Και ξεκίνησε κι η νέα σχολική χρονιά!Κι είμαστε μόλις στην πρώτη εβδομάδα,με κέφι ξανά, με έμπνευση, με νέες ιδέες και δημιουργίες αρχίσαμε και τούτη τη χρονιά με μια φράση από την πρώτη μέρα που ταιριάζει στην " ηλικία" και στην ιδιοσυγκρασία μας...
:Όταν θέλω ...όλα τα μπορώ!Αφορμή ένα παραμύθι εκείνο του αλυσοδεμένου ελέφαντα, που από συνήθεια, από φόβο, από έλλειψη θάρρους δεν έφευγε ποτέ από τα δεσμά του ενώ ήταν πολύ απλό να το κάνει ...
Και αφού συζητήσαμε και παλιξαμε και φυσικά χορέψαμε σαν ελέφαντες κι άλλα ζωντανά του δάσους, της ζούγκλας αλλά και κατοικίδια ήρθε η ώρα της κουβέντας.Η συζήτηση στράφηκε γύρω από το τι θάθελα αλλά δεν μπορώ να κάνω ...
Να σχεδιάσω έναν ελέφαντα
να σκαρφαλώσω στον τοίχο
να γίνω πριγκίπισσα
να φτιάχνω σπίτια
να πετώ πάνω σε μια πεταλούδα
να γίνω μάγος
να γίνω γοργόνα
να ήμουν μάγισσα
να πετάω στον ουρανό σαν νεράιδα
να ραβδίζω τις ελιές όπως ο μπαμπάς
να μάθω να ζωγρφαίζω ένα σκυλάκι
να ζωγραφίσω ένα άγγελο
να μπορώ να κόψω σταφύλια
« Ξέρεις κάτι ;
Εμείς οι δυο μοιάζουμε. Νομίζεις κι εσύ ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποια
πράγματα επειδή μια φορά, κάποτε , προσπάθησες και δεν τα κατάφερες. Πρέπει να
καταλάβεις ότι ο καιρός πέρασε και σήμερα είσαι πιο μεγάλος και πιο δυνατός από
παλιά. Αν ήθελες στ αλήθεια να απελευθερωθείς , είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσες
να το πετύχεις. Γιατί δεν το δοκιμάζεις;
»
Μερικές φορές
ξυπνάω με τη σκέψη ότι ο ελέφαντας μου, τελικά, κάποια μέρα το επιχείρησε και
κατάφερε να ξεριζώσει το ξύλο. Τότε χαμογελάω και φαντάζομαι ότι το τεράστιο
ζώο συνεχίζει να ταξιδεύει με το τσίρκο επειδή χαίρεται να βλέπει τα παιδιά να διασκεδάζουν, αλλά
χωρίς αλυσίδα.
(
Χόρχε Μπουκάϊ , εικονογράφηση Γκούστι, εκδ. OPERA)
