Τικ-Τακ του Αντώνη Παπαθεοδούλου ...Ο χρόνος που περνά!

Νοέμβρης μήνας ήτανε και μας απασχόλησε πολύ ο χρόνος. Αυτό το καθημερινό τικ τακ του ρολογιού που μοιάζει να μην σταματά ποτέ. 

-Αν τελειώσουν οι μπαταρίες, σταματά ο χρόνος κυρία;

Αφοπλιστική ερώτηση, άκρως πεζή και κοινή η απάντηση…

Ωστόσο ήταν μια ευκαιρία να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με τα …ρολόγια. Είχε μόλις κυκλοφορήσει το βιβλίο :Τικ-Τακ του Αντώνη  Παπαθεοδούλου με καταπληκτικές εικόνες από την  Μυρτώ Δεληβοριά κι έτσι  βρεθήκαμε στην βιβλιοθήκη μας και οι ώρες, τα λεπτά …πήραν φωτιά!

Τι βιβλίο λέει περίπου τα παρακάτω :

«…Έχει δίκιο ο Αντώνης Παπαθεοδούλου, δεν είναι εύκολη δουλειά να μεγαλώνεις ρολόγια; Ρολόγια που πηγαίνουν σχολείο και αναλαμβάνουν να τα « μορφώσουν» οι ρολογοπαιδαγωγοί. Κι εδώ αρχίζουν οι περιπέτειες γιατί ο χρόνος είναι από τις πιο δύσκολες έννοιες σαν είσαι μικρός. Ένα σκέτο μπέρδεμα είναι η ώρα κι έχει κι ένα σωρό αριθμούς και τέταρτα και μισά και παρά… Τα μικρά ρολόγια ξέρουν μόνο από ξάπλες, και από τις ώρες για παιχνίδι, φαί και διάλλειμα. Και μην νομίζετε  πως δεν είναι σκανταλιάρικα; Συνέχεια κάνουν επικίνδυνα πράγματα και παιχνίδια κι αλλάζουν τους δείκτες  τους για να μπερδεύουν τους δασκάλους τους. Τα καλύτερα μαθήματα  στο σχολείο των ρολογιών είναι η Γεωγραφία κι η Ιστορία. Όσο για το συμβαίνει κάθε φορά που γυρίζουν από μια εκδρομή…δεν θα σας πω γιατί  θα το ανακαλύψετε μόνοι σας στις σελίδες αυτού του τόσο πανέξυπνου και πρωτότυπου βιβλίου!

Μια ιδέα τόσο ιδιαίτερη και τόσο καταπληκτική που δεν χορταίνεις να διαβάζεις ξανά και ξανά. Κι είναι ευφυές το δημιούργημα και τούτου του βιβλίου από τον Αντώνη Παπαθεοδούλου. Κι είναι γεμάτο σκανταλιές και απορίες και φράσεις και λόγια ρολογιών – παιδιών. Κι είναι η φαντασία του συγγραφέα  πραγματικά αστείρευτη που γεννά πάντα εκπλήξεις για τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες του. Η ώρα είναι πράγματι ότι πιο δύσκολο μπορεί να  κατανοήσει ένα μικρό παιδί και στο βιβλίο που ζωντανεύει  με τον πιο χαρισματικό τρόπο δίδεται όλη η διάσταση του « προβλήματος» - θέματος.

Ένα βιβλίο γεμάτο αλήθειες από εκείνες που είναι  κρυμμένες μέσα σε άψυχους ήρωες της σ ζωής που ζωντανεύουν  μόνο μέσα στα παραμύθια. Ένα χρονοβιβλίο που κατανοεί και …τους δασκάλους. Μια ιστορία χωρίς ώρα για το πότε να τη διαβάσεις. Είναι για όλες τις ώρες της ημέρας. Να την αφηγηθείς, να παίξεις χίλια δυο λογοπαίγνια με τις λέξεις και να σκαρφιστείς ωρα -σκανταλιές που λατρεύουν όλα τα παιδιά.

Και φυσικά αν τα ρωτήσετε όπως κι εμείς στο σχολείο μας,  πια είναι η καλύτερη ώρα της μέρας ή και της νύχτας θα σας πουν όποιον αριθμό τους βολεύει αλλά δεν θα ξεχάσουν να προσθέσουν πως είναι η ώρα για το ποδόσφαιρο, η ώρα ποδηλάτου, η ώρα μπαλέτου, η ώρα του φαγητού, η ώρα των φίλων, η ώρα του παιγνιδιού και η ώρα για ύπνο.

Η εικονογράφηση του Τικ Τακ,  όπως του πρέπει. Μυρτώ Δεληβοριά, αγαπημένη και προσιτή στην παιδική ψυχή καλύτερα από τον καθένα. Με τις εικόνες που τα παιδιά (και οι μεγάλοι ) λατρεύουν ζωντανεύει τους μικρούς νέους ήρωες μιλώντας κατευθείαν στις παιδικές ψυχές που μοιάζει να κατοικεί δίπλα τους!... http://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-30 )

Κι εμείς απολαύσαμε την κάθε του σελίδα.

Ντυθήκαμε ρολόγια , γίναμε δείκτες τους και με το σώμα μας στο πάτωμα φτιάχναμε τις ώρες. Τι ώρες που θέλαμε , μαθαίνοντας λίγο βιωματικά τους αριθμούς και ξεκινώντας να καταλαβαίνουμε την ημέρα και τη νύχτα. Ζωγραφίσαμε πράγματα που κάνουμε την ημέρα, πράγματα που κάνουμε τη νύχτα. Ξεκίνησαν  άλλες ιστορίες για το φεγγάρι, τα αστέρια και τον ήλιο. Και μπήκαμε στα πιο δύσκολα των μαθηματικών, τα μισά, τα τέταρτα, τα ολόκληρα. Την αριθμοσειρά μας μέχρι το 12…γράψαμε .

Διασκεδάσαμε πολύ όταν ορίσαμε ώρες και στο δικό μας το πρόγραμμα. Ώρα για ζωγραφική, για κουκλοθέατρο, για διάβασμα, για ….διάλλειμα.

Και φυσικά είναι δύσκολο να τα αποτυπώσουμε όλα στο χαρτί και αν καταλάβετε πόσο καλά περάσαμε! Αλλά αν το διαβάσετε κι εσείς θα μας καταλάβετε…

Η Βιβλιοθήκη του 10ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου!

Ένα χρόνο πριν περίπου σε μια από τις δυο αίθουσες του σχολείου μας, στο ένα από τα σιδερένια μας κουτιά, είπαμε να φτιάξουμε ένα χώρο πολύχρωμο γεμάτο βιβλία, χαρά , γνώση, παιχνίδι και …ιδέες. Έτσι δημιουργήσαμε μια βιβλιοθήκη αρκετά μεγάλη για νηπιαγωγείο με προσφορές από σας και που πραγματικά ξεπέρασαν κάθε προσδοκία μας. 

Ένα χρόνο λοιπόν μετά και ύστερα από μια σιωπή που μας αναδιοργάνωσε όλους, είπαμε να σας παρουσιάζουμε ξανά τι συμβαίνει μέσα σε αυτόν τον μαγικό χώρο τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα.

Πρωτ΄από όλα να συστηθούμε. Στην Βιβλιοθήκη μας υπάρχουν 2 πολύ σπουδαίοι βοηθοί.

Ο Αλέξιος ο βιβλιοθηκονόμος, ένας ποντικός πολύ σπουδαίος που «γεννήθηκε» στο τείχος το βενετσιάνικο που πάνω του στηρίζεται το σχολείο μας και αποφάσισε να μείνει μαζί μας γιατί με τα παιδιά και τα βιβλία η ζωή έχει άλλο νόημα!

Η γάτα μας η κυρία Φιλαναγνωσία που έχει γίνει πολύ φίλη του Αλέξιου και μαζί φροντίζουν όλα τα βιβλία να είναι  στη θέση τους και η δανειστική μας βιβλιοθήκη να είναι πάντα …γεμάτη!

Φυσικά υπάρχουν και τα παιδιά βοηθοί που κάθε μέρα είναι υπεύθυνα για όλα μέσα στη βιβλιοθήκη. Και… αφήσαμε για το τέλος το Νοσοκομείο των Βιβλίων που εκεί υπάρχουν όλα όσα …τσαλακώνονται, σκίζονται, μουτζουρώνονται, κτυπούν …από άλλους , όχι από μας.

Εμείς έχουμε ένα σωρό κανόνες που τους τηρούμε ευλαβικά κι έτσι η βιβλιοθήκη μας είναι η πιο καλή …του κόσμου όλου!

Κάθε Παρασκευή είναι σαν γιορτή. Είναι η Μέρα που δανειζόμαστε το βιβλίο της εβδομάδας και το επιστρέφουμε έχοντας ζωγραφίσει ότι μας άρεσε πιο πολύ. Γράφουμε, διαβάζουμε και μετράμε στη βιβλιοθήκη μας και φυσικά με τα βιβλία κάνουμε διάφορα. Παίζουμε θέατρο, κουκλοθέατρο, δημιουργούμε, ζωγραφίζουμε και ένα σωρό άλλες δραστηριότητες που θα τις δούμε μαζί σιγά σιγά!

Ο Αργυρής ένα φύλλο… φυλλοβόλο!

Ήρθε το φθινόπωρο και γέμισε η αυλή φύλλα και χρώματα και μυρωδιές.

Βγήκαμε κι εμείς έξω να ακούσουμε τους ήχους αυτής της εποχής, να ακουμπήσουμε τα δέντρα, να νοιώσουμε την ψυχή τους, να μας πουν τις ιστορίες τους. Να σκαρφαλώσουμε στα κλαδιά και να μαζέψουμε όσα πιο πολλά φύλλα μπορούμε. Και πάνω που σκεφτόμασταν όλα τούτα μια μικρή φωνούλα κάτω από τη γη  μας έκανε όλους να …ανατριχιάσουμε!

-Εδώ, εδώ …προσεκτικά μην πατήσετε…

Όλοι σαστίσαμε , ψάχναμε να δούμε από πού βγήκε τούτη η τσιριχτή φωνή και τότε ξαφνικά με ένα φύσημα του αέρα ένα φύλλο παράξενο, που δεν ταίριαζε με εκείνα της αυλής, διαφορετικό,  με καπέλο και μάτια και στόμα και …φωνή, άρχισε να μιλάει χωρίς σταματημό!

Ένα νήπιο είχε την ιδέα να το πάρουμε μαζί μας στην παρεούλα…

-Θα΄χει αυτός να μας πει , όσα δεν μας είπαν όλα τα δέντρα μαζί, είπε η Μαρία και τρέξαμε όλοι μαζι την τάξη μας.

- Ουφ… αναστέναξε με ανακούφιση ο Αργύρης. Ακριβώς, αυτό ήταν το όνομα του κι είχε για μπαμπά του τον κυρ Πλάτανο, μάνα του την κυρά Φιλία και το πώς βρέθηκε στην αυλή μας ήταν μια μεγάλη ιστορία.

Κι έτσι ξεκίνησαν οι ερωτήσεις ;

-        

  Είσαι φύλλο; Ρώτησε ο Λεωνίδας

-          Είμαι φύλλο, απάντησε ο Αργύρης, που θέλω να σε έχω φίλο.

-          Και που είναι στο σπίτι σου; Είπε η Βαγγελιώ

-          Κάτω στο ρέμα στο μεγάλο ποτάμι …είπε ο Αργύρης

-          Και που είναι το ποτάμι;

-          Μακριά πολύ από εδώ… Είμαι φύλλο φυλλοβόλο και ήταν ή ώρα μου να φύγω πια από το σπίτι μου. Έτσι ο μπαμπάς μήνυσε στον Αέρα, τον φίλο του να με βοηθήσει στο ταξίδι αυτό της ζωής μου κι εκείνος άρχισε ένα πρωινό να φυσάει τοοοοοοοσο δυνατά που δεν άντεξα. Ούτε να χαιρετήσω καλά καλά τους δικούς μου δεν πρόλαβα. Έφυγα σαν σίφουνας. Και που δεν με πήγε, σε χίλια δυο άγνωστα μέρη. Κόντεψα δυο φορές να πνιγώ σε ένα ρυάκι και στην άκρη του δρόμου κοντά σε μια φραγμένη αποχέτευση. Ευτυχώς χθες βράδυ  που φύσηξε λίγο πιο απαλά ο αέρας βρέθηκα στη γειτονιά σας και είδα την πόρτα της αυλής ανοιχτή. Ίσα ίσα που πρόλαβα πριν την κλειδώσει η κυρά Βαγγελιώ και πέρασα τη νύχτα μου εδώ, κάτω από το μεγάλο σας πεύκο.

Το παραμύθι του Αργύρη είναι πέρα για πέρα …αληθινό κι είχε μια απίστευτη εξέλιξη αφού μας έμαθε τα πάντα για τα φύλλα.

Μιλήσαμε για μεγέθη: μικρά – μεγάλα, μακριά – κοντά, λεπτά – φαρδιά .

Μιλήσαμε για τα χρώματα των φύλλων και του φθινοπώρου (πορτοκαλί, κίτρινο, καφέ, πράσινο, κόκκινο)

Συγκρίναμε μεγέθη και προσπαθήσαμε να φτιάξουμε μόνοι μας τα χρώματα που είχαν τα αληθινά φύλλα.

Κι ύστερα μαζευτήκαμε στη βιβλιοθήκης μας και διαβάσαμε ένα σωρό βιβλία:

Τα παιδιά του φθινοπώρου της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου (Ο Σεπτέμβρης στο σχολείο, Η φαντασία του Οκτώβρη).

Φτιάξαμε ένα σωρό κολάζ ομαδικά με τα φύλλα που μαζέψαμε από την αυλή και που είχαμε στη Φυσική μας γωνία.

Και ζωντανέψαμε κι εμείς τα δικά μας φύλλα φτιάχνοντας καράβια, νυχτερίδες, ανθρώπους, χταπόδια, λουλούδια κ.α,

Είπαμε όλοι τις ιστορίες που μας διηγήθηκαν τα δέντρα της αυλής:

Σε κάποιους είπαν πως :

-          Δεν είχα μαμά και τροφή

-          Πως είχε για φίλο ένα δεινόσαυρο που μαζί κατέβαιναν βόλτα στη θάλασσα

-          Πως ένα βράδυ μου έπιασε το χέρι και μαζί φτάσαμε μια βόλτα στο φεγγάρι

-          Πως ένοιωθε μοναξιά το φθινόπωρο που του έφευγαν τα φύλλα του

-          Πως ήθελε να πάει ένα ταξίδι στο διάστημα

-          Πως ήθελε να πάει ίσαμε την αγορά να δει πως είναι…

-          Πως μια μέρα ανέβηκε σε ένα τρακτέρ και οι κότες το κορόιδευαν

-          Πως αγαπούμε πολύ τις ηλιαχτίδες…

Και βρήκαμε  κι άλλα φύλλα φυλλοβόλα στην αυλή και τα  κάναμε μάσκες και γίναμε κάποιοι άλλοι παρουσιάζοντας τον καινούργιο μας εαυτό που έγινε: 

ü  Σερ Ιππότης που κρατούσε ένα ξίφος για τους κακούς και πρόσεχε τις γυναίκες του κάστρου του

ü  Βασιλιάς σε ένα κάστρο που καβαλούσε άλογο και σκότωνε δράκους

ü  Σκύλος που φόβιζε τις γάτες και κρύβονταν

ü  Spiderman  που είχε ιστό, έτρεχε πολύ και σκαρφάλωνε στα δέντρα

   Πρίγκιπας που έμπαινε συνέχεια σε περιπέτειες

       Μύγα που πετούσε παντού 

   Μάγος που γέμιζε τον τόπο ζαχαρωτά

    Δόνα Τερηδόνα που μαύριζε τα δόντια

    Πουλί με φτερά για να πετάει ψηλά

    Αστέρι κατακίτρινο ψηλά στον ουρανό

    Ιέρεια Λουλουδιών , που ακουμπά τα λαμπερά άνθη και πετούσε στα αστέρια

    Πριγκίπισσα με φορέματα μακριά, στέμμα κι ένα μονόκερο

    Βασίλισσα  με ένα μεγάλο θρόνο

    Γάτα που σκαρφάλωνε στα δέντρα

    Διάστημα… για να είναι στον ουρανό.

Κι ύστερα φτιάξαμε αριθμοφυλλοσειρές  και μετρούσαμε τα φύλλα μας και ότι περίσσεψε με εφημερίδες, κόλλες και διάθεση πολύ φτιάξαμε ένα τεράστιο δέντρο για τη βιβλιοθήκη της τάξης μας, το δικό μας Δεντροβιβλίο που αντί για φύλλα θα έχει εικόνες από τα βιβλία που διαβάζουμε!

Ο Αργύρης πέρασε τόσο καλά στην τάξη μας όλες αυτές τις μέρες που αποφάσισε για φέτος το ταξίδι του να σταματήσει εδώ. Άλλωστε θα έρθει σε λίγο ο χειμώνας και δεν είχε που να μείνει…

Άσε που θέλει να μάθει τα πάντα για το ανθρώπινο σώμα και τη σωστή Διατροφή….

Κι ήταν τη μέρα του Αγιασμού που ξεκίνησε το ταξίδι....

-Καλή αρχή χωρίς εμένα γίνεται; Δεν γίνεται… Μισό μισό λεπτό να φτιάξω το μαντήλι μου, να συστηθώ… Είμαι ο Δομήνικος και θα είμαι μαζί σας όοοοοοοολη τη χρονιά, να σας λέω ιστορίες, παραμύθια, τραγούδια, να παίζουμε, να τρέχουμε, να μαθαίνουμε,  να τρώμε….. Ένα μεγάλο ταξίδι θα κάνουμε με οδηγό μας ένα τεράστιο  καράβι το 10ο Νηπιαγωγείο και την κ. Μαρίνα, την κ. Κατερίνα, την κ. Κατερίνα και την κ. Ελένη για καπεταναίους.  Όμως παρέα μας σε ότι κάνουμε είναι και οι βαρκούλες μας που είναι γεμάτες : 

Αγάπη

Φιλία

Ελπίδα

Χαρά και Ειρήνη

Λοιπόν, εγώ γεννήθηκα λίγο πιο πέρα απ εδώ … Πάμε να σας δείξω …να εκεί πέρα στο λιμάνι. Τι δεν βλέπετε καλά; Να πάρουμε τα κιάλια μας τότε…πάμε όλοι μαζί…

(Κοιτάμε με τα κιάλια, βάζοντας το ένα μας χέρι στα μάτια μας )

Και τούτες οι βάρκες θα ταξιδεύουν συνεχώς στη Χώρα της φαντασίας …όλη μέρα!

Ει ωπ, ει ωπ…. Είδατε…( Πάνω κάτω οι βαρκούλες) 

Κι ίσαμε τον ουρανό, πάνω από τα σύννεφα… ( πηδάμε ψηλά)

Κι ίσαμε κάτω χαμηλά στο βυθό να βρούμε θησαυρούς και κοχύλια και ψάρια (χαμηλώνουμε σιγά σιγά)

Κι όταν κουραζόμαστε από το ταξίδι θα τραγουδάμε….

Βγαίνει βαρκούλα, βγαίνει βαρκούλα του ψαρά …

Ήταν ένα  μικρό καράβι… Ήταν ένα μικρό καράβι…

Και θα χορεύουμε …ζευγάρια και κύκλο ….και σαν αράζουμε στο δικό  μας λιμάνι θα΄ναι γεμάτο το μυαλό (ακουμπάμε το κεφάλι) και η καρδιά μας θα χτυπάει κανονικά ( τικ τακ….) και χαρούμενα!

 

Έτσι θα ξεκινάμε κάθε πρωί ….

Ένα ταξίδι μεγάλο σε άγνωστα μέρη μα πάντα με οδηγό την Ελπίδα, τη Χαρά, την Φιλία, την Ειρήνη και την Αγάπη ….

Χίλια καλώς ορίσατε κι ακόμα δυο χιλιάδες!