Ετικέτες

Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

H Χώρα των Ουφ και των Φου*…στο 10ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου!



Πώς να καταλάβεις τι σημαίνει πόλεμος αν στη ζωή σου έχουν περάσει μόνο πέντε χρόνια γεμάτα εικόνες από χαρά, ομορφιά και παιχνίδι; Κι έτσι πρέπει να είναι για όλα τα παιδιά, αλλά πάντα θα υπάρχει ένα …αλλά!

Ποιος φταίει, ποιος κανονίζει τα αίματα; Ποιος χαλάει τις εποχές; Ποιος βασιλιάς θέλει να καταστρέψει τη χώρα που αγαπά; Πόσο μακριά είναι  η χώρα της Φαντασίας; Στ΄ αλήθεια δεν γράφει ο χάρτης τις χώρες που λένε τα παραμύθια; Γιατί κάνει πάντα κρύο στην χώρα των Φου; Και οι άνθρωποι στην χώρα των Ουφ δεν έχουν καλοριφέρ;

Αυτές είναι  μερικές από τις απορίες των νηπίων πριν λίγες μέρες που  στην τάξη μας κατέφθασε ένα παραμύθι διαφορετικό….

Η Χώρα των Ουφ και των Φου, του Χρήστου Δημόπουλου  που πήρε σάρκα και οστά από όλους μας, χωρισμένοι σε δυο « στρατόπεδα» με κιάλια, καπέλα, γυαλιά ή τρέμοντας  από το κρύο και κουβαλώντας ξύλα για το τζάκι…

Κι αφού προβληματιστήκαμε πολύ για το ποιος φταίει για τους πολέμους, η απόφαση βγήκε ομόφωνη:  Οι βασιλιάδες φταίνε …που δεν γνωρίζουν πότε κάνει ζέστη και πότε κάνει κρύο γιατί έχουν πολλούς που τους φροντίζουν….


Κι ύστερα σκεφτήκαμε και φτιάξαμε τα κανόνια τα δικά μας. Μόνο που εκείνα δεν φτιάχτηκαν για να πολεμάνε αλλά για άλλους λόγους. Έτσι έφτιαξαν :

Το κανόνι που πετάει καρδιές
Το κανόνι με τα χελιδόνια
Το κανόνι των Χρωμάτων
Το κανόνι των φιόγκων
Το κανόνι με τα αστέρια
Το κανόνι με τις βούλες
Το κανόνι της Αγάπης
Το κανόνι με τα μπαλόνια

Κι αφού διώξαμε όλο το γκρι και το μαύρο του πολέμου φτιάξαμε ακόμα , τις δικές μας χώρες των Ουφ και των Φου με τα κάστρα και τα σπίτια τους . Κι είπαμε μετά μια ιστορία που ξεκίνησε από μια πεταλούδα που κατά λάθος μπήκε στην τάξη μας… Από το Νησί έφυγε  είπε ένα παιδί και η ιστορία δεν άργησε να φτιαχτεί…

Για μια πεταλούδα μοναδική που γεννήθηκε κάποτε κάτασπρη αλλά τα βόλια των μαύρων κανονιών την έκαναν γκρι κι εκείνη έφυγε μακριά με όλες τις συμφορές φορτωμένες στην πλάτη της και αίματα και λέξεις που πονάνε. Κι έγινε η πεταλούδα του πολέμου! Κι όπως πετούσε σε  έναν κάμπο την είδε το  λουλούδι της ελευθερίας  και ψήλωσε τόσο που το είδε η μικρή πεταλούδα , το πλησίασε κι εκείνο  της έμαθε ξανά τις πιο πολύτιμε λέξεις στον κόσμο:

Αγάπη, ελευθερία, ομορφιά, ειρήνη, καρδιά, ζωή, σεβασμός, χαρά και ψυχή…

Κι είπαμε πως εμείς δεν θέλουμε πόλεμο να έχουμε ποτέ μόνο λευκές και πολύχρωμες  πεταλούδες και κανόνια που πετούν καρδιές και χρωματιστά μπαλόνια!

Κι όλοι ζούμε καλά και με τα βιβλία ακόμα καλύτερα!



*Οι Ουφ και οι Φου, Χρήστος Δημόπουλος, εκδ. Ψυχογιός












H Ομάδα των ...Φου

Κοιτώντας το Νησί με τα κιαλιά μας

Η ομάδα των Ουφ



Προσθήκη λεζάντας


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου