Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας γίγαντας ...!

« Τα λόγια της Παρασκευής »

Μια ιστορία για τον πόλεμο για μικρά παιδιά …

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας ,ένας  μεγάλος  γίγαντας , τόσο μεγάλος, όσο σαράντα εκατομμύρια μαζί . Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα ήταν κι ένας νάνος. Ένας  μικρός νάνος. Νάνος και  γίγαντας  ζούσαν ο καθένας στον τόπο του χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλο. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι , μια ολόκληρη θάλασσα.

Κάθε πρωί ο μεγάλος γίγαντας έβανε στο στόμα του τα δυο του χέρια , τα ΄κανε χωνί και φώναζε στο μικρό νάνο  :

« Γεια σου , γείτονα». Έπαιρναν τη φωνή τα κύματα και την πήγαιναν κατευθείαν στ  αυτιά του μικρού νάνου. Άρπαζε τότε εκείνος ένα τεράστιο κοχύλα, εφτά φορές πιο μεγάλο από το μπόι του , και φώναζε : «Γειά σου και σένα ».

Και ήταν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταγε τη δουλειά του , ο γίγαντας τη δικιά του , και ζούσαν αγαπημένοι…

Ένα πρωί όμως ο μεγάλος γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μι ακόμη πιο περίεργη στολή. Φόρεσε και κάτι μεγάλες μπότες και μετά έκανε ένα μεγάλο πήδημα , έφτασε μπροστά στην πόρτα του μικρού νάνου και, βάνοντας του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά , του είπε : « Ήρθα να σου πάρω το σπίτι , παραδώσου !»

Ο μικρός  νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. « Κοίτα χωρατατζής που ΄ναι ο μεγάλος γίγαντας!», σκέφτηκε . Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό τους χαιρετισμό, του φώναξε:

-Γεια σου, γείτονα !

Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του μικρού νάνου και άγρια του ξαναφώναξε :

-Παραδώσου !

Ο μικρός νάνος τότε, κατάλαβε. Πέταξε τον τεράστιο κόχυλα, που μ αυτόν φώναζε το « γεια σου , γείτονα », και απομακρύνθηκε λίγο . Κοίταξε, λυπημένος κατάματα το μεγάλο  γίγαντα και χωρίς κανένα φόβο του είπε:

-Όχι δεν παραδίνομαι !

Αμέσως μετά έτρεξε , έφτασε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του μια σφεντόνα . Στάθηκε μπροστά στο γίγαντα και περίμενε.

Ο μεγάλος γίγαντας τα΄χασε για λίγο. Ύστερα χύθηκε πάνω στο μικρό νάνο θέλοντας να τον συντρίψει. Έγινε όμως  κάτι απίστευτο. Ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα! Ο μεγάλος γίγαντας το βαλε στα πόδια…

Έτσι  οι Έλληνες του Σαράντα , όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού , όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους , απάντησαν , όπως και κείνος, μ΄ ένα θαρραλέο και αποφασιστικό ΟΧΙ !

Δεν είναι όμως μόνο που είπαν το  ΟΧΙ . Το διαφέντεψαν στη συνεχεία παλικαρίσια και νικηφόρα  πάνω στις βουνοκορφές .

                                                                                                              Γαλάτεια  Σουρελή