Χριστούγεννα ...με ένα μικρό μικρό Καράβι !!!!

Πως να " διδάξεις "  στα μικρά παιδιά ένα ακόμα έθιμο για τα Χριστούγεννα...εκείνο με το καραβάκι  που είναι σίγουρα ελληνικό και ...πολύ αγαπημένο ;

Μια υπέροχη αφορμή είναι οι πίνακες του Κώστα Βολανάκη  και  ο μικρός Ξενοφώντας ...μια βαρκούλα αραγμένη στο λιμάνι του Ηρακλείου που ονειρεύεται να μεγαλώσει , να γίνει ψηλή με κατάρτια και πανιά και να ταξιδεύει σ όλα τα λιμάνια του κόσμου.
Ο κύριος Κώστας που είναι ζωγράφος την βοηθάει ... ταξιδεύουν μαζί, γνωρίζουν την Ελλάδα, τα λιμάνια μας , τα νησιά μας και ...οταν πια μεγαλώσει πολύ και γίνει διάσημη ...όλα τα παιδιά την θέλουν στο σπίτι τους και τη στολίζουν με λαμπιόνια, με χαρά και με τραγούδια χριστουγεννιάτικα !!!

Μετά γίναμε όλοι βαρκούλες κι ο καπετάνιος μας έδινε διαταγές !!! ( Πίσωωωω,   μπρόοοοοςςςς,   αριστεράαααα, δεξιάαααα,  λύστε τα σχοινια, δέστε τις αγκυρες...) και μεις γελούσαμε και παίζαμε και τραγουδούσαμε.

•  Ζωγραφίσαμε κι εμείς τον ...Ξενοφώντα που μεγάλωσε..
• Φτιάξαμε βαρκούλες με χαρτί
• Φτιάξαμε κάρτες για τα Χριστούγεννα
• Στολίσαμε το καράβι μας 
• " παίξαμε " με πολλούς πίνακες ζωγραφικής του κ. Κώστα
• Τραγουδήσαμε το  " μικρό καράβι "
• Γυρίσαμε πίσω στο χρόνο και είδαμε πόσο διαφορετικά ήταν τα καράβια τα παλιά τα χρόνια
• Συγκρίναμε με τα καράβια που έχουμε σήμερα
• Ανακατέψαμε πολλά χρώματα 

         και τέλος ....περάσαμε πολύ όμορφα !!!

Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης ή Βολονάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 1837–Πειραιάς, 29 Ιουνίου 1907) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα.

  Οι γονείς του Βολανάκη κατάγονταν από την Βολάνη, ένα μικρό χωριό της περιοχής του Ρεθύμνου. Σπούδασε στο Γυμνάσιο της Σύρου, απ' όπου αποφοίτησε το 1856. Την ίδια χρονιά, με παρότρυνση των μεγαλύτερων αδελφών του, πήγε στην Τεργέστη για να δουλέψει ως λογιστής κοντά στον μεγάλο οίκο εμπορίας ζαχάρεως Αφεντούλη. Ο Αφεντούλης εκτίμησε τις καλλιτεχνικές ικανότητες του νεαρού Βολανάκη από τα πάμπολλα σκαριφήματα με βάρκες, πλοία και λιμάνια που ο τελευταίος έφτιαχνε μέσα στις σελίδες των λογιστικών βιβλίων. Έτσι, αντί να απολύσει τον άτακτο λογιστή, ο Αφεντούλης ανέλαβε να τον στείλει στην Βαυαρία για να σπουδάσει ζωγραφική στην Ακαδημία του Μονάχου κοντά στον Καρλ φον Πιλότυ (Karl von Piloty) το 1860.

Μετά την αποφοίτησή του από την Ακαδημία του Μονάχου, ο Βολανάκης εργάστηκε στο Μόναχο, την Βιέννη και την Τεργέστη. Το 1883 επέστρεψε στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Από την ίδια χρονιά και μέχρι το 1903 δίδαξε στην Σχολή των Ωραίων Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) της Αθήνας· αρχικά το μάθημα της Στοιχειώδους Γραφής και αργότερα το μάθημα της Αγαλματογραφίας. Πέθανε στον Πειραιά το 1907.

Η θάλασσα, τα πλοία και τα λιμάνια ήταν η μόνιμη πηγή έμπνευσης του Βολανάκη. Μαζί με τον Θεόδωρο Βρυζάκη, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Νικόλαο Γύζη και τον Γεώργιο Ιακωβίδη, θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ακαδημαϊκού ρεαλισμού, της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου». Ωστόσο τα ιδιαιτέρως φωτεινά έργα του — όπως π.χ. το γνωστό Πανηγύρι του Μονάχου — δείχνουν κάποιες ιμπρεσιονιστικές τάσεις.

Οι θαλασσογραφίες του κοσμούνε τις επισημότερες αίθουσες της Αυστρίας και της Ελλάδας, ακόμη και του ηλεκτρικού σταθμού (μετρό) του Πειραιά, ενώ κάποιοι άλλοι πίνακές του πωλήθηκαν σε διεθνείς δημοπρασίες για εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Πηγή : Wikipedia