Ετικέτες

Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

H Χώρα των Ουφ και των Φου*…στο 10ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου!



Πώς να καταλάβεις τι σημαίνει πόλεμος αν στη ζωή σου έχουν περάσει μόνο πέντε χρόνια γεμάτα εικόνες από χαρά, ομορφιά και παιχνίδι; Κι έτσι πρέπει να είναι για όλα τα παιδιά, αλλά πάντα θα υπάρχει ένα …αλλά!

Ποιος φταίει, ποιος κανονίζει τα αίματα; Ποιος χαλάει τις εποχές; Ποιος βασιλιάς θέλει να καταστρέψει τη χώρα που αγαπά; Πόσο μακριά είναι  η χώρα της Φαντασίας; Στ΄ αλήθεια δεν γράφει ο χάρτης τις χώρες που λένε τα παραμύθια; Γιατί κάνει πάντα κρύο στην χώρα των Φου; Και οι άνθρωποι στην χώρα των Ουφ δεν έχουν καλοριφέρ;

Αυτές είναι  μερικές από τις απορίες των νηπίων πριν λίγες μέρες που  στην τάξη μας κατέφθασε ένα παραμύθι διαφορετικό….

Η Χώρα των Ουφ και των Φου, του Χρήστου Δημόπουλου  που πήρε σάρκα και οστά από όλους μας, χωρισμένοι σε δυο « στρατόπεδα» με κιάλια, καπέλα, γυαλιά ή τρέμοντας  από το κρύο και κουβαλώντας ξύλα για το τζάκι…

Κι αφού προβληματιστήκαμε πολύ για το ποιος φταίει για τους πολέμους, η απόφαση βγήκε ομόφωνη:  Οι βασιλιάδες φταίνε …που δεν γνωρίζουν πότε κάνει ζέστη και πότε κάνει κρύο γιατί έχουν πολλούς που τους φροντίζουν….


Κι ύστερα σκεφτήκαμε και φτιάξαμε τα κανόνια τα δικά μας. Μόνο που εκείνα δεν φτιάχτηκαν για να πολεμάνε αλλά για άλλους λόγους. Έτσι έφτιαξαν :

Το κανόνι που πετάει καρδιές
Το κανόνι με τα χελιδόνια
Το κανόνι των Χρωμάτων
Το κανόνι των φιόγκων
Το κανόνι με τα αστέρια
Το κανόνι με τις βούλες
Το κανόνι της Αγάπης
Το κανόνι με τα μπαλόνια

Κι αφού διώξαμε όλο το γκρι και το μαύρο του πολέμου φτιάξαμε ακόμα , τις δικές μας χώρες των Ουφ και των Φου με τα κάστρα και τα σπίτια τους . Κι είπαμε μετά μια ιστορία που ξεκίνησε από μια πεταλούδα που κατά λάθος μπήκε στην τάξη μας… Από το Νησί έφυγε  είπε ένα παιδί και η ιστορία δεν άργησε να φτιαχτεί…

Για μια πεταλούδα μοναδική που γεννήθηκε κάποτε κάτασπρη αλλά τα βόλια των μαύρων κανονιών την έκαναν γκρι κι εκείνη έφυγε μακριά με όλες τις συμφορές φορτωμένες στην πλάτη της και αίματα και λέξεις που πονάνε. Κι έγινε η πεταλούδα του πολέμου! Κι όπως πετούσε σε  έναν κάμπο την είδε το  λουλούδι της ελευθερίας  και ψήλωσε τόσο που το είδε η μικρή πεταλούδα , το πλησίασε κι εκείνο  της έμαθε ξανά τις πιο πολύτιμε λέξεις στον κόσμο:

Αγάπη, ελευθερία, ομορφιά, ειρήνη, καρδιά, ζωή, σεβασμός, χαρά και ψυχή…

Κι είπαμε πως εμείς δεν θέλουμε πόλεμο να έχουμε ποτέ μόνο λευκές και πολύχρωμες  πεταλούδες και κανόνια που πετούν καρδιές και χρωματιστά μπαλόνια!

Κι όλοι ζούμε καλά και με τα βιβλία ακόμα καλύτερα!



*Οι Ουφ και οι Φου, Χρήστος Δημόπουλος, εκδ. Ψυχογιός












H Ομάδα των ...Φου

Κοιτώντας το Νησί με τα κιαλιά μας

Η ομάδα των Ουφ



Προσθήκη λεζάντας


Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Μια γιορτή για το παιδικό βιβλίο, 14 Φεβρουαρίου… International Book Giving Day στο 10ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου!



Κι ήταν γεμάτη η σημερινή μέρα… γεμάτη γιορτή που έκανε το σχολείο μας ακόμα πιο πολύχρωμο και ακόμα πιο γελαστό. Από το πρωί είχαμε όρεξη να φτιάξουμε βιβλία μόνοι μας αφού πια καταλάβαμε πως είναι… πολύ εύκολη δουλειά. 

Παίρνεις λίγες κόλλες χαρτί Α4 τις διπλώνεις στη μέση και αφού βρεις τον τίτλο και  την ιστορία μπορείς  μόνος σου και να την εικονογραφήσεις. Το  μόνο δύσκολο ήταν πως χρειαζόταν και κείμενο αλλά τελικά εύκολο ήταν  και αυτό. 

Μικροί συγγραφείς και εικονογράφοι και μάλιστα μια μέρα που μάθαμε πως γιόρταζαν τα βιβλία. Τα βιβλία για παιδιά με μια μεγάλη έκπληξη που μας περίμενε. 

Σήμερα λοιπόν 14 Φεβρουαρίου 2017  είναι μια Παγκόσμια Μέρα Μοιράσματος ή Δοσίματος βιβλίων σε μικρά παιδιά: International Book Giving Day που κανείς δεν την γιορτάζει στη χώρα μας ,αλλά εμείς είπαμε πως μια τέτοια γιορτή που έχει να κάνει με παιδιά και βιβλία πρέπει να ξεκινήσει από κάπου…

Έτσι αφού ψάξαμε πολύ στο διαδίκτυο ανακαλύψαμε τα πάντα …και στρωθήκαμε στη δουλειά.
Σελιδοδείκτες, γράμματα κι ένα σωρό ζωγραφιές και πάλι. Τυπώσαμε , κόψαμε, γράψαμε και το καλύτερο  απ όλα. Το κάθε παιδί πήρε δώρο ένα βιβλίο από την Βιβλιοθήκη του σχολείου και οδηγίες προς τους γονείς για να καταλάβουν κι αυτοί τι ακριβώς γιορτάζουμε …σήμερα!

Εμείς βάλαμε το πρώτο λιθαράκι  σε μια γιορτή που …αγνοείται από πολλούς στην Ελλάδα

Ποιός ξέρει ίσαμε την επόμενη χρόνια να΄ναι κι άλλα παιδιά χαρούμενα όσο εμείς και να ανταλλάξουμε βιβλία, να μοιραστούν πολλά πολλά σε όλα τα μικρά παιδιά που τόσο πολύ αγαπούν τις ιστορίες, τα παραμύθια και φυσικά τα βιβλία !

Περισσότερες πληροφορίες για την ημέρα  : http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2017/02/14.html











 

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

«Ζωγραφηγήσεις με την Λήδα» στο 10ο Νηπιαγωγείο Ηράκλειου, ένα χειμωνιάτικο πρωινό!

Mια πολυαγαπημένη  συγγραφέας, μια εικονογράφος που θαυμάζουμε πολύ, μια γυναίκα που ξέρουμε όλα της τα βιβλία, η  Λήδα Βαρβαρούση ήρθε εκείνο το πρωινό του Γενάρη στο σχολείο μας. Και το σχολείο γέμισε χρώμα, ιδέες, παιχνίδι και πολύ γέλιο.

« Ζωγραφηγήσεις με τη Λήδα» λεγόταν το πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε και πραγματικά μαγευτήκαμε. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο μια υπέροχη ιστορία ζωντάνεψε πάνω σε λευκό χαρτί. Μαγεμένοι όλοι συμμετείχαμε, συμπληρώναμε, αφουγκραζόμαστε τις λέξεις και βλέπαμε εκεί μπροστά στα μάτια μας  να  ζωντανεύει  ένας ολόκληρος βυθός. Μια ιστορία για τη μουσική, τη θάλασσα, τους φίλους…

Κι ήταν η αγάπη οδηγός, κι ήταν η μουσική το μέσο που μας πέρασε στο όνειρο, στη φαντασία σε ένα παραμύθι που μοιραστήκαμε όλοι μας.

Κι ύστερα ήρθε και η δική μας  σειρά. Χωρισμένοι σε ομάδες φτιάξαμε την δική μας ιστορία όπως την νοιώσαμε κι όπως την θέλαμε.

Λίγο πριν  φύγει η Λήδα από το σχολείο μας  ξεφυλλίσαμε όλα τα βιβλία και θυμηθήκαμε πως είναι ένα γουρούνι με ταλέντο, μια αράχνη που έμεινε μόνη, ένας πολύ γλυκός λύκος, ένα καλόκαρδος καρχαρίας , ένας ποντικός λίγο βιαστικός και μια αγελάδα με ταλέντο ήταν δικά της δημιουργήματα.


Όμως σαν μάθαμε πως ο πολυαγαπημένος επίσης Τριγωνοψαρούλης είχε φτιαχτεί από την δική μας τη Λήδα μείναμε όλοι με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό και έκπληξη που είχαμε βρεθεί με τη δημιουργό των πιο σπουδαίων χάρτινων  ηρώων των βιβλίων της βιβλιοθήκης μας .

Και η Λήδα Βαρβαρούση υποσχέθηκε πως θα ξανάρθει κι εμείς δεν το ξεχνάμε ποτέ αυτό, γιατί είμαστε παιδιά που όταν δώσουμε το λόγο μας πάντα τον κρατάμε !









Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Τικ-Τακ του Αντώνη Παπαθεοδούλου ...Ο χρόνος που περνά!



Νοέμβρης μήνας ήτανε και μας απασχόλησε πολύ ο χρόνος. Αυτό το καθημερινό τικ τακ του ρολογιού που μοιάζει να μην σταματά ποτέ. 

-Αν τελειώσουν οι μπαταρίες, σταματά ο χρόνος κυρία;

Αφοπλιστική ερώτηση, άκρως πεζή και κοινή η απάντηση…

Ωστόσο ήταν μια ευκαιρία να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με τα …ρολόγια. Είχε μόλις κυκλοφορήσει το βιβλίο :Τικ-Τακ του Αντώνη  Παπαθεοδούλου με καταπληκτικές εικόνες από την  Μυρτώ Δεληβοριά κι έτσι  βρεθήκαμε στην βιβλιοθήκη μας και οι ώρες, τα λεπτά …πήραν φωτιά!
Τι βιβλίο λέει περίπου τα παρακάτω :

«…Έχει δίκιο ο Αντώνης Παπαθεοδούλου, δεν είναι εύκολη δουλειά να μεγαλώνεις ρολόγια; Ρολόγια που πηγαίνουν σχολείο και αναλαμβάνουν να τα « μορφώσουν» οι ρολογοπαιδαγωγοί. Κι εδώ αρχίζουν οι περιπέτειες γιατί ο χρόνος είναι από τις πιο δύσκολες έννοιες σαν είσαι μικρός. Ένα σκέτο μπέρδεμα είναι η ώρα κι έχει κι ένα σωρό αριθμούς και τέταρτα και μισά και παρά… Τα μικρά ρολόγια ξέρουν μόνο από ξάπλες, και από τις ώρες για παιχνίδι, φαί και διάλλειμα. Και μην νομίζετε  πως δεν είναι σκανταλιάρικα; Συνέχεια κάνουν επικίνδυνα πράγματα και παιχνίδια κι αλλάζουν τους δείκτες  τους για να μπερδεύουν τους δασκάλους τους. Τα καλύτερα μαθήματα  στο σχολείο των ρολογιών είναι η Γεωγραφία κι η Ιστορία. Όσο για το συμβαίνει κάθε φορά που γυρίζουν από μια εκδρομή…δεν θα σας πω γιατί  θα το ανακαλύψετε μόνοι σας στις σελίδες αυτού του τόσο πανέξυπνου και πρωτότυπου βιβλίου!

Μια ιδέα τόσο ιδιαίτερη και τόσο καταπληκτική που δεν χορταίνεις να διαβάζεις ξανά και ξανά. Κι είναι ευφυές το δημιούργημα και τούτου του βιβλίου από τον Αντώνη Παπαθεοδούλου. Κι είναι γεμάτο σκανταλιές και απορίες και φράσεις και λόγια ρολογιών – παιδιών. Κι είναι η φαντασία του συγγραφέα  πραγματικά αστείρευτη που γεννά πάντα εκπλήξεις για τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες του. Η ώρα είναι πράγματι ότι πιο δύσκολο μπορεί να  κατανοήσει ένα μικρό παιδί και στο βιβλίο που ζωντανεύει  με τον πιο χαρισματικό τρόπο δίδεται όλη η διάσταση του « προβλήματος» - θέματος.
Ένα βιβλίο γεμάτο αλήθειες από εκείνες που είναι  κρυμμένες μέσα σε άψυχους ήρωες της σ ζωής που ζωντανεύουν  μόνο μέσα στα παραμύθια. Ένα χρονοβιβλίο που κατανοεί και …τους δασκάλους. Μια ιστορία χωρίς ώρα για το πότε να τη διαβάσεις. Είναι για όλες τις ώρες της ημέρας. Να την αφηγηθείς, να παίξεις χίλια δυο λογοπαίγνια με τις λέξεις και να σκαρφιστείς ωρα -σκανταλιές που λατρεύουν όλα τα παιδιά.

Και φυσικά αν τα ρωτήσετε όπως κι εμείς στο σχολείο μας,  πια είναι η καλύτερη ώρα της μέρας ή και της νύχτας θα σας πουν όποιον αριθμό τους βολεύει αλλά δεν θα ξεχάσουν να προσθέσουν πως είναι η ώρα για το ποδόσφαιρο, η ώρα ποδηλάτου, η ώρα μπαλέτου, η ώρα του φαγητού, η ώρα των φίλων, η ώρα του παιγνιδιού και η ώρα για ύπνο.

Η εικονογράφηση του Τικ Τακ,  όπως του πρέπει. Μυρτώ Δεληβοριά, αγαπημένη και προσιτή στην παιδική ψυχή καλύτερα από τον καθένα. Με τις εικόνες που τα παιδιά (και οι μεγάλοι ) λατρεύουν ζωντανεύει τους μικρούς νέους ήρωες μιλώντας κατευθείαν στις παιδικές ψυχές που μοιάζει να κατοικεί δίπλα τους!... http://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-30 )

Κι εμείς απολαύσαμε την κάθε του σελίδα.

Ντυθήκαμε ρολόγια , γίναμε δείκτες τους και με το σώμα μας στο πάτωμα φτιάχναμε τις ώρες. Τι ώρες που θέλαμε , μαθαίνοντας λίγο βιωματικά τους αριθμούς και ξεκινώντας να καταλαβαίνουμε την ημέρα και τη νύχτα. Ζωγραφίσαμε πράγματα που κάνουμε την ημέρα, πράγματα που κάνουμε τη νύχτα. Ξεκίνησαν  άλλες ιστορίες για το φεγγάρι, τα αστέρια και τον ήλιο. Και μπήκαμε στα πιο δύσκολα των μαθηματικών, τα μισά, τα τέταρτα, τα ολόκληρα. Την αριθμοσειρά μας μέχρι το 12…γράψαμε .

Διασκεδάσαμε πολύ όταν ορίσαμε ώρες και στο δικό μας το πρόγραμμα. Ώρα για ζωγραφική, για κουκλοθέατρο, για διάβασμα, για ….διάλλειμα.

Και φυσικά είναι δύσκολο να τα αποτυπώσουμε όλα στο χαρτί και αν καταλάβετε πόσο καλά περάσαμε! Αλλά αν το διαβάσετε κι εσείς θα μας καταλάβετε…