Ετικέτες

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Πως περνάμε τον χειμώνα...

Χειμώνας : θέμα που διαρκεί όλο το διάστημα που τον έχουμε.Μιλάμε για την βροχή, το χιόνι, το χαλάζι,τη χειμερία νάρκη,τα φρούτα, την θέρμανση,την ημέρα, την νύχτα και φυσικά διαβάζουμε πολλά πολλά παραμύθια . Οι εργασίες μας πολλές, άλλες ομαδικές κι άλλες ατομικές .

Του γραψαμε ένα γράμμα έτσι για να τον καλοπιάσουμε και να μην κάνει τόοοοοοοοοοοοοσο κρύο !!














Στο Ηράκλειο δεν χιονίζει σχεδόν ποτέ όμως το χιόνι μας αρέσει πάρα πολύ κι έτσι μιλήσαμε για αυτό και φτιάξαμε χιονάνθρωπους .


και βροχή και χιόνι !!!

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Χειμώνας - Νερό - Χιόνι - Πάγος

Χειμώνας η πιό παγωμένη εποχή του χρόνου.Η καλύτερη περίοδος να μιλήσουμε στο νηπιαγωγείο για έντονα καιρικά φαινόμενα, για το χιόνι, τον αέρα και φυσικά το νερό ...
Ο καλύτερος τρόπος να προσεγγίσουμε πολλές έννοιες είναι πάντα τα παραμύθια  και η πρωτη μας αναφορά στον " ακούραστο "  κύκλο του νερού αρχινά...
 
Ο Χιονάνθρωπος που δεν ήθελα να λιώσει, Μάνος Κοντολέων
Μια φορά κι έναν καιρό, στην κορυφή ενός ψηλού, χιονισμένου βουνού, ζούσε ένας χιονάνθρωπος.
Για μάτια είχε δυο κουκουνάρια, για μύτη ένα βελανίδι, τα χέρια του ήταν δυο ξερά κλαριά από πεύκο, το στόμα του —μια φού­ντα θυμαριού — το είχε χάσει. Ήταν χειμώνας, έκανε κρύο πάνω στο βουνό κι ένας τέτοιος καιρός άρεσε πολύ στον χιονάν­θρωπο.
Μα κάποιος αγριοκούνελος τον πληροφόρησε πως σε λίγο θα τε­λείωνε ο χειμώνας, θα ερχότανε η άνοιξη με τον ήλιο της και το χιόνι θα έλιωνε.
"Που να πάω για να σωθώ;" ρώ­τησε ο χιονάνθρωπος τον αετό. Αυτός άπλωσε τη φτερούγα του και του έδειξε κατά το βοριά. Βρήκε ο χιονάνθρωπος ένα ζευ­γάρι παλιά, ξεχασμένα πέδιλα του σκι, τα φόρεσε και κίνησε προς τα εκεί που του έδειξε ο αετός. Έφτασε σε μια πολιτεία, τον εί­δανε τα παιδιά που παίζανε στην πλατεία, τον πήρανε μαζί τους. "Δες τα μάτια του!" φώναξε η Κατερίνα.
"Τι αστεία χέρια που έχει!" γέλα­σε ο Στέφανος.
Κι ο Κωστής του κόλλησε ένα καπάκι από Κόκα Κόλα για στόμα.
Ο χιονάνθρωπος διασκέδαζε με τα καμώματα των παιδιών, μα δεν ξεχνούσε πως έπρεπε να συ­νεχίσει το ταξίδι του. Σα νύχτωσε, λοιπόν, κι άδεια­σε η πλατεία, πήρε πάλι τους δρόμους.
"Από εδώ πάνε για το βοριά;" ρώτησε ένα λεωφορείο.
"Πήγαινε στο λιμάνι και τα κα­ράβια θα σου πούνε!" του απά­ντησε το λεωφορείο. Ο χιονάνθρωπος έψαξε για το λιμάνι, το βρήκε, είδε τα αραγ­μένα καράβια, τα ρώτησε αν ξέ­ρουν πώς πάνε στα βορινά. "Θα σε πηγαίναμε εμείς, μα έχει τρικυμία αυτές τις μέρες και δε σαλπάρουμε" τον απογοήτεψαν τα καράβια.
"Και τώρα τι θα κάνω;" δάκρυσε ο χιονάνθρωπος κι έκανε μια γκριμάτσα και ξεκόλλησε το κα­πάκι της Κόκα Κόλα κι έμεινε ξανά χωρίς στόμα. Τον είδε έτσι λυπημένο μια βαρκούλα –ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ- τη λέγανε.
"Άντε να σε πάω εγώ!" του είπε κι ο χιονάνθρωπος καταχάρη­κε. Βολεύτηκε κάπου στην πλώ­ρη κι ανοίχτηκαν στο πέλαγο. Η φουρτούνα ήταν δυνατή. Να κάτι θεόρατα κύματα χτυπάγανε τη βάρκα κι έτριζαν τα γέρικα ξύλα, "κριτς!" ράγισε το σκαρί. Μπήκαν νερά. Πάει, βούλιαξε η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ, βρέθηκε στο βυθό ο χιονάνθρωπος. Τον είδανε τα ψάρια, τα μικρά τρομάξανε, τα πιο μεγάλα ξαφνιαστήκανε. Ήταν κι ένας καρ­χαρίας που όρμηξε και "χαπ!" κό­βει ένα κομμάτι από την κοιλιά του χιονάνθρωπου. Μα ήταν παγωμένη η μπουκιά και του πονέσανε οι αμυγδαλές και το 'βαλε στα πόδια ο καρ­χαρίας.
Ο χιονάνθρωπος κοιτούσε γύρω με τα δυο κουκουναρομάτια του, κοιτούσε και χάζευε τα ψάρια, τα φύκια, τα όστρακα και τα κο­χύλια. Μετά, άρχισε να λιώνει. "Βοήθεια!" φώναξε, αλλά δεν υπήρχε κανείς στον βυθό που θα μπορούσε να τον σώσει. Έλιωσε, λοιπόν, κι έγινε νερό. Ένα αυλάκι παγωμένο, που κά­ποτε ήταν χιονάνθρωπος. Πέρασαν πολλές μέρες, πέρα­σαν μήνες και το νερό αυτό που κάποτε ήταν χιονάνθρωπος, βρέ­θηκε σε μιαν άλλη παραλία. Το έριξαν τα κύματα στα βρά­χια, κύλησε σε μια λακκούβα κι έμεινε εκεί. Βγήκε ο ήλιος και το ζέστανε, το έκανε μικρές σταγόνες, π' ανα­σηκώθηκαν ψηλά, μέχρι τον ου­ρανό φτάσανε, ενώθηκαν όλες μαζί, φτιάξανε ένα σύννεφο. Ο άνεμος έσυρε μαζί του το σύν­νεφο, το έφερε πάνω από το βου­νό το χιονισμένο, απ' όπου ο χιο­νάνθρωπος είχε ξεκινήσει κι εκεί το σύννεφο έπεσε σα χιόνι πάνω στην κορυφή.
Κάτι περαστικοί ορειβάτες άρ­χισαν τον χιονοπόλεμο και μετά φτιάξανε ένα χιονάνθρωπο. Του βάλανε δυο κουκουνάρια για μάτια, ένα βελανίδι για μύτη, δυο ξερά κλαριά από πεύκο για χέρια. Μετά φύγανε και ξεχάσανε το στόμα.
Μα αυτό δεν στενοχώρησε τον χιονάνθρωπο. . Ήταν τόσο χα­ρούμενος, που δεν χάθηκε ούτε στην πλατεία, ούτε στη μανια­σμένη θάλασσα, ούτε και στο βυθό με τα κοχύλια του, τα ψά­ρια του κι εκείνον τον απαίσιο, τον κακό καρχαρία του. 

Πηγή παραμυθιού: http://www.bizeli.com/index.php?option=com_content&task=view&id=97&Itemid=38
http://www.mikrosanagnostis.gr/istoria_1.asp  ( ακούστε ζωντανά το παραμύθι με αφήγηση του ίδιου του συγγραφέα )

Κάναμε πολλά πειράματα με το νέρο, βάλαμε νερό στην κατάψυξη να δούμε τι θα γίνει, βράσαμε σε μια κατσαρόλα νερό και είδαμε πως σχηματίζονται οι υδρατμοί .
Μάθαμε τόοοοοοσεςςς   πολλές καινούργιες λέξεις ....Νερό, πάγος, πήξη, τήξη, εξάτμιση, βρασμός.

( φωτογραφίες και επεξεργασία του θέματος ολοήμερο β΄ - Σόνια )



Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Μουσική ...Συναισθήματα...Χειμώνας ...

Συζητώντας για τις εποχές είναι η σειρά του χειμώνα αυτήν την φορά.
Χειμώνας, κρύο, παγωνιά, χιόνι, ζωάκια που κοιμούνται ,τζάκι, χρώματα γκρίζα, θολά τοπία, αέρας δυνατός κι όλα αυτά ώσπου να έρθει η ...μουσική .
Ξαπλώσαμε κάτω κλείσαμε τα μάτια και ακούσαμε από το cd : Οι τέσσερις εποχές του Vivaldi  τα κομμάτια του χειμώνα .
Μετά εκφραστήκαμε ελεύθερα στο χώρο και τέλος " αποτυπώσαμε "  ότι ακούσαμε πάνω σε ένα μεγάλο χαρτί. Μαγικά κάποια πράγματα άλλαξαν με τη βοήθεια της μουσικής νοίωσαμε  πολλά και διαφορετικά συναισθήματα  : Αγάπη, χαρά, ζεστασιά, καλά, όμορφα, λύπη. Νοίωσαμε όμως και  κρύο και διάθεση για παιχνίδι και φανταστήκαμε πολλές πολλές εικόνες...








Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Ο χρόνος ...στο νηπιαγωγείο !!!

Πάει ο παλιός ο χρόνος !...λέει ένα πολύ γνωστό παιδικό τραγούδι κι εμείς σήμερα το πρωί - πρώτη μέρα στο σχολείο - αναρωτηθήκαμε που να πήγε άραγε το 2011...
 Χωριστήκαμε σε ομάδες ( 4 παιδιά η κάθε μία) και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε  :

1η ομάδα : Το 2011 πήγε διακοπές με τα άλλα του εγγόνια που ακόμα δεν έχουν έρθει σ΄ αυτόν το χρόνο ...
2η ομάδα: Το 2011 πήγε σε μια μεγάλη πισίνα και εκεί έκανε τσουλήθρα όλη μέρα και όλη νύχτα μέχρι που κουράστηκε και πήγε για ύπνο.
3η ομάδα :Το 2011 πήγε σε  άλλες χώρες μακρινές ...ξάπλωσε σ΄ ένα παγκάκι που επάνω του είχε μαγεία , κάθισε σ΄  ένα μαγικό ταξί και πήγε  σ άλλες πολιτείες ...
4η ομάδα : Το 2011αφού πέρασε από τον Βόρειο Πόλο να μας δει πως είμαστε από ψηλά πήγε στη Χαβάη να κάνει διακοπές ....
 και αφού συζητήσαμε ακόμα ...πολύ...και ζωγραφίσαμε , και παίξαμε με όλα τα παιδιά και τα εγγόνια του χρόνου αποφασίσαμε να στείλουμε το 2011   στο παρελθόν !!! και να καλωσορίσουμε τον νέο χρόνο  το 2012...

 
                                                Καλή χρονιά  σε όλους μας !!!

( Οι  2 πρώτες φωτογραφίες είναι ομαδικές εργασίες των νηπίων του  Α΄ τμήματος ).





Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Οι καλικάντζαροι σε επιλεγμένα βιβλία για μικρά παιδιά !

 Πρωτοχρονιάτικες καλικαντζαροσκανταλιές , Μαριλένα Καββαδά, εκδ. Διάπλαση

Είναι γεγονός! Οι Πρωτοχρονιάτικες Καλικαντζαροσκανταλιές ξεκίνησαν! Ένα πρωτοχρονιάτικο παραμύθι της Μαριλένας Καββαδά γεμάτο παιχνιδίσματα, εκπλήξεις, ανατροπές και μαγικές εικόνες από τον Νέστορα Ξουρή. Όπως πάντα, από τις εκδόσεις Διάπλαση που ακόμη και σε δύσκολους καιρούς τολμούν μεγάλες παραγωγές με νέους και καταξιωμένους δημιουργούς με φρέσκες και πρωτοποριακές ιδέες. Σ αυτό το παραμύθι οι βοηθοί του Αϊ Βασίλη είναι έτοιμοι να "παραιτηθούν" και να φύγουν από το χιονισμένο εργαστήρι των παιχνιδιών για μέρη καλοκαιρινά, θεωρώντας ότι τα παιδιά δεν εκτιμούν τη δουλειά τους όσο πρέπει. Άραγε έχουν δίκιο; Θα υπάρξουν φέτος δώρα για τα παιδιά; Τι θα γίνει τελικά; Ένα βιβλίο για όσους λατρεύουν τις σκανταλιές... Αλλά και για όσους θα αρχίσουν να τις λατρεύουν μετά την ανάγνωσή του! Πάνω απ όλα όμως, για όλα τα μικρά και μεγάλα παιδιά που ξέρουν να εκφράζουν ό,τι νιώθουν, δεν ντρέπονται να ζητάνε συγγνώμη και χαίρονται να λένε ευχαριστώ για κάθε δώρο, μεγάλο ή μικρό! Το βιβλίο περιέχει και ένα CD με την αφήγηση του παραμυθιού και τα τραγούδια του σε μουσική του Νίκου Παπαδογιώργου.

 Μπιρλιμπίμ ο καλικάντζαρος, Τασούλα Τσιλιμένη, εκδ, Μικρή Μίλητος

Όλο το χρόνο οι καλικάντζαροι, πριονίζοντας το Δέντρο της Γης, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να διηγούνται τα κατορθώματα και τις σκανταλιές της προηγούμενης χρονιάς, αλλά και να ονειρεύονται τις καινούργιες δωδεκαήμερες διακοπές τους στη γιορτινή πολιτεία των ανθρώπων. Ο Μπιρλιμπίμ, ο μικρός καλικάντζαρος που για πρώτη φορά ανεβαίνει στη γη, βρίσκει κάτι πιο ενδιαφέρον από τις γνωστές... ζαβολιές. Αυτό θα βάλει σε κίνδυνο τον ίδιο, αλλά και τη συμμετοχή του στους ετήσιους αγώνες για τη μεγαλύτερη ζαβολιά. Μια τρυφερή ιστορία για όλα τα... καλικαντζαράκια που αγαπούν τις τρέλες, τις σκανταλιές και τα... παραμύθια.