Ετικέτες

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Ενα "παραμύθι "...για την 25η Μαρτίου του 1821 !!


Συγγραφείς : τα παιδιά του 10ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου ...

Πίνακας του Ιωάννη Αλταμούρα
Μια φορά κι ένα καιρό το 1821 ξεκίνησε ένας φουρτουνιασμός ή όπως λέει η κυρία μας μια ναυμαχία με τούρκικα καράβια και βάρκες ελληνικές .Πολεμούσαν με κανόνια και μπαρούτια που τα καίγανε και τα καράβια έπαιρναν φωτιά .Οι Τούρκοι είχαν όπλα και σπαθιά.
Οι Έλληνες πήγαν σε μια εκκλησία. Ένας παπάς τους σταύρωσε και ο Κολοκοτρώνης σήκωσε τη σημαία της επανάστασης , που ήταν άσπρη με έναν μπλε σταυρό. Ξεκίνησε τότε ο δυνατός πόλεμος και στη γη αλλά και στη θάλασσα. Ανέβηκαν πάνω στα χιονισμένα βουνά και κρατούσαν μαζί τους σπαθιά, μαχαίρια, ντουφέκια, περικεφαλαίες.
Ο Κολοκοτρώνης ήταν ένας πολύ δυνατός πολεμιστής και γερός άνδρας και οι Τούρκοι τον φοβόντουσαν.
Τα παιδιά  τότε στον πόλεμο πήγαιναν στο κρυφό σχολειό για να μάθουν γράμματα και τραγουδούσαν στο δρόμο το :" Φεγγαράκι μου λαμπρό ".
Το σύνθημά τους τότε ήταν : " ελευθερία  ή θάνατος " που σημαίνει ή να είναι ελεύθεροι Έλληνες ή να πεθάνουν.
Οι γυναίκες , εκείνη την εποχή βοηθούσαν τους άνδρες τους  στον πόλεμο. Τους έστελναν μπουφάν και άλλα ρούχα , αλλά πολεμούσαν και αυτές , όπως η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους.
Ο Ρήγας Φεραίος έγραψε αν τραγούδι για να δίνει θάρρος στους πολεμιστές το έλεγαν « Θούριο» , όμως και ο Βύρωνας που ήταν λόρδος γιατί ήταν από μια άλλη χώρα που την έλεγαν Αγγλία και ήταν φιλέλληνας πολέμησε με το μολύβι του και όχι με το σπαθί του .Έγραφε ποιήματα που ήταν πολύ ωραία και οι έλληνες τα έκαναν συνθήματα .
Κάποιοι μεγάλοι έκαναν πολύ παρέα και έφτιαξαν μια ομάδα που βοήθησε πολύ στην επανάσταση και επειδή έγιναν πολύ φίλοι την ονόμασαν  
« Φιλική Εταιρία ». 
Όμως είχαν ένα μεγάλο μυστικό για να μην τους καταλάβουν οι Τούρκοι μιλούσαν και έγραφαν με σύμβολα . Αν ήθελαν δηλαδή να πουν ημέρα έγραφαν έναν ήλιο αν έλεγαν :
Μάρτιος   -  Μαρτάκι, Νύχτα – Φεγγάρι, Μυστικό – κουτί θησαυρού, Φόβος – δράκος, Αγάπη – καρδιά, θυμός – φωτιά, επανάσταση - όπλα, ειρήνη – πουλί, Ελλάδα – σημαία, ελευθερία - στεφάνι ,χαρά - λουλούδι  .
Έτσι έγραφαν τα γράμματά τους και τα μάθαιναν όλοι .
Αυτή  είναι η ιστορία της επανάστασης και έζησαν αυτοί κι εμείς καλύτερα.
Κρυφό σχολειό Νικόλαος Γύζης

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Η κ. Ποίηση...η κ. ΄Εμπνευση και η κ. Φαντασία ...!!!

Η ΄Εμπνευση και η Φαντασία
Μια μέρα που γιορτάζουν τα ποιήματα η σημερινή ...Πως την παρουσιάζεις στα μικρά παιδιά ; Κι όμως είναι τόσο απλό...Η κ. Ποίηση αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στο νηπιαγωγείο γιατί ακούσε ένα από τα παιδιά της ( ποίημα) που είχε γίνει τραγούδι και ήθελε να μας γνωρίσει από κοντά...Πήρε λοιπόν μαζί της τις φίλες της δύο πολύ πολύ γλυκά κορίτσια την Έμπνευση και την Φαντασία και ήρθαν ...τρέχοντας.
Και τι σκανταλιές δεν έκαναν αυτά τα " κοριτσάκια"... Διάβαζε η Ποίηση με καμάρι το ποίημα της και αυτές φυσούσαν δυνατά ανακατεύοντας τις  λέξεις και αντε να τις ταιριάξεις πάλι σωστά... Η Εμπνευση δούλευε ασταμάτητα κι η Φαντασία έβαζε εικόνες μέσα στις λέξεις και τα παιδιά ...ταξίδευαν ...Η κ Ποίηση κρατούσε μαζί της κι  ένα βιβλίο που απέξω είχε την εικόνα ενός πολύ σπουδαίουκαι πατριώτη μας ποιητή , τον ξέραμε καλά ...ήταν ο Οδυσσέας Ελύτης. Πόσα ποίηματα του δεν ξέραμε...Το μαγισσάκι, τα τζιτζίκια και και το Ντούκου ντούκου μηχανάκι ...Οταν έφυγαν από το σχολείο μας υποσχέθηκαν ότι θα έρχονταν πολύ συχνά γιατί η Ποίηση τελικά ήταν ...όπως τα παραμύθια !!!!
Νηπιαγωγός :Αλήθεια τι είναι η  φαντασία ;
Νήπιο : Είναι αυτό που μας κάνει να φανταζόμαστε τα πράγματα όπως μας αρέσουν ...

Νηπιαγωγός : Κάθε ποίημα έχει έναν δικό του τίτλο αν γράφαμε ένα ποίημα ποιόν τίτλο θα του βάζαμε ;

Νήπια :
Τα χαμένα γράμματα
Το μαραμένο λουλούδι
Ο χαμένος τίτλος
Το μωβ λουλούδι
Τι ωραία που είανι να πετάς;
Το συννεφάκι
Μια όμορφη πεταλούδα
Η Ανοιξη και το καλοκαίρι κάνουν βόλτα στο φεγγέρι
Νύχτα
Το φεγγάρι λάμπει
το αυτοκίνητό μου


















Η κ. Ποίηση ήταν η κ. Φρόσω ντυμένη με τα χρώματα της 'Ανοιξης που μας έκανε ένα υπέροχο θεατρικό  παιχνίδι  και η κ. Ελένη ζωντάνευε τις κούκλες ....

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Αν η ειρήνη ήταν...σκέψεις παιδιών !

Με τι μοιάζει η ...ειρήνη ;
με λουλούδι
με την Άνοιξη
με πεταλούδα
με μια τέλεια χελώνα που είναι στη σκιερή άμμο
με μια μαργαρίτα 
με μια σταγόνα μέλι
σαν θησαυρός
σαν κάτι ολόχρυσο
σαν ένα φασόλι που φυτεύεται



Αν η ειρήνη ήταν... άνθρωπος πως θα ήταν ;

Μια κοπέλα με γελαστό στόμα
Ένα κορίτσι με ξανθό μαλλί
Θα σκόρπιζε παντού αγάπη
Θα άνθιζε τα λουλούδια
Θα ήταν λίγο νροπαλή
Ένα κορίτσι με μακρυά μαύρα μαλλιά
Θα είχε ένα στεφάνι από λουλούδια







Αν ήταν χρώμα …θα ήταν ;
Ροζ, πορτοκαλί, μωβ, κίτρινο,γαλάζιο,ασημί, φούξια, χρυσό, κόκκινο

Αν ήταν λουλούδι …θα ήταν…
Μαργαρίτα, τριαντάφυλλο, κρίνος,κρινάκι, ανεμώνα, παπαρούνα
Αν είχε άρωμα θα μύριζε σαν ….
Κολώνια, λεμόνι, κανέλα, φράουλα, πορτοκάλι, ανεμώνα
Αν είχε ήχο… θα ήταν σαν….
Σαν ένα βάζο με πηδηχτά φασόλια
Σαν μουσική από πιάνο
Σαν γλυκιά φωνή που θα άρεσε σ όλους
Σαν το πέταγμα του χελιδονιού,
Σαν να βρέχει
Σαν μουσική από κλαρινέτο
Σαν σιγανή φωνή
Σαν τύμπανο 


Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Οι δεινόσαυροι.....το μουσείο (ΜΦΙΚ)...και το νηπιαγωγείο μας !!!

Τι ήταν οι δεινόσαυροι; Υπάρχουν σήμερα; Ο παππούς μου τους είχε γνωρίσει ; Εχουν συγγενείς και σήμερα ; Τι έτρωγαν ; Πως χάθηκαν ; Που κοιμόντουσαν ; Πόσο μεγάλα ήταν τα αυγά τους ; Υπήρχαν άνθρωποι όταν ζούσαν και αυτοί ;

Αυτές και πολλές άλλες ήταν οι απορίες των παιδιών μας και το θέμα μας με αφορμή την επίσκεψή μας στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης και τους Δεινόσαυρους της Παταγονίας είχε ξεκινήσει....
Συζητήσαμε τις γνώσεις μας και ψάξαμε στα βιβλία και στο ίντερνετ να βρούμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσαμε...Ο δεινόσαυρος δεν ήταν πάντα τεράστιος ...στην αρχή οι δεινόσαυροι ήταν μικροί και μετά από πολλά πολλά χρόνια άρχισαν να μεγαλώνουν τόσοοοοοοο πολύ ...
Οι δεινόσαυροι έμοιαζαν πολύ με τα πουλιά και σήμερα λένε πως αυτά είναι οι συγγενείς τους και η εξέλιξη του είδους τους...
Στο μουσείο τα είδαμε...όλα ...Είδαμε και τους δεινόσαυρους που πιθανά να έζησαν στην Ελλάδα και κοντά στη θάλασσα, είδαμε ομοιώματα από τα αυγά και τα μικρά τους, αλλά και τους τεράστιους " σκελετούς"  τους που μας εντυπωσίασαν πάρα πάρα πολύ .

Κατεβήκαμε τη σκάλα και τα επιφωνήματά μας ακούστηκαν παντού ....Ηταν τεράστιοι !!!! και μας είπαν ότι δεν ήταν όλοι σαρκοφάγοι, οι περισσότεροι έτρωγαν τα φύλλα των δέντρων ή και πέτρες και κάποιοι απ΄  αυτούς έτρωγαν άλλους δεινόσαυρους ή άλλα ζώα...
Μια ολόκληρη αίθουσα στο υπόγειο του Μουσείου είναι αφιερωμένη στα παιδιά...Σκάψαμε σαν μικροί παλαιοντολόγοι να βρούμε τα κόκκαλα των δεινοσαύρων, ζωγραφίσαμε, μπήκαμε  μέσα στα " μεγάλα αυγά " , είδαμε πως έβλεπαν οι δεινόσαυροι, φωτογραφηθήκαμε και  περάσαμε υπέροχα !!!!!
    Η έκθεση θα φιλοξενείται στους χώρους του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Ηράκλειο και θα διαρκέσει από το Μάρτιο μέχρι τον Αύγουστο του 2012...

Ευχαριστούμε πολύ για την ξενάγηση ....πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε ....

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

H 'Ανοιξη ....καλωσορίζει τα παιδιά της ...

Άνοιξη ...Γεμίζει ο κόσμος με μυρωδιές και αρώματα , λουλούδια και κελαηδίσματα πουλιών . Διάθεση για αλλαγή Ξεκινήσαμε από την τάξη μας ...Πρώτα απ΄ όλα έπρεπε να φτιάξουμε την ΄Ανοιξη και να της ζητήσουμε και  μια - δυο χάρες .Σε μικρά χαρτάκια γράψαμε τις επιθυμίες μας και τις καρφιτσώσαμε στο φόρεμά της. Νάρθει πια ο καλός καιρός, να μας φέρει ήλιο, χαρά και πολλά παιχνίδια , να βγαίνουμε επιτέλους στην αυλή και να σταματήσει η βροχή.....
Υστερα είπαμε να γνωρίσουμε τα παιδιά της ...Ενα - ένα μας είπε η κυρία μας ( σιγοψυθήρισε ένα κοριτσάκι)  και ....να ο Μάρτης πρώτος πρώτος ήρθε να μας πει την ιστορία του ...





  Διαβάσαμε το παραμύθι :Το σπίτι του Μάρτη από το βιβλίο της Λότης Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου (Τα παιδιά της Ανοιξης) , εκδ. Π ατάκης
Απόσπασμα από το βιβλίο :
«Ο Μάρτης γεννήθηκε μια μέρα δροσερή στη χώρα του παππού του του Χρόνου. Μητέρα του ήταν η ΄Ανοιξη και πατέρας του ήταν το Κρύο. Του Μάρτη οι γονείς, ωστόσο, μόλις ήρθε ο γιος τους στον κόσμο, αποφάσισαν να χωρίσουν. ΄Αλλαξε λοιπόν σπίτι το Κρύο και δε ζούσε πια με την ΄Ανοιξη…
            - Το έλεγα στη θυγατέρα μου εγώ, κουβέντιαζε ο Χρόνος με τα’ άλλα του τα παιδιά. Της το έλεγα πως με το Κρύο δε θα ταιριάσει, αλλά εκείνη δε μ’ άκουγε…
            - Το βρίσκω κι εγώ πολύ φυσικό που δεν τα πήγαν καλά, συμφωνούσε με τον πατέρα του το Καλοκαίρι. Μάλωναν όλη την ώρα οι δυο τους. Η ΄Ανοιξη φούντωνε και το Κρύο δεν υποχωρούσε καθόλου!
            - Ε, ας υποχωρούσε λίγο η αδερφή μας, έλεγε τη γνώμη του και το Φθινόπωρο. Ας έριχνε λίγο νερό στο κρασί της…
            - Η ΄Ανοιξη δεν έχει πολύ νερό, ούτε δικό της κρασί σαν του λόγου σου, έπαιρνε το μέρος της ο Χειμώνας. Παρόλο που το κρύο είναι φίλος μου, εγώ νομίζω πως δεν της ταίριαζε διόλου. Κρύο και ΄Ανοιξη πού ξανακούστηκε; Σωστά τ’ αποφάσισαν να χωρίσουν.
            Σωστά ή λάθος, ο Μάρτης βρέθηκε ξαφνικά με δυο σπίτια. ΄Ετσι, πότε ήθελε να μένει με τον πατέρα και πότε με τη μητέρα του.
            - Θεότρελος τούτος ο μήνας! θύμωναν οι θείοι μαζί του. Ας διαλέξει επιτέλους: Κρύο ή ΄Ανοιξη;…»

 (Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα παιδιά της ΄Ανοιξης» - Σειρά: Ιστορίες με τους 12 μήνες, Πατάκης 1988, 18η έκδοση 2009. Εικ.: με κολάζ της Λ.Π.-Α.)
http://www.loty.gr/paramith_analyt_10.htm
















Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος !!!

Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος εφτά φορές εχιόνισε 
και πάλι το μετάνιωσε που δεν εξαναχιόνισε !  ( παροιμία)

Ο άστατος καιρός είναι το χαρακτηριστικό του Μάρτη , του Γδάρτη και Παλουκοκαύτη, όπως έλεγαν τον Μάρτιο τα παλιά τα χρόνια. Aπό την 1η του μήνα μέχρι και τις 31 τα κορίτσια φοράνε στα χέρια τους κόκκινη και άσπρη κλωστή στριμμένη, που τη λένε " Μάρτη" ή " Μαρτιά ". Σύμφωνα με την παράδοση ο " Μάρτης " προστάτευε τα πρόσωπα των κοριτσιών να μην καούν από τον ήλιο. Όταν έβγαζαν τις κλωστές τις αφηναν πάνω σε ένα θάμνο και τις παίρνανε  τα χελιδόνια για να χτίσουν τη φωλιά τους.