Ο Juan Miro...και οι ιστορίες μας ...

Το σχολείο μας σήμερα είχε μετατραπεί με πινακοθήκη μοντέρνας τέχνης ...Οι πίνακες του Juan Miro ήταν παντού και η πρώτη διαπίστωση ήταν πως πρόκειται για αφηρημένη τέχνη - ζωγραφική.
  Εδωσαν τον ορισμό μας στην αφηρημένη τέχνη και δείτε τι είπαν :

- μια τέχνη με μουτζούρες

- άσχημες ζωγραφιές

- παράξενα πλάσματα

- κάποιοι ξεχνάν αυτό που πάνε να κάνουν και το μουτζουρώνουν

- ζωγραφιές μερικών πλασμάτων που ζήσανε πριν καιρό στη γη

- μάλλον τέρατα 

στη συνέχεια χωριστήκαμε σε ομάδες και διαλέξαμε τρεις εικόνες  λέγοντας  την ιστορία τους :

Τα ψάρια της θάλασσας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν σε έναν βυθό πολλά ψάρια . Μάλωσαν για κάποιο λόγο για να δουν ποιός έχει την μεγαλύτερη δύναμη. Ο καυγάς πολύ μεγάλος που τους δημιουργησε τεράστια κύματα και τα έπνιξε. Ενα σαλάχι βρέθηκε πολύ λυπημένο και το φεγγάρι με το αστέρι απόκτησαν χρώματα.Το φεγγάρι έγινε κόκκινο γιατί μόλις έβλεπε να πετάγεται ένα ψάρι φοβόταν. Μια παράξενη φάλαινα ήταν εκεί που όταν έβλεπε τα ψάρια τα κατάπινε με μιάς.Οταν δημιουργήθηκε το κύμα έγινε τσουνάμι και κατέστρεψε όλον τον βυθό. Η τσούχτρα αστυνομικός έβαλε φυλακή την φάλαινα όμως το τσουνάμι κατέστρεψε και την φυλακή.

Η ιστορία του διαστήματος 

Μια φορά κι έναν καιρό έξω από τη γη μέσα σε τρεις μέρες οι πλανήτες μάλωσαν. Τότε βγήκε από μια σπηλιά ένας γίγαντας - ρομπότ. Οι πλανήτες ανακατεύτηκαν και τα χρώματά τους χωρίστηκαν.

Μετά έγινε μεγάλος χαμός, ένας στρατός από αστεροειδή έπεσε πάνω τους και ένα μικρό παιδάκι προσπάθησε να σκοτώσει τον γίγαντα. Μετά βγήκε από μια άλλη σπηλιά  ένα ρομπότ κύκλωπας - φονιάς κι ένα άλλο παιδάκι προσπάθησε να τον νικήσει.

Ξαναπήγαν μετά όλα τα χρώματα στη θέση τους και τώρα πια δεν μάλωναν γιατί είχαν ανακαλύψει ότι μια μάγισσα τους τα είχε ανακατέψει τελικά.

Οι γιγάντιες κότες

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν κάποια πλάσματα που ζούσαν 10.000 χρόνια πριν και τρόμαζαν πολύ τους ανθρώπους. Αυτά τα πλάσματα ήταν κότες γιγάντιες με μεγάλα χέρια και μιλούσαν. Ηταν σαν φαντάσματα - κότες. Ζούσαν στον κάτω κόσμο σε μια σκοτεινή σπηλιά και για να πάνε εκεί που ήθελαν έπρεπε να περάσουν από εκεί που ζούσαν οι άνθρωποι. Επιτέθηκαν στους ανθρώπους κι εκείνοι τους πολέμησαν. Οι άνθρωποι τους νίκησαν γιατί είχαν πολύ δύναμη και αγάπη στην καρδιά τους.

Ο Αρλεκίνος του Πικάσο ...στο σχολείο μας !!!

Τι σχέση έχουν τα μαθηματικά με τον Αρλεκίνο του Πικάσο; Αν ρωτούσατε ένα νήπιο θα σας απαντούσε χωρίς κανέναν δισταγμό...- την καλύτερη, αφού η στολή του Αρλεκίνου είναι γεμάτη με ρόμβους ή με "διπλά τρίγωνα" . Με αφορμή λοιπόν τον πίνακα του διάσημου ζωγράφου ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα μουσειακής αγωγής για περισσότερο από δύο ημέρες.

και τι δεν συζητήσαμε ....

Από τα χρώματα στα μάτια, στα μαλλιά, στο πρόσωπο , μέχρι την σκέψη του...

Αλήθεια τι σκεφτόταν ο μικρός Πάολο?

- σκεφτεται ότι θέλει να δει τα πάντα

- σκέφτεται την αγαπημένη του μπαλαρίνα

- σκέφτεται αν κάποτε γίνει πραγματικός Αρλεκίνος

- σκέφτεται ότι θα πάρει μέρος σε μια παρέλαση

- σκέφτεται τι ωραία που θα ήταν αν έκανε τον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες

- σκέφτεται ένα λουνα πάρκ να παίζει  με τους φίλους του

-σκέφτεται να μπορούσε να πάει στη θάλασσα

Τα μαγουλά του ήταν κόκκινα επειδή :

-είχε φάει ντομάτα
-μήλο
-κρύωνε πολύ
-ζεσταινόταν πολύ
-ντρεπόταν

και αφού μελετήσαμε πολύ καλά την στολή του φτιάξαμε κι εμείς μία και την φορέσε το κάθε νήπιο με πολύ χαρά 

 
φτιάξαμε κονκάρδες με μικρούς αρλεκίνους και τους κολήσαμε με ταινία διπλής όψεως ...

και διαβάσαμε το παραμύθι της Ζωρζ Σαρή : ο Αρλεκίνος για να μάθουμε και την ιστορία του ...

 Ο Αρλεκίνος και η δύναμη της φαντασίας, της αγάπης, της αισιόδοξης στάσης απέναντι στη ζωή... Ένα αγόρι φτωχό που πιστεύει πως δεν μπορεί να συμμετέχει στο γλέντι της Αποκριάς, μόνο να κοιτάζει από μακριά τους άλλους με τις φανταχτερές και πλούσιες στολές τους να διασκεδάζουν. Όμως πίσω του στέκει η μητέρα του. Η αγάπη κι η έννοια της για το γιο της, άγρυπνοι φρουροί, θα διώξουν μακριά του τη στενοχώρια. Το μαγικό μπαούλο ανοίγει, τα πολύχρωμα κουρέλια ενώνονται και η μητέρα Φαντασία χαρίζει στο γιο της την πιο όμορφη αποκριάτικη στολή.

Απόκριες ...και ώρα για μασκαρέματα

Απόκριες ...μια γιορτή που λατρεύουν όλα τα παιδιά . Ευκαιρία για χορό, τραγούδι, παιχνίδι και φυσικά κατασκευές.Σκεφτόμασταν μέρες πως να φτιάξουμε τις μάσκες μας και είπαμε πως οι εφημερίδες είναι το καλύτερο υλικό. Τέμπερες, πούλιες, πέτρες,μαλλί, φτερά και πούπουλα  είχαν την τιμητική τους και δείτε το αποτέλεσμα !!!

Η αμυγδαλιά ...

Κάπου εκεί σε μια γωνιά στην τάξη μας ξεπρόβαλε δειλά δειλά ένα μικρό κλαδάκι με πολλά όμορφα μικρά ανθάκια . Κλείσαμε τα μάτια και  αφεθήκαμε στην μαγεία μιας πολύ πολύ " γλυκιάς μουσικής " και σαν τα ανοίξαμε ένας πολύ μεγάλος πίνακας ζωγραφικής βρέθηκε μπροστά μας . Ηταν ''η αμυγδαλιά" του Vincent Van Gogh .Η ...περιήγηση ξεκίνησε ...κι αφού " μπήκαμε " μέσα στον πίνακα βρεθήκαμε σε ένα δάσος με αμυγδαλιές και σκεφτήκαμε να φτιάξουμε κι εμείς ένα δικό μας, έτσι όπως το είχαμε φανταστεί !

...Υστερα πήραμε τον μεγενθυτικό μας φακό και είδαμε τα πέταλα, τους στήμονες και προσπαθήσαμε να φτιάξουμε και τους ατομικούς μας πίνακες , μυρίσαμε, φάγαμε αμύγδαλα και σοκολάτες αμυγδάλου και μαντολάτα και μάθαμε ποιήματα για την αμυγδαλιά αλλά και τον μύθο της Φυλλίδας .

Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε ...
                      (Ν. Καζαντζάκης)

Η Ελιά ...ώρα για το λιομάζωμα !!!

Η Ελιά ειναι το πιο οικείο , αγαπητό και δημοφιλές δέντρο στο νηπιαγωγείο μας . Η μικρή μας Ελιά ( την ονομάζουμε Ελισσώ ) είναι για πρώτη φορά φέτος γεμάτη με καρπούς κι εμείς μέρες τώρα θέλουμε να τους μαζέψουμε. Επιτέλους ήρθε η πολυπόθητη μέρα ...Όλα έγιναν όπως έπρεπε...Κινήσαμε πρωί πρωί να στρώσουμε τα λιόπανα, κουβαλήσαμε τις βέργες, το τσουβάλι μας και τα τραγούδια μας και το " πανηγύρι " ξεκίνησε ...

Κι αφού τελείωσε το λιομάζωμα συζητήσαμε τι γίνεται μετά ..

Πως φτιάχνεται το λάδι και το σαπούνι...

Το θέμα μας το προσεγγίσαμε μέσα από την γλώσσα , τα μαθηματικά, την μελέτη περιβάλλοντος, τις τέχνες και πάνω από όλα με την μουσειακή αγωγή. Μιλήσαμε για τον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ και τους πίνακές του και αναλύσαμε αυτόν με το λιομάζωμα ...

 

κι αφού τον συζητήσαμε πολύ..." μπήκαμε μέσα και νοιώσαμε " όπως οι άνθρωποι εκείνη την εποχή .

Το Δάσος !!!

Ενα θέμα που " ξεπήδησε " από το παιδιά και αποφασίσαμε να το δουλέψουμε σε ομάδες με την γνωστή μας μέθοδο σαν project ...

                                                         ( συνεχίζεται .....)

Ο κύκλος του νερού !!!

Κυρία γιατί βρέχει ;
Που το βρίσκει τόσο νερό ο ουρανός ;
Αφού τα σύννεφα είναι αέρινα και δεν το βλέπουμε που κρύβεται ;
Μήπως είναι φυλαγμένο στο φεγγάρι ;

Αυτές είνια  μερικές από τις απορίες που είχαν πρίν λίγες μέρες τα παιδιά μας στο σχολείο. Εβρεχε παρα πολύ και για δυο - τρεις μέρες συνέχεια και δεν μπορούσαμε να βγούμε στην αυλή. Ηταν η καλύτερη στιγμή να μιλήσουμε για το νερό ή καλύτερα να συζητήσουμε για τον κύκλο του νερού !

Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με τον σταγονούλη και το βιβλίο :

Πέφτει πέφτει η σταγόνα , Sam Godwin , εκδ. Πατάκης 

Ο μικρός γλάρος και η μαμά του ακολουθούν το θαυμαστό ταξίδι μιας σταγόνας νερού. Πρόκειται για μια μαγευτική πρώτη ματιά στον κύκλο του νερού. Η σταγόνα πέφτει από το σύννεφο, καταλήγει σ έναν ποταμό και τελικά επιστρέφει, σοφότερη, πίσω στο σύννεφο. Ένα συναρπαστικό εικονογραφημένο βιβλίο γνώσεων που ενθαρρύνει τα παιδιά να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους.

Οι απορίες μας σιγά σιγά άρχισαν να λύνονται και τότε σκεφτήκαμε να κάνουμε μια μικρή δραματοποίηση ...

Τραγουδήσαμε , παίξαμε και χορέψαμε πολύ !!!