Τι μπορεί άραγε να σηκώσει ένα μανταλάκι, ένα τόσο μικρό ξύλινο αντικείμενο που ίσως και να μην θεωρούμε πολύ σημαντικό; Κι όμως καμμιά φορά αν κάτι σας "βαραίνει" και δεν σας αφήνει τη νύχτα να κοιμηθείτε, βάλτε το στην απλώστρα με ένα ή και δυο άντε και τρία μανταλάκια και τότε μπορεί ένα σύννεφο, γκρίζο και τεράστιο το πάρει και το πάει μακρυά...
΄Ενα βιβλίο ήταν η αφορμή :
" Του σκοινιού τα μανταλάκια", του Αντώνη Παπαθεοδούλου για να ξεκινήσει μια ιστορία, που όπως όλες οι ιστορίες ...δεν ξέραμε που μπορεί να μας βγάλει...
" Αν βγείτε στην αυλή, στο μπαλκόνι, στην ταράτσα και δείτε του σκοινιού τα μανταλάκια να μαλώνουν για μια κάλτσα, για ένα κασκόλ, ένα μαγιό ή ένα μαντίλι,μην βγάλετε συμπέρασμα πως δεν είναι καλοί κι αγαπημένοι φίλοι! Γιατί οι καλοί φίλοι φάινονται στα δύσκολα."
Γράφει ο Αντώνης κι εμείς αφού το διαβάσαμε μας γεννήθηκαν πολλές σκέψεις και απλώσαμε την δική μας " μπουγάδα " στην απλώστρα του σχολείου μας.
Πρώτα απ όλα απλώσαμε το αγαπημένο μας ρούχο που δεν το αποχωριζόμαστε ποτέ μόνο το εμπιστευόμαστε στα μικρά ξύλινα μανταλάκια...και δείτε το αποτέλεσμα.
Βέβαια αν ρωτήσεις τη μαμά θα σου πει πως στις απλώστρες απλώνουμε μόνο τα ρούχα να στεγνώσουν , εμείς βέβαια έχουμε άλλη άποψη :
Εμείς κρεμάμε τις ζωγραφιές μας, τις εργασίες μας, τα χαλιά, τα χαρτόνια, τα φιλιά, τις αγκαλιές να τις δουν όλοι, τους τσακωμούς, τα σπρωξήματα και ...τα πάντα !
Στη συνέχεια αναρωτηθήκαμε τι είναι φιλία... και τι κάνουμε εμείς με τους φίλους μας...
Γιατί ένα μανταλάκι μπορεί να σηκώσει κάτι που για μας είναι ασήκωτο :
Και τους φιλους μας τους " ντύσαμε " τους δώσαμε ονόματα και αφού χωριστήκαμε σε ομάδες ανεβάσαμε 4 έργα με δική μας ιστορία στο κουκλοθέατρο κι ήρθαν όλα τα παιδιά και μας είδαν !
Ένα μανταλάκι μοιάζει με : παιδάκι,με τηλεσκόπιο, με σκεπή, με ψαράκι,με πένσα με σπιτάκι
Κι αν είχε φωνή θα φώναζε πολύ δυνατά ...στα άλλα μανταλάκια
Γιατί του σκοινιού τα μανταλάκια είναι τελικά οι καλύτεροί μας φίλοι όχι μόνο στα δύσκολα αλλά παντού κι όπως λέει και ο συγγραφέας ... Γιατί οι καλοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται. Όχι στα μαλώματα, αλλά στις κουβέρτες, στα χαλιά ...και στα παπλώματα !
΄Ενα βιβλίο ήταν η αφορμή :
" Του σκοινιού τα μανταλάκια", του Αντώνη Παπαθεοδούλου για να ξεκινήσει μια ιστορία, που όπως όλες οι ιστορίες ...δεν ξέραμε που μπορεί να μας βγάλει...
" Αν βγείτε στην αυλή, στο μπαλκόνι, στην ταράτσα και δείτε του σκοινιού τα μανταλάκια να μαλώνουν για μια κάλτσα, για ένα κασκόλ, ένα μαγιό ή ένα μαντίλι,μην βγάλετε συμπέρασμα πως δεν είναι καλοί κι αγαπημένοι φίλοι! Γιατί οι καλοί φίλοι φάινονται στα δύσκολα."
Γράφει ο Αντώνης κι εμείς αφού το διαβάσαμε μας γεννήθηκαν πολλές σκέψεις και απλώσαμε την δική μας " μπουγάδα " στην απλώστρα του σχολείου μας.
Πρώτα απ όλα απλώσαμε το αγαπημένο μας ρούχο που δεν το αποχωριζόμαστε ποτέ μόνο το εμπιστευόμαστε στα μικρά ξύλινα μανταλάκια...και δείτε το αποτέλεσμα.
Βέβαια αν ρωτήσεις τη μαμά θα σου πει πως στις απλώστρες απλώνουμε μόνο τα ρούχα να στεγνώσουν , εμείς βέβαια έχουμε άλλη άποψη :
Εμείς κρεμάμε τις ζωγραφιές μας, τις εργασίες μας, τα χαλιά, τα χαρτόνια, τα φιλιά, τις αγκαλιές να τις δουν όλοι, τους τσακωμούς, τα σπρωξήματα και ...τα πάντα !
Στη συνέχεια αναρωτηθήκαμε τι είναι φιλία... και τι κάνουμε εμείς με τους φίλους μας...
- είμαστε κολλητοί
- πάμε μαζί χαρούμενοι στο σχολείο
- αγαπάμε ο ένας τον άλλο
- φυτεύουμε λουλούδια
- κανουμε ποδήλατο
- λέμε μυστικά
- ζωγραφίζουμε
- παίζουμε
- αν και είμαστε μαζί ο καθένας κάνει ότι θέλει
- είμαστε θαρραλέοι
- είμαστε δυνατοί
- είμαστε ενωμένοι
- είμαστε μαζί
Γιατί ένα μανταλάκι μπορεί να σηκώσει κάτι που για μας είναι ασήκωτο :
- ένα φάντασμα (Μ)
- τα πολύ κακά πράγματα να βγουν εξω να φύγουν ( Μα)
- τα κακά όνειρα (Α)
- το σκοτάδι ( Ζ)
- έναν κλέφτη ( Ι)
- έναν λύκο από τα όνειρά μου (Β)
- όλους τους εφιάλτες του κόσμου ( Γ)
- ένα σύννεφο που είνια μαύρο και μπαίνει μπροστά στα μάτια μου καμμιά φορά (Ν)
- όλα τα ξινά (Μι)
- τις μάγισσες που δεν είναι καλές ( Α)
- τον φόβο μου (Ν)
- τα μαλώματα στις κούνιες (Ζ)
- την κακία ( Υ)
- τα σπρωξήματα (Μαλ)
- τον θυμό (Δ)
- έναν πίνακα
- όλα τα δάκρυα των παιδιών
- ένα μεγάλο φεγγάρι (Μα)
- έναν γίγαντα
- έναν δεινόσαυρο
- ένα σπίτι
- τη γη ολόκληρη
- τον ποκοκέφαλο
- τον πονόκοιλο
- την στεναχωρια μου όταν δεν μπορέι να βγει έξω
- οταν μου βάφουν την δική μου ζωγραφιά
- οταν στεναχωριέμαι που οι φίλες μου δεν με παίζουν
- όταν μου ταβάνε τα μαλλιά μου
- όταν θέλω να πάιξω και δεν μ αφήνουν
- όταν βλέπω εφιάλτες και κουκουλώνομαι
Και τους φιλους μας τους " ντύσαμε " τους δώσαμε ονόματα και αφού χωριστήκαμε σε ομάδες ανεβάσαμε 4 έργα με δική μας ιστορία στο κουκλοθέατρο κι ήρθαν όλα τα παιδιά και μας είδαν !
Ένα μανταλάκι μοιάζει με : παιδάκι,με τηλεσκόπιο, με σκεπή, με ψαράκι,με πένσα με σπιτάκι
Κι αν είχε φωνή θα φώναζε πολύ δυνατά ...στα άλλα μανταλάκια
- Πάμε να φάμε παγωτό
- πάμε μια βόλτα;
- θέλετε να γίνουμε φίλοι
- θέλετε βοήθεια με τα βαριά ρούχα;
- θέλετε να πηγαίνουμε μαζί στη θάλασσα
- θέλετε να γραψουμε μαζί ένα παραμύθι ;...
Γιατί του σκοινιού τα μανταλάκια είναι τελικά οι καλύτεροί μας φίλοι όχι μόνο στα δύσκολα αλλά παντού κι όπως λέει και ο συγγραφέας ... Γιατί οι καλοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται. Όχι στα μαλώματα, αλλά στις κουβέρτες, στα χαλιά ...και στα παπλώματα !