΄Το κάστρο μας ...ο δικός μας Κούλες...!

¨Ηταν ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι κι έιμασταν από μέρες έτοιμοι να υποδεχτούμε μια σπουδαία κυρία

που της άρεσε πολύ να φτιάχνει γράφει ιστορίες για την πόλη μας, να σκάβει συνέχεια και να βρίσκει παλιά κτίρια και πράγματα, αρχαιολόγος είπε η Ασπασία πως πρέπει να ήταν , να " κτίζει"κουκλόσπιτα και κάστρα. Εμείς θέλαμε πολύ να φτιάξουμε το δικό μας κάστρο να ναι σαν το " Φρούριο της θάλασσας" που το βλέπουμε κάθε στιγμή από την αυλή μας. Μαζέψαμε πολύ " άχρηστο " υλικό και μόλις ήρθε η κ. Λιάνα όλα με ένα μαγικό τρόπο άρχισαν να μεταμορφώνονται... 

Xρειαστήκαμε πολλά ρολά από χαρτί κουζίνας, ένα μεγάλο χαρτόκουτο, παλιά χαρτιά , εφημερίδες, κόλλα ατλακόλ, μολύβια , πολύχρωμα χαρτιά, σημαίες, μικρά ξυλάκια, πολύ φαντασία και μεράκι για ότι κάναμε. Βάλαμε τάφρο, χαντάκι, θάλασσα και το κάστρο μας ήταν έτοιμο πολύ γρήγορα. Η κ. Λιάνα Σταρίδα μας εξηγούσε  ότι έφτιαχνε κι εμείς μιας και το πρόγραμμά μας ήταν : "Ο Κούλες και το λιμάνι μας" , μάθαμε πολλά για όλα τα κάστρα. Μοναδικός βοηθός μας ο Δομήνικος που έμεινε κοντά μας όλες τις μέρες μέχρι το τέλος της χρονιάς και μας έμαθε χίλια δυο πράγματα για τα χρόνια  τα παλιά, τους Ενετούς, την πόλη μας , τα τείχη , τις πύλες, και τον Κούλε.


Αλήθεια πως πήρε το όνομά του  το φρούριο ;
 "Κούλες " σημαίνει φρούριο στη θάλασσα  (Rossa a Mare ή Castello a Mare)κι αφού ήταν στην άκρη του λιμανιού , ονομάστηκε έτσι . Κτίστηκε την περίοδο που ήταν οι Ενετοί στο Ηράκλειο από το 1523 - 1540 μ.Χ. περίπου. 

 
To Κάστρο μας ετοιμάστηκε και το πρόγραμμα ξεκίνησε μέχρι και το τέλος της χρονιάς ...


Κυρία Λιάνα Σταρίδα, η βοήθεια σας  ήταν πολύτιμη. Από όλα εμάς τα παιδιά του 10ου Νηπιαγωγείου ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!!
                                                                       ( συνεχίζεται )

Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες...

...Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας δάσκαλος που του άρεσε πολύ να ασχολείται με το πιο μαγικό έντομο που υπάρχει στον κόσμο , την μέλισσα. Αγαπούσε τόσο πολύ τις μελισσούλες από τότε που ήταν μικρός που αν και πέρασαν τα χρόνια και μεγάλωσε και σπούδασε και έκανε οικογένεια πάντα ο ελεύθερος χρόνος του ήταν αφιερωμένος σ΄αυτές. Ετσι έμαθε σχεδόν όλα τους τα μυστικά και έγινε και μελισσοκόμος . Και δεν τον έφτανε αυτό ήθελε όλη του την γνώση και το μεράκι να το μεταφέρει στους ανθρώπους και ιδιαίτερα στα παιδιά με΄ένα μόνο αντάλαγμα... Τη μαγεία της στιγμής και ένα επιφώνημα θαυμασμού από τα παιδικά χείλη. Ο δάσκαλος αυτός , ο μελισσοκόμος ήρθε στο σχολείο μας ένα πρωί μαζί με τις  μέλισσες του , με την βασίλισσα και ένα σωρό ιστορίες .

Μέρες συζητούσαμε για ότι όμορφο συνέβει εκείνη την ημέρα....

Ήταν στις 23 Μαϊου 2013 όταν ο Λευτέρης Καραγιάννης αγκαλιά με μια ειδική κατασκευή ένα κυψελίδιο 5 πλαισίων εξ' ολοκλήρου από πλακέ θαλάσσης, με τρία παράθυρα από plexiglass, τα οποία σκεπάζονται από τα αντίστοιχα καπάκια, έφτασε  στο νηπιαγωγείο και η δική μας ιστορία και περιπλάνηση ξεκίνησε ...
Μας είπε πολλές ιστορίες , για τις εργάτριες, τους κηφήνες, τις μέλισσες φρουρούς, τις αερίστρες και για τη βασίλισσα. Μάθαμε ένα σωρό νέες λέξεις,  είδαμε από κοντά, μυρίσαμε και ακουμπήσαμε φυσικό κερί, μέλι, πρόπολη, βασιλικό πολτό, γύρη .
Η ιστορία που μας συγκλόνησε ήταν αυτή της βασίλισσας ....
Η βασίλισσα ήταν μαρκαρισμένη με μια κόκκινη τελεία στο πίσω μέρος του σώματός της.  "...Φέτος κόκκινο, του χρόνου πράσινο, μετά μπλέ, λευκό και κίτρινο ανάλογα το τελευταίο ψηφία της χρονιάς που διανύουμε. Αυτή η εναλλαγή χρωμάτων επαναλαμβάνεται συνεχώς και έτσι μπορούμε και να εντοπίζουμε την βασίλισσα εύκολα για τους διάφορους χειρισμούς μας και να ξέρουμε την ηλικία της αφού τα πέντε χρόνια είναι η μέγιστη ηλικία που μπορεί να φτάσει.." μας είπε...και μετά συνέβει κάτι μαγικό . Πολλοί λίγοι μελισσουργοί έχουν την  ευκαιράι και την τύχη να δουν μια βασίλισσα - μέλισσα την ώρα που γεννάει κι εμείς την παρακολουθούσαμε μέσα από το plexiglass για παραπάνω από είκοσι λεπτα. Η διαδικασία ήταν μοναδική. ΄Αρτια μικρά κελιά, και μια μέλισσα " αρχόντισσα" να πηγαινοέρχεται με ρυθμικές κινήσεις και να αφήνει τα αυγά της ένω την καθαρίζουν και την περιποιούνται οι εργάτριες . 
Ο Λευτέρης μας εξηγεί :
" Παρατηρούμε οτι και την ώρα της γέννας ελέγχει το επόμενο κελί καθώς και οτι όταν γεννάει σε συνεχόμενα κελιά η διαδικασία είναι πολύ γρήγορη. Να σημειώσω οτι κάθε φορά που επαναλαμβάνει την διαδικασία, ανάλογα το μέγεθος του κελιού, την εποχή και τις ανάγκες τη δεδομένη στιγμή, θα κάνει μια αντανακλαστική σύσπαση όταν θέλει να γονιμοποιήσει το αυγουλάκι οπότε ανοίγει ο αγωγός της σπερματοθήκης και θα απλευθερώσει μια ελάχιστη ποσότητα σπέρματος μαζί με το αυγό οπότε και θα προκύψει μετά από 21 ημέρες μια εργάτρια. Αν δεν κάνει την διαδικασία, τότε θα έχουμε ένα αγονιμοποίητο αυγό και θα προκύψει μετά από 24 μέρες ένας κηφήνας. Την διαδικασία αυτή επαναλλαμβάνει 1500-2000 φορές την ημέρα, ενώ σε ένα έτος μπορεί να γεννήσει μέχρι και 200.000 αυγά!!! "
Κι ύστερα ακουμπήσαμε την κυψέλη και οι ερωτήσεις δεν τέλειωναν με τίποτα ...Οταν πια η βασίλισσα " χάθηκε " από τα μάτια μας τότε καθίσαμε για πρωινό δοκιμάζοντας μέλι και ζωγραφίζοντας όλα όσα είχαν δει τα μικρά και περίεργα μάτια μας που άνοιγαν διάπλατα να χωρέσουν τις μοναδικές εικόνες αυτού του πρωινού !!!

Κ. Λευτέρη να ξανάρθετε ...σας ευχαριστούμε για όλα όσας μας δείξατε και μας είπατε !!!


Εδώ θα μάθουμε τι είναι η Πρόπολη  :http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2013/04/blog-post_9153.html


 

Αν η μαμά μου ήταν κάτι άλλο ...!!!

Την Κυριακή 12 Μαϊου ήταν η γιορτή της μητέρας. Τα σχολεία κλειστά κι έτσι δεν είχαμε χρόνο να ετοιμάσουμε οτιδήποτε. Ομως επειδή η μαμά είναι  το πιό αγαπημένο μας πρόσωπο ήταν το πρώτο " πράγμα " που κάναμε αμέσως μετά τις διακοπές...
 
Να μιλήσουμε για τη δική μας την μαμά !!! Ενα κουβάρι με κλωστή άρχισε να ξετυλίγεται κι ο καθένας μας κρατούσε ένα κομμάτι και λέγαμε ...και λέγαμε...και σαν φτάσαμε στο τέλος σηκώσαμε τα χέρια ψηλά και κάποιο παιδί είπε πως έμοιαζε σαν τον ομφάλιο λώρο που μας είχε η μαμά μεσα στην κοιλίτσα της και ...στριφογυρίσαμε και χορέψαμε με την μουσική και τότε σκεφτήκαμε ....





Αν η μαμά μου ήταν κάτι ...άλλο τι θα ήταν ;

• αν η μαμά μου ήταν κοτούλα θα έκανε αυγά και η γιαγιά μου θα τα έφτιαχνε ομελέτα...
•  θα ήταν μαργαρίτα...
•  θα ήταν η καρδιά ...
• θα ήταν φράουλα και θα την έτρωγα με ζάχαρη άχνη...
• θα ήταν ένα αστέρι φωτεινό και θα την έβλεπα στον ουρανό....
• θα ήταν ένα ...χείλη  που θα με φιλούσε συνέχεια ...
• θα ήταν μια ντομάτα που θα την έβαζα στη σαλάτα και θα την έτρωγα συνέχεια ...
• θα ήταν ένα στεφάνι που θα το φορούσα στα μαλλιά μου 
• θα ήταν μια κίτρινη κορδέλα που θα την φύλαγα στο συρτάρι μου...
• θα ήταν ένας κύκνος ...
• θα ήταν μια αγάπη 
• θα ήταν μια πριγκίπισσα με ένα στεφάνι λουλούδια στα μαλλιά ...
• θα ήταν μια νεράιδα ....
• θα ήταν  ένα κολιέ να το φοράω πάντα ...
• θα ήταν το φεγγάρι και θα την έβλεπα συνέχεια στον ουρανό ...
• θα ήταν ο ήλιος που θα με ζέσταινε...
• αν η μαμά μου ήταν μιά αγκαλιά θα με έσφιγγε συνέχεια και δεν θα με άφηνε ...
• αν η μαμά μου ήταν κάτι άλλο θα ήταν μια φανταστική μαμά να με μαγέψει με το ραβδί της και θα ήταν εδώ πάντα ...
• θα ήταν ο Ρονάλντο και θα παίζαμε μπάλα...
• θα ήταν μια σταφυλιά και θα έτρωγα σταφύλια που μ  αρέσουν ...
• θα ήταν ένα κοχύλι ...
• θα ήταν η χαρά και θα ήταν πάντα χαρούμενη ...
• θα ήταν μια γοργόνα ...
• θα ήταν ένα ελάφι που θα έτρεχε στο δάσος ...
• θα ήταν μια αρκούδα πολική και θα παίζαμε στα χιόνια...
• θα ήταν ένα πρωτομαγιάτικο στεφάνι ...
• θα ήταν ένα πασχαλινό αυγό που θα τσούγκριζε και θα έσπαγε όλα  τ΄ άλλα ...
• θα ήταν ένας άγγελος και θα με πρόσεχε ...
• θα ήταν μπογιά για να ζωγραφίζω συνέχεια ...

Κι όταν μας αγκαλιάζει νοιώθουμε ...:

• ότι δεν είμαστε μόνοι
• την αγάπη
• την ζεστή αγκαλιά
• να θέλω να είμαι εκεί...
• οτι δεν υπάρχει γκρίνια
• ότι δεν υπάρχει μόνο ο μπαμπάς
• πόσο μ αγαπάει 
• την χαρά όλου του κόσμου...

Αν μπορούσαμε να την  περιγράψουμε με μιά μόνο λέξη η μαμά μας είναι : 

Αλήθεια, καρδιά, αγάπη, γλυκιά,αγκαλιά, φιλί,χάρη, στεφάνι, τριαντάφυλλο,ελπίδα , κιμωλία, ήλιος, λουλούδι,αστέρι,φωνή,φεγγάρι, μπάλα, φράουλα, ΜΙΑ ...

Χρόνια πολλά μανούλα έστω και καθυστερημένα ...Σ΄ αγαπάμε πολύ !!!

Τι είναι η ποίηση;

Η κυρία Ποίηση

Παγκόσμια Ημέρα ποίησης 21 Μαρτίου ...


Νηπιαγωγός : Ποιος θα μας πει τι είναι η ποίηση ;
Νήπιο : Είναι ένα εργαλείο που βάζουμε στο χέρι μας και μας ασκεί  πίεση ;
Νήπιο : Είναι αυτό που βάζουμε στο χέρι μας για να χαλαρώνουμε και μας μετράει την καρδιά
Νήπιο : Είναι όταν με σπρώχνει κάποιος ...
Νηπιαγωγός : ...........!!!!!( άφωνη )
Νήπιο : Κυρία , κυρία θυμήθηκα ....είναι τα πολύ μικρά τραγούδια !
Νήπιο :...αυτά που τα διαβάζουμε αλλά δεν τα τραγουδάμε
Νήπιο : Είναι η δουλειά του ποιητή ...
Νήπιο : Είναι τα λόγια που γράφει ένας ποιητής
Νήπιο : Είναι αυτά που γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης 

Νηπιαγωγός : Τι εργαλεία χρειάζεται η κυρία ποίηση για να γράψει τα ποιήματά της ;

η κυρία Φαντασία

•  μολύβι,
•  πένα, 
• γράμματα,
• λέξεις, 
• χαρτί, 
• φτερό βουτηγμένο στο μελάνι, 
• μαρκαδόρο,
• να βλέπουμε κάτι και να γράφουμε, όπως ο Ελύτης έβλεπε την ποδηλάτισσα 
• μια σκέψη,
• μια εικόνα,
• το μυαλό
• μια εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας χωρίς να τη βλέπουμε στην αλήθεια ...
• Νηπιαγωγός :   Δηλαδή ;
• Νήπιο : ...δηλαδή τη φαντασία μας !!!!!

Τι σημαίνει απαγγελία ; την έχουμε ξανακούσει αυτήν την λέξη ;

ο κύριος Στίχος

- ναι κυρία ...σημαίνει ....Ευαγγελισμός  !!!!!!!

Κι ύστερα από όλο αυτό ....η κυρία Ποίηση με το υπέροχο της φόρεμα γεμάτο γράμματα  ξεκίνησε το ...παραμύθι της. Κοντά της είχε πάντα έναν βοηθό, τον κ. Στίχο που την βοηθούσε όταν δυσκολευόταν να ...περάσει απέναντι, να ανέβει μια σκάλα, να πάρει μια ανάσα , να φτιάξει τα μικρά της ποίηματα ...και φυσικά την αγαπημένη της αδελφή την κυρία Φαντασία που δεν την άφημε σχεδόν ποτέ μόνη της ... Οι τρεις τους ήταν αχώριστοι, ταξίδευαν συνέχεια σ ΄΄ολο τον κόσμο , μέρα και νύχτα και δεν κουράζονταν ποτέ . Αγαπούσαν πολύ τα λουλούδια, τα δέντρα, τα ζώα, τη θάλασσα, τα κοχύλια, τον ήλιο, την νύχτα, το φεγγάρι , τα αστέρια , τα παιχνίδια και όλα τα παιδιά...Τους έφτιαχναν μικρές ιστορίες με όλες αυτές τις λέξεις και με τόσες άλλες που φρόντιζε πάντα η Φαντασία να " κρατάει " στην τσάντα της ... Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα  με τα όμορφα ποίηματα τους !!!

'Ηθη και έθιμα της καθαρής Δευτέρας !!!

Σπύρος Βαιλείου,Τραπέζι Καθαρής Δευτέρας

Καθαρή Δευτέρα ....Γιατί την λέμε έτσι;

-Γιατί η μαμά πλένει τα ρούχα μας την Δευτέρα
-Γιατί καθαρίζουμε τα σπίτια μας
-Γιατί φοράμε καθαρά ρούχα
-Γιατί πάμε στη θάλασσα
-Γιατί πετάμε χαρταετό
-Γιατί καθαρίζουμε τα μαλλιά μας
-Γιατί πάμε στην εξοχή
-Γιατί ...δεν ξέρω κυρία ...

Τι είναι λοιπόν η καθαρή Δευτέρα; Είναι η αρχή της νηστείας των Χριστιανών που διαρκεί 50 μέρες μέχρι την ημέρα του Πάσχα.Ονομάστηκε έτσι γιατί οι Χριστιανοί "καθαρίζονταν" πνευματικά και σωματικά...Προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής, να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως “ημέρα κάθαρσης”. Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας..
Κείνη την ημέρα γιορτάζουμε τα Κούλουμα :
Για την ετυμολογία της λέξης κούλουμα υπάρχουν πολλές εκδοχές. Κατά τον Νικόλαο Πολίτη, πατέρα της ελληνικής λαογραφίας, η λέξη προέρχεται από το λατινικό Cumulus (κούμουλους) που σημαίνει σωρός, αφθονία αλλά και το τέλος. Εκφράζει δηλαδή το τέλος, τον επίλογο της Απόκριας. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή προέρχεται από μια άλλη λατινική λέξη, την λέξη «κόλουμνα» δηλαδή «κολώνα». Κι αυτό επειδή το πρώτο γλέντι της Καθαράς Δευτέρας στην Αθήνα, έγινε στους Στύλους του Ολυμπίου Διός.
...και εκείνη την ημέρα  τα παλιά τα χρόνια οι γυναίκες έφτιαχναν την περίφημη Κυρά Σαρακοστή που την χρησιμοποιούσαν σαν ημερολόγιο..

Ποια είναι πάλι αυτή η κυρά  Σαρακοστή ;

Την κυρά Σαρακοστή
που’ ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν ένα τη βδομάδα
μέχρι να ρθει η Πασχαλιά.

και ακούστε να δείτε τι άλλο ήταν η ...Σαρακοστή κι εσείς οι μεγαλύτεροι  :

Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.Καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα.Αρχικά διαρκούσε έξι εβδομάδες ενώ αργότερα προστέθηκε και η έβδομη εβδομάδα και ονομάζεται έτσι γιατί περιλαμβάνει ακριβώς σαράντα ημέρες δηλ. από την Καθαρή Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου.
Μεγάλη ονομάζεται όχι για τη μεγάλη διάρκειά της αλλά για τη σημασία της που γίνεται σε ανάμνηση των Παθών του Χριστού και αποτελεί την προετοιμασία των πιστών για τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα.
Σαρακοστή λέμε τις 40 μέρες πριν από την Κυριακή του Πάσχα. Από πολύ παλιά υπάρχει η συνήθεια να νηστεύουμε, για να μιμηθούμε τη νηστεία που έκανε ο Χριστός στην έρημο. Η Σαρακοστή περνά αργά γι’ αυτούς που νηστεύουν , ιδίως τις τελευταίες μέρες.
Έτσι, επειδή παλιά δεν είχαν τα σημερινά ημερολόγια για να μετρούν το πέρασμα της νηστείας, έφτιαχναν ένα μετρητάρι. Έπαιρναν δηλαδή ένα χαρτί και ζωγράφιζαν τη Σαρακοστή σαν μια καλόγρια, την κυρά –Σαρακοστή. Δεν της έβαζαν στόμα γιατί αντιπροσώπευε τη νηστεία.
Τα χέρια της ήταν σταυρωμένα από τις πολλές προσευχές. Και είχε εφτά πόδια, ένα για κάθε βδομάδα της Σαρακοστής. Με το ψαλίδι κόβανε την κυρά Σαρακοστή και την κρεμούσαν στον τοίχο. Κάθε Σάββατο της έκοβαν ένα πόδι.
Το τελευταίο πόδι το κόβανε το Μεγάλο Σάββατο και το βάζανε μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος. Αλλού την έκαναν και πάνινη την “κυρά Σαρακοστή” τους και τη γέμιζαν με πούπουλα.
Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό. Ο “κουκουράς”, έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.

Κι ο χαρταετός ...Γιατί τον πετάμε;

« Όποιος δεν έπαιξε ποτέ του με χαρταετό, δεν κοίταξε όσο χρειάζεται ψηλά. Όποιος δεν ένιωσε την αντίσταση του μεγάλου σπάγκου, δεν εκατάλαβε τη δύναμη του αέρα. Κι όποιος δεν εφώναξε με την ευθύνη και την πρωτοβουλία του παιδιού που βλέπει να κινδυνεύει στο ψηλό μετεώρισμά του ο αετός, δεν ένιωσε τη χαρά του να τα βγάζεις πέρα μόνος σου με τη Φύση» Δημήτριος Λουκάτος

 Ο χαρταετός φαίνεται να άνοιξε για πρώτη φορά τα πολύχρωμα εύθραυστα φτερά του περίπου στα 1000 π. Χ., και έκτοτε δεν έπαψε να χρωματίζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τον ουράνιο θόλο, από την Ανατολή έως τη Δύση.
Από την Κίνα, φτιαγμένος από μετάξι και μπαμπού, με τη μορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύμβολο, αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας για τον λαό, πέταξε μακριά.
Πέταξε στην Κορέα κι από εκεί στην Ινδονησία και τη Μαλαισία, για να φτάσει στην Ιαπωνία, όπου εμπλουτίστηκε με περισσότερο έντονα χρώματα και πήρε τη μορφή των αυστηρών Σαμουράι. Στη Βόρεια Ινδία, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι αιθέριοι χορευτές υποδέχονται την άνοιξη, σε γιορτές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Τον 4ο π.Χ. αι., στην αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με τις πηγές, ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντος χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αϊτό. Παλαιότερη αναφορά θα μπορούσε να θεωρηθεί η απεικόνιση σε ελληνικό αγγείο της κλασικής περιόδου μιας κόρης που κρατά στα χέρια της λευκή σαΐτα δεμένη με νήμα, ένα είδος αϊτού δηλαδή, και την οποία ετοιμάζεται να πετάξει. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρήση του χαρτιού δεν ήταν ακόμη γνωστή, εικάζουμε ότι τα χρόνια εκείνα, τα όποια πειράματα ή παιχνίδια με αϊτούς θα πρέπει να τα έκαναν με πανί, αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιούσαν στα πλοία έως και τα μεσαιωνικά χρόνια. Πολύ αργότερα, ο Μάρκο Πόλο, γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στη Μεσαιωνική Ευρώπη.
0 χαρακτήρας του εξαγνισμού, τον οποίο πολλοί απέδιδαν στο πέταγμα του χαρταετού, με τον καιρό γίνεται απολαυστικό παιχνίδι, επιστημονική έμπνευση και πηγή μιας διαρκούς ικανοποίησης του ανθρώπου για την υποταγή της ύλης στα πιο ευφάνταστα και τολμηρά του όνειρα. 0 χαρταετός, στη μακραίωνη ιστορία του, χρησιμοποιήθηκε ποικιλοτρόπως: για τη μέτρηση της Θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις. Έσωσε ναυαγούς, έστειλε στρατιωτικά σήματα, κίνησε κάρα, ακόμα και αυτοκίνητα.
Στην ιστορική διαδρομή του αγαπημένου χαρταετού, συνέβησαν πολλά και διάφορα:
• Το 1749 ο Σκωτσέζος μετεωρολόγος Alexander χρησιμοποίησε χαρταετούς με θερμόμετρα, προκειμένου να καταγράψει και να μελετήσει τις θερμοκρασιακές μεταβολές σε μεγάλο υψόμετρο.
• Το 1752 ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμα με τον χαρταετό, προκειμένου να αποδείξει ότι οι αστραπές δεν είναι τίποτα άλλο παρά στατικός ηλεκτρισμός.
Τα χρόνια 1799-1809, ο σερ George Cayley άρχισε να πειραματίζεται με τους χαρταετούς, προκειμένου να κατασκευάσει μια μηχανή που να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει ανθρώπους στον αέρα. Και τα κατάφερε! Το 1853 πέτυχε να πετάξει το πρώτο ανεμοπλάνο, που μπόρεσε να σηκώσει το βάρος ενός ατόμου για σαράντα ολόκληρα δευτερόλεπτα.
• Το 1833 ένας Βρετανός, αυτή τη φορά, μετεωρολόγος, χρησιμοποίησε τους χαρταετούς για να ανυψώνει ανεμόμετρα, ώστε να καταγράφει και να μελετά τις ταχύτητες των ανέμων στα διάφορα υψόμετρα.
• Το 1887 ο Ε. Β. Archibald τράβηξε τις πρώτες αεροφωτογραφίες χρησιμοποιώντας χαρταετούς

Και η Λαγάνα ;

Το παραδοσιακό  έθιμο της λαγάνας παίζει  πρωταγωνιστικό ρόλο στο νηστίσιμο τραπέζι της Καθαράς  Δευτέρας. Με αφορ­μή λοιπόν αυτή την ιδιαίτερη μέρα ας γνωρίσουμε αναλυτικότε­ρα την ιστορία της, που χάνεται στους αιώνες.

Η λαγάνα  είναι άζυμος άρτος , δηλ. παρασκευάζεται χωρίς προζύμι. Τέτοιος άρτος πρόχειρος εχρησιμοποιήθη από τους  Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο υπό την αρχηγία του Μωυσή. Έκτοτε επιβαλλόταν από το Μωσαικό  Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.

Η ιστορία της λαγάνας διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα  μέχρι σήμερα. Ο Αριστοφάνης στις “Εκκλησιάζουσες” λέει  “Λαγάνα πέττεται” δηλ .”Λαγάνες γίνονται”. Ο δε Οράτιος στα κείμενά του αναφέρει τη λαγάνα ως “Το γλύκισμα των φτωχών”. Το έθιμο της λαγάνας παρέμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς, τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιμη Δευτέρα της Σαρακοστής. Η ονομασία της “Καθαρά” προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής, να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως “ημέρα κάθαρσης”. Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας. Επίσης κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο και έστρωναν κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και λαγάνα.

 

Αν ένας πίνακας μπορούσε να μιλήσει ...(Μικρό αφιέρωμα στον Joan Miro)

...Γέμισε η τάξη μας με πίνακες ζωγραφικής, με χρώματα, με πινέλα, με σκέψεις και προβληματισμούς...Εντονες εικόνες που στα παιδικά μάτια φάνταζαν πιο οικείες...Κι επειδή εμείς οι μεγάλοι πολλές φορές δεν κατανοούμε τι θέλει να πει ένας παιδί ή πως σκέφτεται , ανέλαβαν δράση.
Παρουσίασαν σε μικρές ομάδες τις σκέψεις τους και τις ζωγραφιές τους. Ενα σωρό ιστορίες και παραμύθια φτιάχτηκαν...Παρέα μας η μουσική και η καλή διάθεση. Δώσαμε τους δικούς μας τίτλους και δείτε τι δημιουργήσαμε ....

Woman,Dreaming of Escape 1945,Miro

Τίτλος : Τα πολύχρωμα σκυλιά 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πόλη γεμάτη σκυλιά .Ηταν πολύχρωμα και είχαν ένα όνειρο. Να ζήσουν σε΄ έναν κόσμο με ανθρώπους. Εφυγαν, ταξίδεψαν και βρήκαν ένα μέρος μακρυά από την  δική τους χώρα .Εζησαν εκεί αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα ( Δ.Π. 6 χρόνων)

Τhe air, 1938, J.Miro

Τίτλος : Το Θαλασσοπούλι 

Μιά φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια θάλασσα που μέσα της ζούσαν παράξενα ψάρια. Ήταν όλα μαζί φίλοι. Κάνανε βόλτες και τους άρεσε να πηγαίνουν στο βυθό. Είχαν κι ένα φίλο, ένα θαλασσοπούλι. Αυτό παρακολουθούσε όλη τη θάλασσα και μετά έπαιζε με τους φίλους του. Ζήσανε καλά κι εμείς καλύτερα.
( Μ. Γ. 6 χρονών και Κ.Π. 5 χρονών )

The red disk in pursuit of the lark.1953 Miro

Tίτλος : Ο καρπός και η θάλασσα ή Το στραβό κεφάλι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδάκι που το κεφάλι του ήταν ανάποδο και οι φίλοι του δεν το έπαιζαν . Μια  μέρα άλλαξε σχολείο και πήγε σε ένα άλλο που τα παιδιά το αγαπούσαν και το είχαν φίλο.Από την αγάπη τους το κεφάλι του ίσιωσε .
( Μ.Μ. 6 χρόνων και Γ.Τ 6 χρόνων)

The Bird with a calm Look, it's wings in Flames, 1952,Miro

 Τίτλος : Το ρομπότ και οι επιστήμονες

Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε ένας επιστήμονας που ήθελε να φτιάξει τρία ρομπότ . Σε λίγο η μαμά του, του φώναξε και του είπε: 
-Ελα να φας φρούτα...
Πήγε και μετά ξεκίνησε για το πάρκο όπου εκεί γνώρισε ένα κοριτσάκι που είχε ένα σκυλάκι και μαζί κάνανε κούνια .
Υστερα πήγε στο σπίτι του και έφτιαξε τα τρία ρομπότ που έκαναν πάντα ότι τους έλεγε. 
Στο τέλος τα ζωγράφησε κι έζησαν αυτός καλά κι εμείς καλύτερα.
( Τ. Π. 6 χρόνων Μ. Χ 6 χρόνων )

Man and woman in front of a Pile of Excrement 1935 Miro

Τίτλος  :Ο κόσμος των φαγητών 

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε κάτι φαγητά που θέλανε να γίνουν άνθρωποι. Δεν ήξεραν όμω ς πως θα μπορούσε να γίνει αυτό . Προχωρούσαν, προχωρούσαν και στο τέλος βρήκαν μια νεράιδα που τα μεταμόρφωσε. Ζήσανε τότε όλοι καλά και εμείς πολύ καλύτερα.
( Ν.Π. 6 χρονών )

Ubu Roi 1966, Miro

Τίτλος : Η πυραμίδα με τα παράξενα ζώα

Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν μια πυραμίδα που έιχε για εχθρούς της τα παράξενα ζώα. Στην κορύφή της είχε ένα υποβρύχιο που ...πετούσε και στη βάση της είχε χορτάρι. Ενα σαλιγκάρι με φτερά πήγαινε προς την πυραμίδα να κλέψει όπλα. Εκεί όμως υπήρχαν κυψέλες που ήταν γεμάτες με μέλισσες ..Κι έφυγαν...
(Β.Π. 6 χρονών, Α.Γ. 6 χρονών , Α.Ζ.6 χρονών )

Dancer 1935, Miro

Τίτλος : Τα παιδιά και η μαμά τους 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι που παίζανε έξω στην αυλή. Η μαμά τους τους φώναξε να φάνε σούπα. Όμως δεν ήθελαν να πάνε μόνο να μείνουν  στην αυλή και να παίξουν με το γάτο τους που τον έλεγαν Μανόλη. ΄Οταν του έβαλαν να φάει , έφαγαν  και αυτοί και έτσι έζησαν  αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
(Σ. Κ. 6 χρονών, Ζ.Π. 6 χρονών )

Dragon fly with Red - Tripped Wings in Pursuit, 1951,Miro

Τίτλος : Η πεταλούδα

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν δυο μικρά παιδάκια. Τους άρεσε να παίζουν με μια πεταλούδα, πολύχρωμη .. Εζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
( Κ. Τ. 5 χρόνων )







Και αφού είπαμε τις ιστορίες μας , χωριστήκαμε πάλι σε τρεις ομάδες και ζωγραφήσαμε όπως ο  Μιρό μόνο που εμείς όλα τα βλέπουμε μόνο με τα δικά μας μάτια και αλλάξαμε πάλι τους τίτλους  αλλά το διασκεδάσαμε πολύ 

1. Τα σκυλάκια 

2. Ο μαγικός αυλός 

3. Το στραβό κεφάλι






...και ζήσατε εσείς καλά και εμείς  καλύτερα !!!

" O Φλεβάρης στην λαογραφία, τους μύθους,τις ιστορίες και τα παραμύθια""

Στα πλαίσια της δράσης της ΕΡΑ Ηρακλείου 97,5 Fm 
την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013, στις 17.00,
ακούτε την νηπιαγωγό Ελένη Μπετεινάκη με θέμα :
" Ο Φλεβάρης  μέσα από την λαογραφία, τους μύθους, τις ιστορίες και τα παραμύθια..."

...Είναι το δεύτερο εγγόνι του χρόνου, το τρίτο παιδί του χειμώνα, ο πιο μικρός και ο πιο "τρελλούτσικος" μήνας. Τον λένε Κουστό, Κούντουρο,Φλιάρη,Γκουζούκη,Κουστοφλέβαρο,Χλεβάρη ,Κλαδευτή ,Λειψομήνα ,Μικρομήνα, Λησμονιάρη,Μισερό,Χορευτή και Φλεγάρη...
Τα παιδιά του 10ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου έχουν τη δική τους γνώμη και  λένε πως ο Φλεβάρης είναι .......η συνέχεια στο ραδιόφωνο με πολλές ιστορίες, μύθους και παραμύθια ...

Συντονιστείτε: http://tvradio.ert.gr/radio/liveradio/irakleio.asp