Ετικέτες

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας ...

Ο κυρ - Σπύρος ( Βασιλείου ) ήρθε πάλι στο σχολείο μας σήμερα το πρωί . Ηταν πολύ χαρούμενος γιατι σήμερα ήταν η μεγάλη μέρα που θα έδειχνε στα παιδιά το Ατελιέ του. Είχε στολίσει τους πίνακες του από πολύ νωρίς, ήθελε βλέπετε να τους κάνει εντύπωση και να τους μιλήσει για αντικείμενα αγαπημένα μα και ξεχασμένα από καιρό ...Αραγε τα παιδιά θα ενθουσιαζόταν ή θα έφευγαν βαριεστημένα...
Πρώτα από όλα τους μίλησε για τα αγαπημένα του κορίτσια κι ύστερα άφησε τα παιδιά να ανακαλύψουν μόνα τους τον θησαυρό του...Τα παιδιά παρατηρούσαν και ρωτούσαν συνέχεια ...
- Τι είναι η ραπτομηχανή κυρ Σπύρο;
- Τι είναι  το γραμμόφωνο ;
- Μοδιστρούλα ; δηλαδή τι ακριβώς κάνει ;
- Κι αυτό κυρ - Σπύρο πάνω στα τρία ξύλα μοιάζει με βιντεοκάμερα , τι είναι ;
 

Ο κυρ Σπύρος έλυνε τις απορίες των παιδιών με μάτια βουρκωμένα από την συγκίνηση και από την αγάπη του για όλα τους . Σήμερα όλα είχαν ζωντανέψει ξανά ....
 Ο πίνακας όμως που τράβηξε τα περισσότερα βλέμματα ήταν εκείνος που τους ήταν και πιο γνώριμος με  τα φαγητά και τους χαρταετούς : " Το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας". Παρατήρησαν τι νηστίσιμα είχε πάνω και θέλησαν να φτιάξουν κι αυτά το δικό τους τραπέζι .

Τέλος έπαιξαν ένα παιχνίδι με τις λέξεις που τους της έδινε μέσα από ένα σακούλι και έπρεπε να διαβάσουν και να βρούν με ποιό σημείο του πίνακα αντιστοιχούσε ...

και μόλις ετοιμάστηκε το τραπέζι μας δοκιμάσαμε από όλα τα καλά της ...σαρακοστής !!!

Η σαρακοστή ...

Την Κυρά Σαρακοστή
που 'ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι έναν σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατι νήστευε καιρό.

Και τις μέρες της μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά.
Κόβαν ένα την βδομάδα
μέχρι 'νάρθει η Πασχαλιά. 


Η κυρά - σαρακοστή μας φάνηκε λίγο ...άσπρη ...όταν  "βγήκε "  από τον φούρνο και είπαμε να της δώσουμε λίγο χρώμα κι έτσι πήραμε τα πινέλα μας ...



....έτσι λοιπόν φτιάξαμε την κυρά - σαρακοστή και το  " ημερολόγιο " μας μέχρι το Πάσχα είναι έτοιμο !!!

και του χρόνου !!!

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Οι χαρταετοί ...

Τις τελευταίες μέρες των απόκρεων επικεντρωθήκαμε στο έθιμο της Καθαρής Δευτέρας στην διακόσμηση και κατασκευή πρωτότυπων χαρταετών ...


Στην αρχή ζωγραφίσαμε ένα μεγάλο ταμπλώ με τον χαρταετό που θα θέλαμε να είχαμε...

και μετά οι ιδέες έπεσαν σωρό...Πήραμε εφημερίδες και πειραματιστήκαμε ...
Ενα όμορφο καπέλο με ουρά....και τέμπερες και κομμάτια από διάφορα χαρτία...και κορδέλες
και ο χαρταετός μας ήταν έτοιμος ...








Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Ο Juan Miro...και οι ιστορίες μας ...

Το σχολείο μας σήμερα είχε μετατραπεί με πινακοθήκη μοντέρνας τέχνης ...Οι πίνακες του Juan Miro ήταν παντού και η πρώτη διαπίστωση ήταν πως πρόκειται για αφηρημένη τέχνη - ζωγραφική.
  Εδωσαν τον ορισμό μας στην αφηρημένη τέχνη και δείτε τι είπαν :

- μια τέχνη με μουτζούρες
- άσχημες ζωγραφιές
- παράξενα πλάσματα
- κάποιοι ξεχνάν αυτό που πάνε να κάνουν και το μουτζουρώνουν
- ζωγραφιές μερικών πλασμάτων που ζήσανε πριν καιρό στη γη
- μάλλον τέρατα 

στη συνέχεια χωριστήκαμε σε ομάδες και διαλέξαμε τρεις εικόνες  λέγοντας  την ιστορία τους :


Τα ψάρια της θάλασσας
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν σε έναν βυθό πολλά ψάρια . Μάλωσαν για κάποιο λόγο για να δουν ποιός έχει την μεγαλύτερη δύναμη. Ο καυγάς πολύ μεγάλος που τους δημιουργησε τεράστια κύματα και τα έπνιξε. Ενα σαλάχι βρέθηκε πολύ λυπημένο και το φεγγάρι με το αστέρι απόκτησαν χρώματα.Το φεγγάρι έγινε κόκκινο γιατί μόλις έβλεπε να πετάγεται ένα ψάρι φοβόταν. Μια παράξενη φάλαινα ήταν εκεί που όταν έβλεπε τα ψάρια τα κατάπινε με μιάς.Οταν δημιουργήθηκε το κύμα έγινε τσουνάμι και κατέστρεψε όλον τον βυθό. Η τσούχτρα αστυνομικός έβαλε φυλακή την φάλαινα όμως το τσουνάμι κατέστρεψε και την φυλακή.



Η ιστορία του διαστήματος 
Μια φορά κι έναν καιρό έξω από τη γη μέσα σε τρεις μέρες οι πλανήτες μάλωσαν. Τότε βγήκε από μια σπηλιά ένας γίγαντας - ρομπότ. Οι πλανήτες ανακατεύτηκαν και τα χρώματά τους χωρίστηκαν.
Μετά έγινε μεγάλος χαμός, ένας στρατός από αστεροειδή έπεσε πάνω τους και ένα μικρό παιδάκι προσπάθησε να σκοτώσει τον γίγαντα. Μετά βγήκε από μια άλλη σπηλιά  ένα ρομπότ κύκλωπας - φονιάς κι ένα άλλο παιδάκι προσπάθησε να τον νικήσει.
Ξαναπήγαν μετά όλα τα χρώματα στη θέση τους και τώρα πια δεν μάλωναν γιατί είχαν ανακαλύψει ότι μια μάγισσα τους τα είχε ανακατέψει τελικά.



Οι γιγάντιες κότες

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν κάποια πλάσματα που ζούσαν 10.000 χρόνια πριν και τρόμαζαν πολύ τους ανθρώπους. Αυτά τα πλάσματα ήταν κότες γιγάντιες με μεγάλα χέρια και μιλούσαν. Ηταν σαν φαντάσματα - κότες. Ζούσαν στον κάτω κόσμο σε μια σκοτεινή σπηλιά και για να πάνε εκεί που ήθελαν έπρεπε να περάσουν από εκεί που ζούσαν οι άνθρωποι. Επιτέθηκαν στους ανθρώπους κι εκείνοι τους πολέμησαν. Οι άνθρωποι τους νίκησαν γιατί είχαν πολύ δύναμη και αγάπη στην καρδιά τους.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ο Αρλεκίνος του Πικάσο ...στο σχολείο μας !!!

Τι σχέση έχουν τα μαθηματικά με τον Αρλεκίνο του Πικάσο; Αν ρωτούσατε ένα νήπιο θα σας απαντούσε χωρίς κανέναν δισταγμό...- την καλύτερη, αφού η στολή του Αρλεκίνου είναι γεμάτη με ρόμβους ή με "διπλά τρίγωνα" . Με αφορμή λοιπόν τον πίνακα του διάσημου ζωγράφου ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα μουσειακής αγωγής για περισσότερο από δύο ημέρες.

και τι δεν συζητήσαμε ....

Από τα χρώματα στα μάτια, στα μαλλιά, στο πρόσωπο , μέχρι την σκέψη του...
Αλήθεια τι σκεφτόταν ο μικρός Πάολο?
- σκεφτεται ότι θέλει να δει τα πάντα
- σκέφτεται την αγαπημένη του μπαλαρίνα
- σκέφτεται αν κάποτε γίνει πραγματικός Αρλεκίνος
- σκέφτεται ότι θα πάρει μέρος σε μια παρέλαση
- σκέφτεται τι ωραία που θα ήταν αν έκανε τον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες
- σκέφτεται ένα λουνα πάρκ να παίζει  με τους φίλους του
-σκέφτεται να μπορούσε να πάει στη θάλασσα

Τα μαγουλά του ήταν κόκκινα επειδή :

-είχε φάει ντομάτα
-μήλο
-κρύωνε πολύ
-ζεσταινόταν πολύ
-ντρεπόταν

και αφού μελετήσαμε πολύ καλά την στολή του φτιάξαμε κι εμείς μία και την φορέσε το κάθε νήπιο με πολύ χαρά 





 
φτιάξαμε κονκάρδες με μικρούς αρλεκίνους και τους κολήσαμε με ταινία διπλής όψεως ...

και διαβάσαμε το παραμύθι της Ζωρζ Σαρή : ο Αρλεκίνος για να μάθουμε και την ιστορία του ...

 Ο Αρλεκίνος και η δύναμη της φαντασίας, της αγάπης, της αισιόδοξης στάσης απέναντι στη ζωή... Ένα αγόρι φτωχό που πιστεύει πως δεν μπορεί να συμμετέχει στο γλέντι της Αποκριάς, μόνο να κοιτάζει από μακριά τους άλλους με τις φανταχτερές και πλούσιες στολές τους να διασκεδάζουν. Όμως πίσω του στέκει η μητέρα του. Η αγάπη κι η έννοια της για το γιο της, άγρυπνοι φρουροί, θα διώξουν μακριά του τη στενοχώρια. Το μαγικό μπαούλο ανοίγει, τα πολύχρωμα κουρέλια ενώνονται και η μητέρα Φαντασία χαρίζει στο γιο της την πιο όμορφη αποκριάτικη στολή.

Απόκριες ...και ώρα για μασκαρέματα

Απόκριες ...μια γιορτή που λατρεύουν όλα τα παιδιά . Ευκαιρία για χορό, τραγούδι, παιχνίδι και φυσικά κατασκευές.Σκεφτόμασταν μέρες πως να φτιάξουμε τις μάσκες μας και είπαμε πως οι εφημερίδες είναι το καλύτερο υλικό. Τέμπερες, πούλιες, πέτρες,μαλλί, φτερά και πούπουλα  είχαν την τιμητική τους και δείτε το αποτέλεσμα !!!





Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Η αμυγδαλιά ...

Κάπου εκεί σε μια γωνιά στην τάξη μας ξεπρόβαλε δειλά δειλά ένα μικρό κλαδάκι με πολλά όμορφα μικρά ανθάκια . Κλείσαμε τα μάτια και  αφεθήκαμε στην μαγεία μιας πολύ πολύ " γλυκιάς μουσικής " και σαν τα ανοίξαμε ένας πολύ μεγάλος πίνακας ζωγραφικής βρέθηκε μπροστά μας . Ηταν ''η αμυγδαλιά" του Vincent Van Gogh .Η ...περιήγηση ξεκίνησε ...κι αφού " μπήκαμε " μέσα στον πίνακα βρεθήκαμε σε ένα δάσος με αμυγδαλιές και σκεφτήκαμε να φτιάξουμε κι εμείς ένα δικό μας, έτσι όπως το είχαμε φανταστεί !





...Υστερα πήραμε τον μεγενθυτικό μας φακό και είδαμε τα πέταλα, τους στήμονες και προσπαθήσαμε να φτιάξουμε και τους ατομικούς μας πίνακες , μυρίσαμε, φάγαμε αμύγδαλα και σοκολάτες αμυγδάλου και μαντολάτα και μάθαμε ποιήματα για την αμυγδαλιά αλλά και τον μύθο της Φυλλίδας .





Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε ...
                      (Ν. Καζαντζάκης)

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Η Ελιά ...ώρα για το λιομάζωμα !!!

Η Ελιά ειναι το πιο οικείο , αγαπητό και δημοφιλές δέντρο στο νηπιαγωγείο μας . Η μικρή μας Ελιά ( την ονομάζουμε Ελισσώ ) είναι για πρώτη φορά φέτος γεμάτη με καρπούς κι εμείς μέρες τώρα θέλουμε να τους μαζέψουμε. Επιτέλους ήρθε η πολυπόθητη μέρα ...Όλα έγιναν όπως έπρεπε...Κινήσαμε πρωί πρωί να στρώσουμε τα λιόπανα, κουβαλήσαμε τις βέργες, το τσουβάλι μας και τα τραγούδια μας και το " πανηγύρι " ξεκίνησε ...


































Κι αφού τελείωσε το λιομάζωμα συζητήσαμε τι γίνεται μετά ..

Πως φτιάχνεται το λάδι και το σαπούνι...

Το θέμα μας το προσεγγίσαμε μέσα από την γλώσσα , τα μαθηματικά, την μελέτη περιβάλλοντος, τις τέχνες και πάνω από όλα με την μουσειακή αγωγή. Μιλήσαμε για τον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ και τους πίνακές του και αναλύσαμε αυτόν με το λιομάζωμα ...

κι αφού τον συζητήσαμε πολύ..." μπήκαμε μέσα και νοιώσαμε " όπως οι άνθρωποι εκείνη την εποχή .