
΄Ενα βιβλίο ήταν η αφορμή :
" Του σκοινιού τα μανταλάκια", του Αντώνη Παπαθεοδούλου για να ξεκινήσει μια ιστορία, που όπως όλες οι ιστορίες ...δεν ξέραμε που μπορεί να μας βγάλει...
" Αν βγείτε στην αυλή, στο μπαλκόνι, στην ταράτσα και δείτε του σκοινιού τα μανταλάκια να μαλώνουν για μια κάλτσα, για ένα κασκόλ, ένα μαγιό ή ένα μαντίλι,μην βγάλετε συμπέρασμα πως δεν είναι καλοί κι αγαπημένοι φίλοι! Γιατί οι καλοί φίλοι φάινονται στα δύσκολα."
Γράφει ο Αντώνης κι εμείς αφού το διαβάσαμε μας γεννήθηκαν πολλές σκέψεις και απλώσαμε την δική μας " μπουγάδα " στην απλώστρα του σχολείου μας.

Βέβαια αν ρωτήσεις τη μαμά θα σου πει πως στις απλώστρες απλώνουμε μόνο τα ρούχα να στεγνώσουν , εμείς βέβαια έχουμε άλλη άποψη :
Εμείς κρεμάμε τις ζωγραφιές μας, τις εργασίες μας, τα χαλιά, τα χαρτόνια, τα φιλιά, τις αγκαλιές να τις δουν όλοι, τους τσακωμούς, τα σπρωξήματα και ...τα πάντα !
Στη συνέχεια αναρωτηθήκαμε τι είναι φιλία... και τι κάνουμε εμείς με τους φίλους μας...
- είμαστε κολλητοί
- πάμε μαζί χαρούμενοι στο σχολείο
- αγαπάμε ο ένας τον άλλο
- φυτεύουμε λουλούδια
- κανουμε ποδήλατο
- λέμε μυστικά
- ζωγραφίζουμε
- παίζουμε
- αν και είμαστε μαζί ο καθένας κάνει ότι θέλει
- είμαστε θαρραλέοι
- είμαστε δυνατοί
- είμαστε ενωμένοι
- είμαστε μαζί
Γιατί ένα μανταλάκι μπορεί να σηκώσει κάτι που για μας είναι ασήκωτο :
- ένα φάντασμα (Μ)
- τα πολύ κακά πράγματα να βγουν εξω να φύγουν ( Μα)
- τα κακά όνειρα (Α)
- το σκοτάδι ( Ζ)
- έναν κλέφτη ( Ι)
- έναν λύκο από τα όνειρά μου (Β)
- όλους τους εφιάλτες του κόσμου ( Γ)
- ένα σύννεφο που είνια μαύρο και μπαίνει μπροστά στα μάτια μου καμμιά φορά (Ν)
- όλα τα ξινά (Μι)
- τις μάγισσες που δεν είναι καλές ( Α)
- τον φόβο μου (Ν)
- τα μαλώματα στις κούνιες (Ζ)
- την κακία ( Υ)
- τα σπρωξήματα (Μαλ)
- τον θυμό (Δ)
- έναν πίνακα
- όλα τα δάκρυα των παιδιών
- ένα μεγάλο φεγγάρι (Μα)
- έναν γίγαντα
- έναν δεινόσαυρο
- ένα σπίτι
- τη γη ολόκληρη
- τον ποκοκέφαλο
- τον πονόκοιλο
- την στεναχωρια μου όταν δεν μπορέι να βγει έξω
- οταν μου βάφουν την δική μου ζωγραφιά
- οταν στεναχωριέμαι που οι φίλες μου δεν με παίζουν
- όταν μου ταβάνε τα μαλλιά μου
- όταν θέλω να πάιξω και δεν μ αφήνουν
- όταν βλέπω εφιάλτες και κουκουλώνομαι

Και τους φιλους μας τους " ντύσαμε " τους δώσαμε ονόματα και αφού χωριστήκαμε σε ομάδες ανεβάσαμε 4 έργα με δική μας ιστορία στο κουκλοθέατρο κι ήρθαν όλα τα παιδιά και μας είδαν !
Ένα μανταλάκι μοιάζει με : παιδάκι,με τηλεσκόπιο, με σκεπή, με ψαράκι,με πένσα με σπιτάκι

Κι αν είχε φωνή θα φώναζε πολύ δυνατά ...στα άλλα μανταλάκια
- Πάμε να φάμε παγωτό
- πάμε μια βόλτα;
- θέλετε να γίνουμε φίλοι
- θέλετε βοήθεια με τα βαριά ρούχα;
- θέλετε να πηγαίνουμε μαζί στη θάλασσα
- θέλετε να γραψουμε μαζί ένα παραμύθι ;...
Γιατί του σκοινιού τα μανταλάκια είναι τελικά οι καλύτεροί μας φίλοι όχι μόνο στα δύσκολα αλλά παντού κι όπως λέει και ο συγγραφέας ... Γιατί οι καλοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται. Όχι στα μαλώματα, αλλά στις κουβέρτες, στα χαλιά ...και στα παπλώματα !
