Μια κραυγή ...μέσα σ ένα δάσος ...!!!!

Στην αίθουσα του σχολείου μας τα παντζούρια όλα και τα φώτα είναι κλειστά....
Υπάρχει μόνο το φως από ένα μικρό φακό μου φωτίζει ένα μικρό " μονοπάτι"

Ν :...Μέσα στο δάσος, μια νύχτα χωρίς φεγγάρι περπατάμε σιγά και προσεκτικά ώσπου ξαφνικά ...κάτι κινείται μπροστά μας ...τι είναι  άραγε; ( τα περισσότερα νήπια βγάζουν μαι κραυγή και ....)
Νήπια: Ενας γίγαντας, ένα λυκόσκυλο, ένα λιοντάρι, ένα φάντασμα, μια αλεπού, ενα φίδι, μαι κατσαρίδα, μια σφίγγα, έγινε σεισμός , μια μέλισσα ...
Ν: Είναι απλά ένα κλαδί που σπάει και εμείς πως νοίωσαμε ;
Νήπια: Φόβο, λύπη, τρόμο , άσχημα , όχι καλά, τρέμαμε, ....
Ν: Που πάμε να  προφυλακτούμε ; 
Νήπια: πίσω από ένα δέντρο, πίσω από ένα θάμνο, σε ένα σπίτι, κάτω στη γη

και όλοι μαζί με το φακό , ακροπατώντας φεύγουμε από το " δάσος " και προσπαθούμε να νοιώσουμε συναισθήματα ακούγοντας μουσική που μας :

• ανοίγει τα μάτια διάπλατα, 
• μας κάνει να τρέμουμε τα χέρια μας
• χτυπάει δυνατά η καρδιά μας
• μαζεύουε τα χέρια μας στο στήθος, 
• κλείνουμε τα μάτια με τις παλάμες μας,
• κρύβουμε το κεφάλι μέσα στα χέρια μας

Ολο το σώμα κινείται με την μουσική και " ζωγραφίζονται όλα στο πρόσωπό μας " ...
Η μουσική σταματάει και ο φακός εστιάζει στον πίνακα του Μουνκ : Η Κραυγή 

Η μουσική είναι πιο απαλή στην αρχή κα εμείς παρατηρούμε και περιγράφουμε
Ν. : Τι βλέπουμε στον πίνακα; 

Νήπια :

• έναν μπαμπούλα να πέφτει από μια γέφυρα
• έναν άνθρωπο που κάποιοι τον κυνηγούν
• έναν άνθρωπο που τον πολεμούν
• ένας κλέφτης είανι
• ένας άνθρωπος που τον κυνηγούν τα ζώα του δάσους
• είναι το φάντασμα του Λόχνες
• ένας άνθρωπος που φοβάται γιατί μπορεί να σπάσει η γέφυρα
• ένα φάνατσμα της νύχτας είναι
• ενας άνθρωπος που βγάζει μια άγρια κραυγή 

Το φως ανάβει  και ακούμε την ίδια μουσική  , τα συναισθήματα τωρα είναι διαφορετικά ...ο πινακας πια έχει χρώματα πολλά, ( αυτά που έχει αλλά δεν τα " βλέπαμε " όπως έπρεπε με κλειστά φώτα )
Τώρα δεν μας τρομάζει πια , τον παρατηρούμε ξανά  και βλέπουμε  :

• Εναν θυμωμένο άνθρωπο
• Εναν άσχημο άνθρωπο
• Εναν λυπημένο άνθρωπο 

Υστερα συζητήσαμε τους δικούς μας ...φόβους και προβληματιστήκαμε τι κάνουμε εμείς όταν νοιώθουμε έτσι ..

• τρέχω μακρυά
• μιλάω στη μαμά μου ή στον μπαμπά μου που είναι πιο δυνατός
• παίζω με τους φίλους μου
• κρύβομαι
• κρύβομαι πίσω από την κουρτίνα
• κρύβομαι πίσω από τους θάμνους
• αγκαλιάζω δυνατά την μαμά μου
• παίζω με κάτι  

Αν δίναμε ένα όνομα στον πίνακά μας πως θα τον λέγαμε;

• Η φωτιά των φαντασμάτων
• Ο φοβισμένος άνθρωπος

Ζωγραφίσαμε : Μπαίνω σ ένα σκοτεινό τούνελ ...τι συναντώ ;


και τελειώσαμε για σήμερα ανακλύπτοντας πως κάποιες φορές ο φόβος είναι καλός;
πχ. όταν είμαστε κοντά σε φωτιά, μπροστά σε έναν γκρεμό, κοντά στα κάγκελα της αυλής μας...

...κι όλα αυτά ξεκίνησαν το πρωί στις ελεύθερες δραστηριότητες που κάποια παιδιά σκλήριζαν χωρίς ιδιαίτερο λόγο ...κάτι έπρεπε να " συζητήσουμε " γι αυτό ....!!!!!!