Ήρθε το φθινόπωρο και γέμισε η αυλή φύλλα και χρώματα και
μυρωδιές.
Βγήκαμε κι εμείς έξω να ακούσουμε τους ήχους αυτής της
εποχής, να ακουμπήσουμε τα δέντρα, να νοιώσουμε την ψυχή τους, να μας πουν τις
ιστορίες τους. Να σκαρφαλώσουμε στα κλαδιά και να μαζέψουμε όσα πιο πολλά φύλλα
μπορούμε. Και πάνω που σκεφτόμασταν όλα τούτα μια μικρή φωνούλα κάτω από τη
γη
μας έκανε όλους να …ανατριχιάσουμε!
-Εδώ, εδώ …προσεκτικά μην πατήσετε…
Όλοι σαστίσαμε , ψάχναμε να δούμε από πού βγήκε τούτη η τσιριχτή
φωνή και τότε ξαφνικά με ένα φύσημα του αέρα ένα φύλλο παράξενο, που δεν
ταίριαζε με εκείνα της αυλής, διαφορετικό, με καπέλο και μάτια και στόμα και …φωνή, άρχισε
να μιλάει χωρίς σταματημό!
Ένα νήπιο είχε την ιδέα να το πάρουμε μαζί μας στην
παρεούλα…
-Θα΄χει αυτός να μας πει , όσα δεν μας είπαν όλα τα δέντρα
μαζί, είπε η Μαρία και τρέξαμε όλοι μαζι την τάξη μας.
- Ουφ… αναστέναξε με ανακούφιση ο Αργύρης. Ακριβώς, αυτό
ήταν το όνομα του κι είχε για μπαμπά του τον κυρ Πλάτανο, μάνα του την κυρά
Φιλία και το πώς βρέθηκε στην αυλή μας ήταν μια μεγάλη ιστορία.
Κι έτσι ξεκίνησαν οι ερωτήσεις ;
-
Είσαι φύλλο; Ρώτησε ο Λεωνίδας
-
Είμαι φύλλο, απάντησε ο Αργύρης, που θέλω
να σε έχω φίλο.
-
Και που είναι στο σπίτι σου; Είπε η Βαγγελιώ
-
Κάτω στο ρέμα στο μεγάλο ποτάμι …είπε ο Αργύρης
-
Και που είναι το ποτάμι;
-
Μακριά πολύ από εδώ… Είμαι φύλλο φυλλοβόλο και ήταν ή ώρα μου να φύγω
πια από το σπίτι μου. Έτσι ο μπαμπάς μήνυσε
στον Αέρα, τον φίλο του να με
βοηθήσει στο ταξίδι αυτό της ζωής μου κι εκείνος άρχισε ένα πρωινό να φυσάει
τοοοοοοοσο δυνατά που δεν άντεξα. Ούτε να χαιρετήσω καλά καλά τους δικούς μου
δεν πρόλαβα. Έφυγα σαν σίφουνας. Και
που δεν με πήγε, σε χίλια δυο άγνωστα μέρη.
Κόντεψα δυο φορές να πνιγώ σε ένα
ρυάκι και στην άκρη του δρόμου κοντά σε μια φραγμένη αποχέτευση. Ευτυχώς χθες βράδυ που φύσηξε λίγο πιο απαλά ο αέρας βρέθηκα στη
γειτονιά σας και είδα την πόρτα της αυλής ανοιχτή. Ίσα ίσα που πρόλαβα πριν την κλειδώσει η κυρά Βαγγελιώ και πέρασα
τη νύχτα μου εδώ, κάτω από το μεγάλο σας πεύκο.
Το παραμύθι του Αργύρη είναι πέρα για πέρα
…αληθινό κι είχε μια απίστευτη εξέλιξη αφού μας έμαθε τα πάντα για τα φύλλα.
Μιλήσαμε για μεγέθη: μικρά – μεγάλα, μακριά
– κοντά, λεπτά – φαρδιά .
Μιλήσαμε για τα χρώματα των φύλλων και
του φθινοπώρου (πορτοκαλί, κίτρινο, καφέ, πράσινο, κόκκινο)
Συγκρίναμε μεγέθη και προσπαθήσαμε
να φτιάξουμε μόνοι μας τα χρώματα που είχαν τα αληθινά φύλλα.
Κι ύστερα μαζευτήκαμε στη βιβλιοθήκης μας
και διαβάσαμε ένα σωρό βιβλία:
Τα παιδιά του φθινοπώρου της Λότης Πέτροβιτς
Ανδρουτσοπούλου (Ο Σεπτέμβρης στο σχολείο, Η φαντασία του Οκτώβρη).
Φτιάξαμε ένα σωρό κολάζ ομαδικά με τα φύλλα
που μαζέψαμε από την αυλή και που είχαμε στη Φυσική μας γωνία.
Και ζωντανέψαμε κι εμείς τα δικά μας φύλλα
φτιάχνοντας καράβια, νυχτερίδες, ανθρώπους, χταπόδια, λουλούδια κ.α,
Είπαμε όλοι τις ιστορίες που μας διηγήθηκαν
τα δέντρα της αυλής:
Σε κάποιους είπαν πως :
-
Δεν είχα μαμά και τροφή
-
Πως είχε για φίλο ένα δεινόσαυρο που μαζί κατέβαιναν
βόλτα στη θάλασσα
-
Πως ένα βράδυ μου έπιασε το χέρι και μαζί φτάσαμε
μια βόλτα στο φεγγάρι
-
Πως ένοιωθε μοναξιά το φθινόπωρο που του έφευγαν
τα φύλλα του
-
Πως ήθελε να πάει ένα ταξίδι στο διάστημα
-
Πως ήθελε να πάει ίσαμε την αγορά να δει πως
είναι…
-
Πως μια μέρα ανέβηκε σε ένα τρακτέρ και οι κότες
το κορόιδευαν
-
Πως αγαπούμε πολύ τις ηλιαχτίδες…
Και βρήκαμε κι άλλα
φύλλα φυλλοβόλα στην αυλή και τα κάναμε μάσκες
και γίναμε κάποιοι άλλοι παρουσιάζοντας τον καινούργιο μας εαυτό που έγινε:
ü
Σερ Ιππότης που κρατούσε ένα ξίφος για τους κακούς
και πρόσεχε τις γυναίκες του κάστρου του
ü
Βασιλιάς σε ένα κάστρο που καβαλούσε άλογο και
σκότωνε δράκους
ü
Σκύλος που φόβιζε τις γάτες και κρύβονταν
ü
Spiderman που είχε ιστό, έτρεχε πολύ και σκαρφάλωνε στα
δέντρα
Πρίγκιπας που έμπαινε συνέχεια σε περιπέτειες
Μύγα που πετούσε παντού
Μάγος που γέμιζε τον τόπο ζαχαρωτά
Δόνα Τερηδόνα που μαύριζε τα δόντια
Πουλί με φτερά για να πετάει ψηλά
Αστέρι κατακίτρινο ψηλά στον ουρανό
Ιέρεια Λουλουδιών , που ακουμπά τα λαμπερά άνθη
και πετούσε στα αστέρια
Πριγκίπισσα με φορέματα μακριά, στέμμα κι ένα
μονόκερο
Βασίλισσα
με ένα μεγάλο θρόνο
Γάτα που σκαρφάλωνε στα δέντρα
Διάστημα… για να είναι στον ουρανό.
Κι ύστερα φτιάξαμε αριθμοφυλλοσειρές και μετρούσαμε τα φύλλα μας και ότι περίσσεψε
με εφημερίδες, κόλλες και διάθεση πολύ φτιάξαμε ένα τεράστιο δέντρο για τη
βιβλιοθήκη της τάξης μας, το δικό μας Δεντροβιβλίο που αντί για φύλλα θα
έχει εικόνες από τα βιβλία που διαβάζουμε!
Ο Αργύρης πέρασε τόσο καλά στην τάξη μας όλες αυτές τις μέρες
που αποφάσισε για φέτος το ταξίδι του να σταματήσει εδώ. Άλλωστε θα έρθει σε
λίγο ο χειμώνας και δεν είχε που να μείνει…
Άσε που θέλει να μάθει τα πάντα για το ανθρώπινο σώμα και τη
σωστή Διατροφή….
