος γίγαντας εκεί μπροστά στην πύλη του λιμανιού όρθωνε το ανάστημά του σαν να μας προστάτευε από τους δράκους ,τους ιππότες, τους πειρατές που τόσες φορές είχαν δραπετεύσει από τα παραμύθια μας.

Μα πάνω απ όλα θάυμαζα και δεν χόρταινα να αγκαλιάζω τα παιδιά μου.Πω πω πόσο μεγάλωσαν μέσα σε τόσο λίγες μέρες, πως ψήλωσαν...

Ολα ήταν αλλιώτικα !!!...Πιο χαρούμενα πρόσωπα είδα...πιό αισιόδοξα .Κι οι αγκαλιές , τόσες αγκαλιές , τόσα αθώα βλέμματα, τόσα χαμόγελα. Σαν να τα έβλεπα όλα για πρώτη φορά.Τόσο μου έκανε εντύπωση αυτό που σκεφτήκαμε να συστηθούμε από την αρχή...

- Πως σε λένε , ρώτησα και το παιχνίδι μας ξεκίνησε..

-Χαράλαμπος και μου κουνάνε 3 δόντια ...

-κι εσένα ;

-Αριέτα και είμαι καλά ...

Χμ!  δεν άργησε και πολύ να ξεκινήσουν οι πρώτες μεγάλες απορίες. Είχαμε έναν προβληματισμό :

Ο Ορέστης ήθελε να μάθει που πήγε το Πάσχα, τώρα που έφυγε ...

Απορημένα βλέμματα, ανασήκωμα ώμων και οι απαντήσεις έπεφταν σαν βροχή, ανοιξιάτικη βροχή από καθαρό, γαλάζιο ουρανό κι από ένα και μοναδικό μικρό συννεφάκι. Εκείνο που έρχεται πολύ συχνά στο σχολείο μας..Το συννεφάκι της φαντασίας και μας  πέρνει μαζί του και ταξιδεύουμε ...

Το Πάσχα πήγε διακοπές σε άλλες χώρες, πήγε ταξίδι, πήγε με τους φίλους του στη θάλασσα, πήγε σε άλλες εποχές , πήγε σε έναν κήπο με λουλούδια, πήγε κάτω από τη γη και βλέπει τα πάντα, πήγε να δει τον αδελφό του τον Μάη ή στον φίλο του το χειμώνα ή τελικά μπορεί να πήγε στου Βαγγέλη Ηλιόπουλου το σπίτι , ξέρετε κυρία αυτού του συγγραφέα που έγραψε τον Τριγωνοψαρούλη !!!!

Οπου κι αν είχε πάει το Πάσχα , εγώ είχα για μια ακόμα φορά νοιώσει και καταλάβει το ίδιο πράγμα. Τα πιο σπουδαία πράγματα στον κόσμο είναι αυτά που δεν αγοράζονται με χρήματα ή με υποσχέσεις . Είναι το χεράκι ένος μικρού παιδιού , το γλυκό φιλί στο μάγουλο πρωί πρωί , η πιο δυνατή και αληθινή αγκαλιά από χέρια παιδικά. Ημουν χαρούμενη , χαρούμενη και γεμάτη να ξεκινήσω ξανά το ταξίδι μου για μια ακόμα φορά όπου με πάνε αυτές οι παιδικές φωνές που τελικά με κάνουν και βλέπω τα πάντα ...αλλιώτικα ...

Ελένη Μπετεινάκη

Παγκόσμια Ημέρα παιδικού βιβλίου 2012...στο νηπιαγωγείο

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2 Απριλίου 2012

Μάνος Κοντολέων   : Η πρώτη λέξη

( από το βιβλίο « ένα συρτάρι γεμάτο όνειρα »,εκδ. Άγκυρα )

Ήταν, κάποτε, τα γράμματα. Μικρά , μοναχικά γράμματα που τριγύριζαν μέσα σ΄ένα κόσμο γεμάτο ήχους .Ήχους σαν κι αυτούς : ααα ή οοο ή εεε ή σσσ ή πππ.Τέτοιους ήχους.

Ώσπου μια μέρα ένα από αυτά – νομίζω πως ήτανε το ι – βαρέθηκε να τριγυρνά ολομόναχα.Κοίταξε γύρω του και ξεχώρισε ένα άλλο γράμμα – λένε πως ήταν το β . Το ξανακοίταξε και μαγεύτηκε από την ομορφιά του.

« Τι χαριτωμένο που είναι »!  σκέφτηκε κι έτρεξε δίπλα του.

« Θες να κάνουμε παρέα ; » το ρώτησε

Το β κούνησε το κεφάλι του .

« Ναι »  συμφώνησε .

Τώρα που ενωθήκανε τα δύο τους μέσα στον κόσμο ακούστηκε ένας ακόμη ήχος βι βι βι …

Το άκουσε τούτον τον ήχο το λ κι έτσι όπως ήταν παιχνιδιάρικο – έδωσε ένα πήδο και χώθηκε ανάμεσα στ άλλα δυο γράμματα .

Είχανε, λοιπόν, ενώσει και τα τρία τις φωνές τους. Και τι όμορφο που ήταν το τραγούδι τους ! βλι βλι βλι … Ένα χαρούμενο τραγούδι.

« Μα λίγο τρελούτσικο !» μουρμούρισε το σοβαρό ο .Κι επειδή ετούτο ήταν ένα γράμμα που του άρεσε η τάξη, πλησίασε τους τρεις φίλους.

« Καιρός να ενώσω μαζί με τις δικές σας και τη δική μου φωνή »  είπε και δίχως να περιμένει απάντηση , πήγε και κόλλησε δίπλα τους.

Μέσα στον κόσμο ένας νέος ήχος ακούστηκε : βιβλίο , βιβλίο,  βιβλίο …

Η πρώτη λέξη . και πόσο όμορφο ήταν !

Φαίνεται λοιπόν , πως ζηλέψανε τα άλλα τα γράμματα και γι αυτό άρχισαν να ψάχνουν για συντροφιά.

Το α έτρεξε προς το γ , και μαζί πήγανε να βρούνε το π και το η .Κι έτσι ακούστηκε : αγάπη, αγάπη, αγάπη…

Και σε λίγο το ίδιο έκαναν και τα υπόλοιπα τα γράμματα. Παγαίνανε το ένα δίπλα στο άλλο , αλλάζανε θέσεις – φτιάχνανε λέξεις : χαρά και φιλί, φως χαμόγελο, ειρήνη .

Και μέσα στο πανηγύρι, μέσα σ όλη αυτήν την ομορφιά κανείς δεν ξεχνούσε πως τα πάντα είχανε ξεκινήσει από την πρώτη εκείνη λέξη . Βιβλίο. Και γι  αυτό ίδια με μάνα την αγάπαγαν. Ίδια με μάνα την τιμούσαν .

οι λέξεις που κάνουν παρέα με το βιβλίο

Ενα "παραμύθι "...για την 25η Μαρτίου του 1821 !!

Συγγραφείς : τα παιδιά του 10ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου ...

Πίνακας του Ιωάννη Αλταμούρα

Μια φορά κι ένα καιρό το 1821 ξεκίνησε ένας φουρτουνιασμός ή όπως λέει η κυρία μας μια ναυμαχία με τούρκικα καράβια και βάρκες ελληνικές .Πολεμούσαν με κανόνια και μπαρούτια που τα καίγανε και τα καράβια έπαιρναν φωτιά .Οι Τούρκοι είχαν όπλα και σπαθιά.

Οι Έλληνες πήγαν σε μια εκκλησία. Ένας παπάς τους σταύρωσε και ο Κολοκοτρώνης σήκωσε τη σημαία της επανάστασης , που ήταν άσπρη με έναν μπλε σταυρό. Ξεκίνησε τότε ο δυνατός πόλεμος και στη γη αλλά και στη θάλασσα. Ανέβηκαν πάνω στα χιονισμένα βουνά και κρατούσαν μαζί τους σπαθιά, μαχαίρια, ντουφέκια, περικεφαλαίες.

Ο Κολοκοτρώνης ήταν ένας πολύ δυνατός πολεμιστής και γερός άνδρας και οι Τούρκοι τον φοβόντουσαν.

Τα παιδιά  τότε στον πόλεμο πήγαιναν στο κρυφό σχολειό για να μάθουν γράμματα και τραγουδούσαν στο δρόμο το :" Φεγγαράκι μου λαμπρό ".

Το σύνθημά τους τότε ήταν : " ελευθερία  ή θάνατος " που σημαίνει ή να είναι ελεύθεροι Έλληνες ή να πεθάνουν.

Οι γυναίκες , εκείνη την εποχή βοηθούσαν τους άνδρες τους  στον πόλεμο. Τους έστελναν μπουφάν και άλλα ρούχα , αλλά πολεμούσαν και αυτές , όπως η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους.

Ο Ρήγας Φεραίος έγραψε αν τραγούδι για να δίνει θάρρος στους πολεμιστές το έλεγαν « Θούριο» , όμως και ο Βύρωνας που ήταν λόρδος γιατί ήταν από μια άλλη χώρα που την έλεγαν Αγγλία και ήταν φιλέλληνας πολέμησε με το μολύβι του και όχι με το σπαθί του .Έγραφε ποιήματα που ήταν πολύ ωραία και οι έλληνες τα έκαναν συνθήματα .

Κάποιοι μεγάλοι έκαναν πολύ παρέα και έφτιαξαν μια ομάδα που βοήθησε πολύ στην επανάσταση και επειδή έγιναν πολύ φίλοι την ονόμασαν  

« Φιλική Εταιρία ». 

Όμως είχαν ένα μεγάλο μυστικό για να μην τους καταλάβουν οι Τούρκοι μιλούσαν και έγραφαν με σύμβολα . Αν ήθελαν δηλαδή να πουν ημέρα έγραφαν έναν ήλιο αν έλεγαν :

Μάρτιος   -  Μαρτάκι, Νύχτα – Φεγγάρι, Μυστικό – κουτί θησαυρού, Φόβος – δράκος, Αγάπη – καρδιά, θυμός – φωτιά, επανάσταση - όπλα, ειρήνη – πουλί, Ελλάδα – σημαία, ελευθερία - στεφάνι ,χαρά - λουλούδι  .

Έτσι έγραφαν τα γράμματά τους και τα μάθαιναν όλοι .

Αυτή  είναι η ιστορία της επανάστασης και έζησαν αυτοί κι εμείς καλύτερα.

Κρυφό σχολειό Νικόλαος Γύζης

Η κ. Ποίηση...η κ. ΄Εμπνευση και η κ. Φαντασία ...!!!

Η ΄Εμπνευση και η Φαντασία

Μια μέρα που γιορτάζουν τα ποιήματα η σημερινή ...Πως την παρουσιάζεις στα μικρά παιδιά ; Κι όμως είναι τόσο απλό...Η κ. Ποίηση αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στο νηπιαγωγείο γιατί ακούσε ένα από τα παιδιά της ( ποίημα) που είχε γίνει τραγούδι και ήθελε να μας γνωρίσει από κοντά...Πήρε λοιπόν μαζί της τις φίλες της δύο πολύ πολύ γλυκά κορίτσια την Έμπνευση και την Φαντασία και ήρθαν ...τρέχοντας.
Και τι σκανταλιές δεν έκαναν αυτά τα " κοριτσάκια"... Διάβαζε η Ποίηση με καμάρι το ποίημα της και αυτές φυσούσαν δυνατά ανακατεύοντας τις  λέξεις και αντε να τις ταιριάξεις πάλι σωστά... Η Εμπνευση δούλευε ασταμάτητα κι η Φαντασία έβαζε εικόνες μέσα στις λέξεις και τα παιδιά ...ταξίδευαν ...Η κ Ποίηση κρατούσε μαζί της κι  ένα βιβλίο που απέξω είχε την εικόνα ενός πολύ σπουδαίουκαι πατριώτη μας ποιητή , τον ξέραμε καλά ...ήταν ο Οδυσσέας Ελύτης. Πόσα ποίηματα του δεν ξέραμε...Το μαγισσάκι, τα τζιτζίκια και και το Ντούκου ντούκου μηχανάκι ...Οταν έφυγαν από το σχολείο μας υποσχέθηκαν ότι θα έρχονταν πολύ συχνά γιατί η Ποίηση τελικά ήταν ...όπως τα παραμύθια !!!!

Νηπιαγωγός :Αλήθεια τι είναι η  φαντασία ;
Νήπιο : Είναι αυτό που μας κάνει να φανταζόμαστε τα πράγματα όπως μας αρέσουν ...

Νηπιαγωγός : Κάθε ποίημα έχει έναν δικό του τίτλο αν γράφαμε ένα ποίημα ποιόν τίτλο θα του βάζαμε ;

Νήπια :
Τα χαμένα γράμματα
Το μαραμένο λουλούδι
Ο χαμένος τίτλος
Το μωβ λουλούδι
Τι ωραία που είανι να πετάς;
Το συννεφάκι
Μια όμορφη πεταλούδα
Η Ανοιξη και το καλοκαίρι κάνουν βόλτα στο φεγγέρι
Νύχτα
Το φεγγάρι λάμπει
το αυτοκίνητό μου

Η κ. Ποίηση ήταν η κ. Φρόσω ντυμένη με τα χρώματα της 'Ανοιξης που μας έκανε ένα υπέροχο θεατρικό  παιχνίδι  και η κ. Ελένη ζωντάνευε τις κούκλες ....

Αν η ειρήνη ήταν...σκέψεις παιδιών !

Με τι μοιάζει η ...ειρήνη ;
με λουλούδι
με την Άνοιξη
με πεταλούδα
με μια τέλεια χελώνα που είναι στη σκιερή άμμο
με μια μαργαρίτα 
με μια σταγόνα μέλι
σαν θησαυρός
σαν κάτι ολόχρυσο
σαν ένα φασόλι που φυτεύεται

Αν η ειρήνη ήταν... άνθρωπος πως θα ήταν ;

Μια κοπέλα με γελαστό στόμα

Ένα κορίτσι με ξανθό μαλλί

Θα σκόρπιζε παντού αγάπη

Θα άνθιζε τα λουλούδια

Θα ήταν λίγο νροπαλή

Ένα κορίτσι με μακρυά μαύρα μαλλιά

Θα είχε ένα στεφάνι από λουλούδια

Αν ήταν χρώμα …θα ήταν ;

Ροζ, πορτοκαλί, μωβ, κίτρινο,γαλάζιο,ασημί, φούξια, χρυσό, κόκκινο

Αν ήταν λουλούδι …θα ήταν…

Μαργαρίτα, τριαντάφυλλο, κρίνος,κρινάκι, ανεμώνα, παπαρούνα

Αν είχε άρωμα θα μύριζε σαν ….

Κολώνια, λεμόνι, κανέλα, φράουλα, πορτοκάλι, ανεμώνα

Αν είχε ήχο… θα ήταν σαν….

Σαν ένα βάζο με πηδηχτά φασόλια

Σαν μουσική από πιάνο

Σαν γλυκιά φωνή που θα άρεσε σ όλους

Σαν το πέταγμα του χελιδονιού,

Σαν να βρέχει

Σαν μουσική από κλαρινέτο

Σαν σιγανή φωνή

Σαν τύμπανο