Το 10ο νηπιαγωγείο Ηρακλείου στην οδό Επιμενίδου 21
με θέα τη θάλασσα, στεγάζεται σε ένα μικρό λυόμενο χώρο και ένα
κοντέινερ περίπου 20 χρόνων… Ήταν λίγο πριν τις 10 το πρωί, όταν η κ. Μαρίνα Παπαστεφανάκη διευθύντρια του 10ου
Νηπιαγωγείου Ηρακλείου μας υποδέχτηκε. Αφορμή της επίσκεψης μας θα
μπορούσε να ήταν οι παλαιές, εγκαταστάσεις του νηπιαγωγείου αλλά δεν
ήταν. Αιτία στάθηκε η αξιοπρόσεχτη πρωτοβουλία γι’ άλλη μια χρονιά της Ελένη Μπετεινάκη, Κατερίνα Περριάκη Φρόσω Παπαδομιχελάκη και
των λοιπών νηπιαγωγών, για τη δημιουργία μιας σπουδαίας βιβλιοθήκης που
θα έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί και ως δανειστική και γι’ άλλα
νηπιαγωγεία! 10ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΥΧΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΛΛΕΡΓΩΝ
Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να υπογραμμίσουμε δύο πολύ σημαντικά πράγματα που μας έκαναν εντύπωση. Καταρχήν,
η θετική ενέργεια και το χαμόγελο των ανθρώπων που επιτελούν το
λειτούργημα του παιδαγωγού/νηπιαγωγού υπό αντίξοες συνθήκες και
εγκαταστάσεις. Παρ’ όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, το μεράκι και
οι δραστηριότητες των παιδαγωγών έχουν μεταμορφώσει τον αφιλόξενο χώρο
του container σ’ ένα πολύχρωμο κόσμο παραμυθιών και παραστάσεων, γεμάτος
παιχνίδια, παιδικές δημιουργίες και ιστορίες παραμυθιών. Δεύτερον, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν, διδάσκουν και επικοινωνούν με τα παιδιά! Οι αφανείς ήρωες του 10ου
Νηπιαγωγείου Ηρακλείου δεν μεταμορφώνουν μόνο το χώρο τους αλλά και τη
πρώτη σχολική επαφή των μικρών παιδιών, συμμετέχοντας σ’ ένα παιχνίδι
ρόλων που εξάπτει τη φαντασία τους. Μέσα σε παιχνιδιάρικο πνεύμα τα
νήπια κάθε χρονιά αποφασίζουν σε ποιο παραμύθι θέλουν να
πρωταγωνιστήσουν και οι νηπιαγωγοί το διοργανώνουν! Έτσι, καταφέρνουν να
διδάξουν στους μικρούς πρωταγωνιστές το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας και
να διευρύνουν τη φαντασία τους παίζοντας, τραγουδώντας, και χορεύοντας.
Το 10ο νηπιαγωγείο Ηρακλείου, χρειάζεται τη συνδρομή όλων
των Ηρακλειωτών, για να ολοκληρωθεί η βιβλιοθήκη και ν’ αποκτήσει ακόμα
περισσότερες ιστορίες ώστε τα παιδιά να πρωταγωνιστήσουν. Η βιβλιοθήκη,
όπως προαναφέραμε στην αρχή θα βοηθήσει και τα υπόλοιπα νηπιαγωγεία ως
δανειστική. Η διεύθυνση του νηπιαγωγείου δέχεται παιδικά βιβλία και
παραμύθια. 10ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ Η ΜΠΟΥΓΑΔΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ!Για τη συνδρομή σας:
Προισταμένη του 10ου Νηπιαγωγείου Ηρακλέιου: Μαρίνα Παπαστεφανάκη.
Νηπιαγωγοί:Ελένη Μπετεινάκη, Κατερίνα Περριάκη Φρόσω Παπαδομιχελάκη
Διεύθυνση: Επιμενίδου 21
Tηλέφωνο: 2810222334
Ώρες: 8.30-10.30 Γ.Κ.
Ύστερα απόσκέψεις
πολλέςκαι δουλειά αρκετή, επιτέλους
καταφέραμε και φτιάξαμε την μια αίθουσααπό τα συμπαθέστατα κοντέινερ που στεγάζεται τα τελευταία20 χρόνια, περίπου, το νηπιαγωγείο μας, σε
χώρο βιβλιοθήκης. Βιβλιοθήκης που χρειάζεται να έχει βιβλία για να
λειτουργήσει!
Είπαμε λοιπόν να σας το πούμε, σε σας και τους φίλους σας, όλο και
κάποια παιδικά βιβλία θα έχετε σπίτι σας, στο πατάρι, στην αποθήκη που …δεν
χρειάζεστε.
Γιαμας είναι
θησαυρός, που θα πλουτίσει ακόμα περισσότερο τηνφαντασία, τη δημιουργικότητα και την
καθημερινότητα μας.
Σκεφτείτετο και
πείτε μας αν θέλετε να γεμίσετε εμάς με ακόμα μεγαλύτερα χαμόγελα και τα ράφια
της βιβλιοθήκης μας με ότιεσείς
νομίζετε!
Και τούτη η μέρα άρχισε με καλημέρες… καλημέρες σε διάφορες
γλώσσες. Μια καλημέρα δυνατή, σιγανή,
χαμογελαστή, παιχνιδιάρικη, λυπημένη και ανοιξιάτικη!
Κι ύστερα είπαμε καλημέρα στη γλώσσα της Νικολέτας, της Υακίνθης,
του Αλέξανδρου, στα ρώσικα, στα αγγλικά, στα αλβανικά, στα γαλλικά, τα γερμανικά,
τα βουλγάρικα ,τα τούρκικα και τα αραβικά!
Κι είδαμε ένα μικρό animationvideoμε εικόνες
από χώρες διαφορετικές, φτωχότερες από την δική μας. Τα παιδιά εκείδεν είχαν τα δικά μας παιχνίδια, τα δικά μας σχολεία, την δική μας αυλή.
Άραγε, αναρωτηθήκαμε, σε όλες τις χώρες του κόσμου τα παιδιά
πάνε διακοπές;
Έχουν ζεστό φαγητό κάθε μέρα; Έχουν ρούχα καθαρά; Έχουν νερό;
Έχουν φαγητό; Έχουν σχολεία;
Νηπ : Έχετε ακούσει ποτέ
τη λέξη « πρόσφυγας»; Ποιο είναι το πρώτο
πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό ακούγοντας την;
Νήπια : Προσοχή, πρόσωπο,
πρόσεχε, σου προσφέρω κάτι ….και ένα κοριτσάκι είπε…:
Όταν φεύγω από τη χώρα
μου γιατί γίνεται πόλεμος … Κάτι ήξερε, κάτι είχε ακούσει, παραπάνω!
Κι ύστερα είδαμε τοβίντεο της Shahadκαι η συζήτηση
προχώρησε παραπέρα… Μια σειρά από φωτογραφίες δόθηκαν στα παιδιά και από χέρι
σε χέρι τις είδαν όλες. Κι άνοιξαν τα μάτια τους διάπλατα, κι αναρωτήθηκαν, κι
ένα σωρό απορίες και ερωτήματα δημιουργήθηκαν. Κι ένα άλλο κορίτσι έκανε τα χέρια
του σαν να προσεύχονταν να μην υπάρχουν παιδάκια, μοναχά τους, στον κόσμο. Και περιγράψαμε
τα συναισθήματα..
Φόβος, λύπη,
στεναχώρια, πείνα, δίψα, ασχήμια!
Κι είδαμε στο χάρτη
την Μεσόγειο θάλασσακαι την Συρία και
ένα σωρό άλλες χώρεςκαι είπαμε πως ο πόλεμος είναι λίγο …μακριά!
Κι ύστερα ξεκίνησε η
ιστορία του Χάρη και του Φάρι…ένα παραμύθι που ίσως και να είναι αληθινό, για
δυο παιδιά που ενώνονται με τα δεσμά της φιλίας, της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης
. Το ένα ζει στην Ελλάδα… το άλλο είναι πρόσφυγας από τη Συρία …
«…Ήταν μια φορά κι έναν καιρό… ή καλύτερα στις μέρες μας… ένα
μικρό αγόρι που κάθε μέρα κάνει την ίδια διαδρομή για το σχολειό του, από την
άκρη του χωριού, την κεντρική πλατεία και την γέφυρα. Εκεί κάτω από τη γέφυρα μέρες
τώρα υπάρχει ένα μικρό γκρι κουβάρι από ρούχα, που το συναντά κάθε πρωί. Ώσπου
μια μέρα αυτό το κουβάρι κουνήθηκε και ήταν …ένα παιδί. Ένα μικρό φοβισμένο,
κουρασμένο, αδύνατο, εξασθενημένο, βρώμικο παιδί. Ένα παιδί σαν όλα τα παιδιά του
κόσμου μόνο που τούτο ήταν λίγο διαφορετικό
και δεν έφταιγεπου δεν μιλούσε,
ήτανπου είχε εκείνα τα τεράστια μαύρα μάτια
και τα μικρά χέρια που έψαχναν ψίχουλα
στο χώμα …
Ο Χάρης, το περιποιήθηκε όσομπορούσε, του έφερε φαγητό,
κουβέρτα, μπισκότα κι εκείνο χαμογέλασε για πρώτη φορά…
Είναι ο Χάρης κι εκείνο το παιδί είναι ο Φάρις και μια φιλία
έτσι όπως κτίζουν μόνο τα μικρά παιδιά ξεκινάει… χωρίς λόγια, μόνο με τα μάτια,
την καρδιά και το παιχνίδι. Ο Χάρης θέλει
να το βοηθήσει, ο μπαμπάς του στην αρχή αρνείται, δεν θέλει μπλεξίματα, η μαμά
συγκινείται… και τότε η τύχη του μικρού Φάρι αλλάζει ! Θα βοηθήσει πολύκι ο δάσκαλος του Χάρη, ο κυρ Αριστείδης που
μιλάει αραβικά, αφού ο Φάρις είναι πρόσφυγας από την Συρία, που αναγκάστηκε να
φύγει από την χώρα του γιατί είχε πόλεμο. Έχασε τους γονείς του και τα αδέλφια
του έγιναν στρατιώτες με το ζόρι… Κι ο κυρ Αριστείδης θα τον βοηθήσει να πάρει …άσυλο!
Κι η τάξη γεμίζει παιδικές φωνές, και γέλια και καλημέρες από γλώσσες που μιλιούνται σε διάφορα μέρη του
κόσμου και παιχνίδια που παίζονται από όλους κι ας μην τα γνώριζαν πριν. Όπως εκείνο
της γιορτής των Χρωμάτων που καλωσορίζει την Άνοιξη …»
Κι ύστερα αφού γελάσαμε κι εμείς πολύ δώσαμε ονόματα στις εικόνες
που είδαμε και βγήκαμε έξω στην αυλή και ζωγραφίσαμε όλα εκείνα τα παιδιά που είναι πρόσφυγες και τους γονείς τους
και τα συναισθήματα μας κι
ευχηθήκαμενα μπορούν όλα τα παιδιά του
κόσμου να είναι χαρούμενα, να έχουν φαγητό και νερό και σχολεία, και σπίτια και
τον μπαμπά και την μαμά τους και …μια πατρίδα!
Κι επειδή οι εικόνες με τους τίτλους μιλάνε από μόνες τους δείτε
τι είπαν τα παιδιά για κάθε μία από αυτές !
Κι όλα αυτά έγιναν με αφορμή ένα βιβλίο… της Γιώτας
Αλεξάνδρου «Χάρις και Φάρις»εκδ. Βιβλιόφωνο και περιμένουμε το Σάββατο 25 Απριλίου 2015, που θα είναι εδώ στο
Ηράκλειο στα « Παραμύθια του Σαββάτου », να μας παίξει την ιστορία της με τις κούκλες
της, να τραγουδήσουμε και να μάθουμε για τους πρόσφυγες με δραστηριότητες βασισμένες σε υλικό της Ύπατης
Αρμοστείας του ΟΗΕ, στα πλαίσια της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.
10o Νηπιαγωγείο Ηρακλείου, Τετάρτη 22 Απριλίου 2015!
Και έγινε η τάξη μας μια αίθουσα πινακοθήκης με τους πιο παραξενους πίνακες που είχαμε δει μέχρι εκείνη την ημέρα. Σεπτέμβρης ήταν, λίγες οι γνώσεις, οι γνωριμίες και οι...λέξεις μας.
Κι αφού ακούσαμε πολύ μουσική και αφήσαμε την φαντασία μας να ταξιδέψει στις πιο παράξενες χώρες σκεφτήκαμε και γράψαμε χίλιες δυο ιστορίες με αφορμή έναν και μόνο πίνακα του Wassily Kandisky...έτσι γιατί τα μάτια των παιδιών όλα τα βλέπουν διαφορετικά. Ετούτη τη μαγεία την μοιραστήκαμε με τους γονείς και δείτε το αποτέλεσμα!
Weiches Hart by Wassily Kandinsky
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πόλη που κινδύνευε και την έλεγαν Ελλάδα.Και πήγε ένα καράβι να την σώσει.Ένας μεγάλος καρχαρίας εμπόδιζε το καράβι να μην σώσει τούτη τη γη.Ο Ουρανός έπεφτε σιγά σιγά και το καράβι δεν μπορούσε να τη σώσει από τον μεγάλο και τρανό καρχαρία.Μετά ένα κομμάτι τ΄ουρανού άρχισε να κόβεται.Το νερό άρχισε να κλαίει για τη γη που είχε αρχίσει να ραγίζει, αλλά μετά κάποια βέλη σκότωσαν τον καρχαρία και το καράβι μπορούσε να τη σώσει.Το νερό ήταν πια ευχαριστημένο. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...Α! και ο καρχαρίας έγινε βραδυνό φαγητό .... ( Κ.Α )
Βλέπω έναν καρχαρία που πάει να φάει ένα δελφίνι και μετά ένα ψαράκι και υπάρχει κι ένας ήλιος έξω από το νερό.Μετά ο καρχαρίας παέι μέσα από ένα τούνελ τα καρχαριάκια του που έχουν μεγαλώσει...(Μ.Π)
Mια φορά κι ένα καιρό στον κήπο ενός σπιτιού έπαιζαν τρία παιδιά πάνω στο τραμπολίνο τους.Μια στιγμή εμφανίστηκε ο Μινώταυρος και τα έφαγε. Τον πήρε ο ύπνος και τον πλησίασε ο Θησέας, τον τράβηξε από τα κέρατα και τον πήγε στο κτήμα του. Εκεί του έδωσε ένα πικρό φάρμακο που έμοιαζε με σούπα για να βγάλει τα παιδιά από την κοιλιά του. Τα παιδιά βγήκαν από την κοιλιά και συνέχισαν να παίζουν χαρούμενα και ο Μινώταυρος έφυγε μακρυά φοβισμένος.Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! (X. Μ.)
Μια φορά κι ένα καιρό, ένα χάρτινο καραβάκι είχε ξεχαστεί στην αμμουδιά από παιδιά που το έφτιαξαν για παιχνίδι τους.Έβλεπε στη θάλασσα τα αληθινά καραβάκια να ταξιδέυουν και με παράπονο ζητούσε βοήθεια να μπορέσει και αυτό να βρεθεί μαζί τους. Μια μέρα ένα δυνατό κύμα έφτασε το μικρό χάρτινο καραβάκι στην ακτή, το παρέσυρε μαζί του και να που ξαφνικά βρέθηκε κι αυτό να ταξιδεύει με τα μικρά ξύλινα καραβάκια. Αισθανόταν όμορφα, πολύ δυνατό και πολύ χαρούμενο που η επιθυμία του είχε πραγματοποιηθεί.
Ήταν ένα ψαράκι σε μια θάλασσα που δεν μπορούσε να κολυμπήσει και όλα τα ψαράκια την κορόϊδευαν.Μετά πήγε στο σπιτάκι του και πήγε μεσημέρι να ξαπλώσει.Όταν έγινε πρωί και ξημέρωσε, πήρε το σωσίβιό του να κολυμπήσει και μετά όλα τα ψαράκια το ζήλευαν που κολυμπούσε πιο καλά απ΄όλους.Μετά κάνανε όλοι μαζί ένα πάρτυ και όταν τελείωσε πήγαν σπίτι τους και το ψαράκι κοιμήθηκε.Την άλλη μέρα κολύμπησαν όλοι μαζί με τα σωσίβιά τους και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
Το στρογγυλό σχήμα είναι η γη, τα παλιά τα χρόνια.Το γαλάζιο φόντο συμβολίζει τη θάλασσα. Τα τρία τρίγωνα ( πυραμίδα) είναι ο καρχαρίας που κυνηγάει ένα μικρότερο ψάρι για να το φάει.Αλλά αυτό έχει μαγικές ιδιότητες και μεταμορφώνεται σε καράβι που ταξιδεύει μέσα στα κύματα τη νύχτα που έχει βγει το φεγγάρι...( Μ.Τ)
Μια φορά κι έναν καιρό ήατν ένα φεγγαράκι που ήατνε στον ουρανό και βρήκε ένα αστεράκι που παίζανε όλη μέρα. Τη νύχτα το φεγγαράκι μαζί με το αστεράκι είδανε δύο παιδάκια να παίζουνε σε πάρκο και κοίταξαν στην θάλασσα και έιδνα τέσσερα ψάρια...(Π.Χ)
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια υδρόγειος που έλαμπε σαν φως αλλά δεν την πιστεύανε ότι ήταν η υδρόγειος σφαίρα γιατί έμοιαζε με καραμέλα! Όλοι την κορόϊδευαν κι εκείνη έκλαιγε.Μετά που τελείωνε τα κλάματα έβγαινε ένα ουράνιο τόξο με γλάρους στον ουρανό και τα λουλούδια άνθιζαν κι ερχόντουσαν πεταλούδες.Ξαφνικά μια μέρα κάτι έλαμψε μπροστά της...ήταν ο Ήλιος.Κορδέλες τριγύρω τους πετούσαν, όταν ο ήλιος την πλησίασε και της ζήτησε να χορέψουν.Από τότε χορεύουν συνέχεια..(Ε.Λ)
Ένα καράβι ταξιδεύει στη χώρα του ματιού και θα σταματήσει εκεί και θα κατέβουν οι άνθρωποι να ψάξουν να βρουν μάτια λουλούδια με κόκκινο, ροζ και γαλάζιο χρώμα.Μετά θα ταξιδέψει σε άλλες πολλές χώρες και στη χώρα των φεγγαριών...
Ψαράκια και καρχζαρίες κολυμπάνε στο νερό.ένα πλοίο και μια σβούρα της θάλασσας που κάνει έτσι, γυρίζει και ένα τεράστιο υποβρύχιο το κάνει μπαμ και το βουλιάζει.Και τα γουρουνάκια βουλιάζουν και τα angry birds πάνε στον βυθό και πεθαίνουν από πείνα.Τα γουρουνάκια βρήκαν μια σβούρα και τα σηκώσανε πάνω.Κα ιπάτησαν ένα κουμπί και το πλοίο τους μεταμορφώθηκε σε υποβρύχιο. Τα angry birds σπάσανε τα υποβρύχια , σωθηκαν και κάνανε βόλτες στο βυθό και ότανβ έκλεισαν τα μάτια τους γίνανε όλα ρομπότ ( Κ.Φ.)
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μάτι που έβλεπε μια όμορφη κοπέλα.Η κοπέλα κοιτούσε ψηλά και είχε τα χέρια της ανοιχτά για να πιάσει το μωρό της.Και το μάτι την κοιτούσε .Γύρω του υπήρχαν τα πραγματά τους ...
Η σύνταξη, το σενάριο είναι όπως ακριβώς το είπαν τα παιδιά...
Κι έτσι έζησαν όλα καλά και μεις κι εσείς πιό ...σοφοί ...και καλύτερα!
Και ξεκίνησε κι η νέα σχολική χρονιά! Κι είμαστε μόλις στην πρώτη εβδομάδα,με κέφι ξανά,
με έμπνευση, με νέες ιδέες και δημιουργίες αρχίσαμε και τούτη τη
χρονιά με μια φράση από την πρώτη μέρα που ταιριάζει στην " ηλικία" και
στην ιδιοσυγκρασία μας...
:Όταν θέλω ...όλα τα μπορώ! Αφορμή ένα παραμύθι εκείνο του
αλυσοδεμένου ελέφαντα, που από συνήθεια, από φόβο, από έλλειψη θάρρους
δεν έφευγε ποτέ από τα δεσμά του ενώ ήταν πολύ απλό να το κάνει ... Και
αφού συζητήσαμε και παλιξαμε και φυσικά χορέψαμε σαν ελέφαντες κι άλλα
ζωντανά του δάσους, της ζούγκλας αλλά και κατοικίδια ήρθε η ώρα της
κουβέντας.Η συζήτηση στράφηκε γύρω από το τι θάθελα αλλά δεν μπορώ
να κάνω ...
Θέλω αλλά δεν μπορώ... Να σχεδιάσω έναν ελέφαντα να σκαρφαλώσω στον τοίχο να γίνω πριγκίπισσα να φτιάχνω σπίτια να πετώ πάνω σε μια πεταλούδα να γίνω μάγος να γίνω γοργόνα να ήμουν μάγισσα να πετάω στον ουρανό σαν νεράιδα
να γινόμουν οδηγός τραίνου να ραβδίζω τις ελιές όπως ο μπαμπάς να μάθω να ζωγρφαίζω ένα σκυλάκι να ζωγραφίσω ένα άγγελο να μπορώ να κόψω σταφύλια
…Κάποιες νύχτες ονειρεύομαι
ότιπλησιάζω τον αλυσοδεμένο ελεφαντάκι και
του λέω στο αφτί :
« Ξέρεις κάτι ;
Εμείς οι δυο μοιάζουμε. Νομίζεις κι εσύ ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποια
πράγματα επειδή μια φορά, κάποτε , προσπάθησες και δεν τα κατάφερες. Πρέπει να
καταλάβεις ότι ο καιρός πέρασε και σήμερα είσαι πιο μεγάλος και πιο δυνατός από
παλιά. Αν ήθελες στ αλήθεια να απελευθερωθείς , είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσες
να το πετύχεις. Γιατί δεν το δοκιμάζεις;»
Μερικές φορές
ξυπνάω με τη σκέψη ότι ο ελέφαντας μου, τελικά, κάποια μέρα το επιχείρησε και
κατάφερε να ξεριζώσει το ξύλο. Τότε χαμογελάω και φαντάζομαι ότι το τεράστιο
ζώο συνεχίζει να ταξιδεύει με το τσίρκο επειδή χαίρεται να βλέπει τα παιδιά να διασκεδάζουν, αλλά
χωρίς αλυσίδα.
